Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Карчӑк уяв ячӗпе пуҫне чепец тӑхӑннӑ, хулпуҫҫине пысӑк иран тутӑрӗпе пӗркенӗ.
Надевшая для парада чепец и на плечи большой персидский платок.

III // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Ҫав ушкӑнрах кӑвакрах келппеҫ (тӳпеттей) тӑхӑннӑ тутар та пулнӑ.
а находившийся тут же в компании татарин в цветной тюбетейке,

Кӳмерен пӗр самантлӑха пӑлан тирӗнчен ҫӗленӗ Ҫӗпӗр ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ, хӑлхи таранах ҫӑмламас доха-кӗрӗкпе чӑптаннӑ пуҫ тухнӑ та — ҫамрӑк сасӑ хыттӑн янӑраса кайнӑ:
Из повозки выглянула на минуту голова в сибирской оленьей шапке, закутанная по уши в доху, и прозвучал в отвeт резкий молодой голос:

II // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Хула пуҫлӑхӗ ярминкке вӑхӑтӗнче хура сюртук, крахмалпа хытарнӑ манишка, нимӗҫле атӑ тӑхӑннӑ.
Городской голова на время ярмарки облекался в черный сюртук, надевал крахмальную манишку, немецкие сапоги.

Хӑйӗн ҫи-пуҫӗнче те модӑна пӑхман вӑл: вӑрӑм жилетлӑ вырӑсла кӗпе, шалавар та кӑҫатӑ тӑхӑннӑ.
По моде не одевался, ходил в рубахе с высоким жилетом, в простых шароварах и в валенках.

Вӗсем тӗрлӗ тӗслӗ тум тӑхӑннӑ.
Одеты они пестро.

«Пауль Pиберт» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Унпа юнашар — симӗс тӗслӗ ҫар тумне тӑхӑннӑ этем ларать, ҫынни ҫине шурӑ пир татӑкӗ ҫыхнӑ, пилотки ҫинче виҫӗ шӑллӑ юплешке.
С ним рядом — человек в защитной военной форме, с белой повязкой на рукаве и трезубом на пилотке.

Михӗ анинчен унӑн сӑрӑ шлепке тӑхӑннӑ пуҫӗ кӑна курӑнса тӑратчӗ.
Из мешка торчала лишь его голова в серой шляпе.

Тискер «йӗрке» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Мухоеды ялӗнчен инҫе те мар ларакан пӗр хуторти ҫынсем ҫакна пӗлтерчӗҫ: вӗсем патне комбинезонсем тата пилоткӑсем тӑхӑннӑ ҫынсем кӗрсе ҫӗрулми, сӗт, ҫӑкӑр сутӑн илсе тухса кайнӑ мӗн.
На одном хуторе, расположенном недалеко от деревни Мухоеды, жители сообщили, что к ним заходили какие-то люди, одетые в комбинезоны и пилотки, покупали картошку, молоко, хлеб.

Ҫул ҫинче // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Часах тыткӑна лекнӗ икӗ нимӗҫе тата нимӗҫ формине тӑхӑннӑ виҫӗ сутӑнчӑк-полицейские илсе пычӗҫ.
Вскоре привели пленных: двух немцев и трех предателей-полицейских, одетых в немецкую форму.

Малтанхи ҫапӑҫу // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

1576 ҫулхи хӗлле Швейцарие каякан ҫавӑн пек каравансенчен пӗри ҫумне манах тумне тӑхӑннӑ пӗр ҫамрӑк итальянец хутшӑннӑ.
Зимой 1576 года к одному из таких караванов, который направлялся в Швейцарию, присоединился молодой итальянец в монашеской одежде.

Джордано Бруно // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Магеллан Филиппин утравӗсенчи вак-тӗвек патшасен хушшинчи хирӗҫӗве ҫыхланнӑ, утрав ҫыннисене вӑл Европа хӗҫпӑшалӗн вӑйне кӑтартасшӑн пулнӑ; тимӗр тумтир тӑхӑннӑ утмӑл салтакпа вӑл Матан утравне аннӑ, ухӑпа та сӑнӑпа кӑна хӗҫпӑшалланнӑ йышлӑ утрав халӑхне хирӗҫ ҫапӑҫу хускатса янӑ.
Магеллан вмешался в раздоры мелких царьков на Филиппинских островах: он хотел показать им могущество европейского оружия. С шестью десятками воинов, закованных в латы, Магеллан выступил против тысячи туземцев острова Матан, вооруженных только луками и копьями.

Тӗнче тавра пӗрремӗш хут ҫаврӑнни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Вара, ҫак руль патӗнче уткалакан — тир тӑлӑп тӑхӑннӑ, ҫӑмламас ҫӗлӗк тӑхӑннӑ пысӑк ҫын та ӗмӗрлӗхе тухатнӑ пек чарӑнса тӑрать те текех: — Орр-оп! О-урр… — тесе мӗкӗрмест.
И большой человек в рваном овчинном тулупе, в лохматой бараньей шапке, шагающий у руля, остановится недвижимо, заколдованный навеки, не будет рычать: — Орр-оп! О-урр…

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫунса хуралнӑ хапха юписем ҫунакан кӑвайтӑ патӗнчи хура сторожсем пек тӑраҫҫӗ, — пӗр юпи хӗрлӗ кӑвар ҫӗлӗк тӑхӑннӑ пек, — ӑна ҫуллакан вӗтӗ ҫулӑм чӗлхисем автан тӗкӗсем пек курӑнаҫҫӗ.
Обугленные вереи ворот стояли у костра чёрными сторожами, одна верея в красной шапке углей и в огоньках, похожих на перья петуха.

Панков пиджак тӑхӑннӑ, мӑйӗнче хӗрлӗ тутӑр, резина калушпа, кӑкри ҫинче тилхепе пек вӑрӑм кӗмӗл вӑчӑра.
Панков был в пиджаке, с красным платочком на шее, в резиновых галошах и с длинной, как вожжи, серебряной цепочкой на груди.

Ҫав хушӑра пӗчӗкҫеҫ, типшӗм, ют хулпуҫҫи ҫинчен хывса илнӗ ҫӗтӗк сӑкман тӑхӑннӑ ҫын асӑрханса утса пырса тӑчӗ; унӑн кӑвак тӗслӗ питне пӗрмай шӑнӑр туртса пӑсать, хурарах тутисене сарса, киревсӗррӗн кулнӑ пек тӑвать; ҫивӗч сулахай куҫӗ таттисӗр мӑчлатса тӑрать, ун ҫийӗнче ҫӗвӗксемпе ҫурса пӗтернӗ кӑвак куҫхарши сиккелет.
Осторожно подошёл маленький, сухощавый человек, в рваной поддёвке с чужого плеча; серое лицо его искажала судорога, раздёргивая тёмные губы в болезненную улыбку; острый левый глаз непрерывно мигал, над ним вздрагивала седая бровь, разорванная шрамами.

Пӳрт алӑкӗнчен пӗтӗмпех хура тум тӑхӑннӑ карчӑк тухрӗ те, хапха еннелле ҫаврӑнса тӑрса ҫирӗппӗн: — Вилсе выртасчӗ сирӗн! — терӗ.
Из ворот избы вышла старуха, вся в чёрном, и, оборотясь к воротам, сказала крепко: — Издохнуть бы вам!

Сӑртран, ҫул тӑрӑх, епресе кайнӑ тӑм ҫийӗн, кӗмӗл пек йӑлтӑртатакан нумай шыв юххисем хушшипе, шӑва-шӑва кайса, сулӑнкаласа, вӑрӑм та типшӗм ҫара ураллӑ, пӗр кӗпепе йӗм кӑна тӑхӑннӑ, кӑтра сухаллӑ, хӗрлӗрех тӗслӗ ҫӗлӗк пек ҫӳҫлӗ мужик сарлакан утса анчӗ.
С горы, по съезду, по размякшей глине, среди множества серебром сверкающих ручьёв, широко шагал, скользя и покачиваясь, длинный, сухощавый мужик, босый, в одной рубахе и портах, с курчавой бородою, в густой шапке рыжеватых волос.

Досчаник сӑмсинче, урисене саркаласа, аллине пакур тытса Панковӑн тарҫи Кукушкин, — ҫӗтӗк сӑхман тӑхӑннӑ, пиҫиххи вырӑнне кантра ҫыхнӑ, лутӑрканса пӗтнӗ пуп шлепки тӑхӑннӑ сапаланчӑк мужик тӑрать, унӑн питне кӑвакартса тӑрмаласа пӗтернӗ.
На носу дощаника, растопырив ноги, стоит с багром в руках батрак Панкова, Кукушкин, растрёпанный мужичонка в рваном армяке, подпоясанном верёвкой, в измятой поповской шляпе, лицо у него в синяках и ссадинах.

Пичкесем, михӗсем, ещӗксем тиесе тултарнӑ йывӑр досчаник паруспа пырать, — хӳрере кӑкри ҫинче тӗрлӗ тӗслӗ ҫипсемпе тӗрлесе пӗтернӗ хура кӗрӗк тӑхӑннӑ капӑртарах ҫамрӑк мужик, Панков, тӑрать.
Дощаник, тяжело нагруженный бочками, мешками, ящиками, идёт под парусом, — на руле молодой мужик Панков, щеголевато одетый в пиджак дублёной овчины, вышитый на груди разноцветным шнурком.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика