Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтать (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсенчен пӗри, пысӑкраххи, хӑюллӑраххи пулас, Костьӑран ыйтать:

Одна из них, повыше и, должно быть, похрабрее, спрашивает у Кости:

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ку мӗнле вырӑн? — ыйтать Костя палуба ҫинче ларакан старикрен.

— Что это? — спрашивает Костя у старичка, сидящего на палубе.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Нактоуз ӑҫта вара? — ыйтать Костя.

— Где же нактоуз? — спрашивает Костя.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Мӗн, помощник юлташ, ҫӗнӗ кадрсем-им? — кулкаласа ыйтать рулевой.

— Что, товарищ помощник, новая кадра? — улыбаясь, спрашивает рулевой.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Сахалинтан? — тепӗр хут ыйтать унтан Костя, хӑй хӗрача ҫине тимлӗн те ӗненмесӗр пӑхса илет.

— С Сахалина? — переспрашивает Костя, жадно и недоверчиво оглядывая девочку.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Мӗн ӗҫпе эсир, гражданка? — тесе ыйтать хайхи сарӑ, ҫӳҫлӗ лейтенант.

— А в чем дело, гражданка? — спрашивает белокурый лейтенант.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Капитана ӑҫта шыраса тупма пултарӑп-ши эпӗ? — тесе ыйтать вӑл водниксенчен.

Где я могу найти капитана? — спрашивает она у водников.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ӑна чӗнме Валерия хушнӑ-мӗн, вӑл унтан рудиарий ҫинчен час-часах ыйтать иккен.

Позвать приказала Валерия, ее госпожа, которая часто говорила с нею о рудиарии, расспрашивала о нем.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Сукмакпа иртсе хамӑрӑн малти постсем тӑракан вӑрмана кӗрсен, командир, ҫийӗнчи юрне силлесе, полковникрен ыйтать:

Когда они миновали тропу и вошли в лес направо, где были наши передовые посты, отряхиваясь от снега, командир спросил полковника:

«Вилӗм сукмакӗ» // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

— Ӑҫтан апла пулма пултарать? — ыйтать командир.

— Как это может быть? — говорит командир.

«Вилӗм сукмакӗ» // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

— Мӗншӗн манпа? — нимле мар пулса кайса ыйтать Бычков.

— Как-мной? — говорит растерянно Бычков.

Хӗл сивви // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

— Миллион хыҫҫӑн мӗн пырать? — тесе ыйтать вӑл шкултан таврӑннӑ Вильран.

— Что идет после миллионов? — спросил Джонни в полдень, когда Вилли вернулся из школы.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Хӑранӑран тата хисепленӗрен урисемпе лӗштӗрленсе пӳрт пӑхса тӑруҫӑ кӗчӗ те хӑйӗн хыҫҫӑн пыма ыйтать.

Слегка садясь на ноги от страха и почтения, появился управляющий и знаками попросил за собою следовать.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Темӗнле салтак ыйтать сире.

— Солдат какой-то вас спрашивает.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Итле-ха, Буратино, мана курсан савӑнӗ-ши вӑл? — тесе ыйтать Пьеро кашни вунпилӗк ҫекунд хушшинчех.

— Послушай, — спрашивал Пьеро через каждые пятнадцать секунд, — Буратино, а что, она мне обрадуется?

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино унтан сыхланса ыйтать:

Буратино спросил его осторожно:

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эсӗ ылтӑн ҫӑраҫҫин вӑрттӑнлӑхне пӗлетӗн-и? — тесе ыйтать Буратино.

 Ты знаешь тайну золотого ключика? — закричал Буратино радостно.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино урисемпе тапӑлтатать, тархаслать — мӗншӗн? мӗншӗн? — тесе ыйтать.

Буратино болтал ногами, умолял сказать — за что? за что?

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эсӗ хӑвӑн укҫусене ҫухатман вӗт-ха, тӗлӗнмелле Буратино? — тесе ыйтать тилӗ, ҫулана-ҫулана.

Ты ведь не потерял ещё свои денежки, чудненький Буратино? — спросила лиса, облизываясь.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Буратино, тусӑм — эсир ӗнтӗ хӑвӑрӑн айӑпӑра йышӑнатӑр-и? — тесе ыйтать вӑл.

— Буратино, мой друг, вы раскаиваетесь наконец? — спросила она.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех