Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тахҫанах сăмах пирĕн базăра пур.
тахҫанах (тĕпĕ: тахҫанах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун пек-кун пек йӑпанкалани мана тахҫанах йӑлӑхтарнине пӗлетӗн.

Мне надоели обычные развлечения,

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Эпӗ пытарнӑ мул патне кайма мар, катерпа ахаль ҫеҫ усӑ курнӑ, хӑй вара, эпӗ ӗнтӗ, ылтӑна тахҫанах тупнӑ тейӗҫ».

Думая, что я хотел воспользоваться судном лишь для того, чтобы проехать к месту клада, которое скрыл от них».

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Музыкант хӑйӗн тавӑрӑвне тахҫанах палӑртса тӗплӗн хатӗрлерӗ.

Вся месть вообще была тщательно, издалека обдумана музыкантом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Ҫак ҫын — Йӳҫӗ Шерпет; унӑн чӑн ячӗпе хушамачӗ тахҫанах йӗрсӗр-мӗнсӗр ҫухалнӑ.

Это был Горький Сироп, имя и фамилия которого бесследно пропали.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Ун вырӑнӗнче — вӑл чӑннипех хӑватлӑран та хӑватлӑ пулас тӑк — эпӗ хама валли таса ылтӑн тултарнӑ хӑтлӑ путвал тахҫанах «пӗҫерсе кӑлармалла».

На его месте — будь оно действительно всемогуще — я бы давным-давно состряпал себе уютный подвальчик, набитый червонным золотом».

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ тахҫанах Парижа таврӑнаяттӑм, унта, мӗн иккӗленмелли, сурӑх какайӗ те, манӑн сӑпайлӑ сӑн-сӑпатӑм та манӑҫлӑхраччӗ-тӗр ӗнтӗ, анчах ҫакна яланах мӗн те пулин кансӗрлерӗ.

Мог бы я давно вернуться в Париж, где, без сомнения, забыли уже и об окороке и о моей скромной особе, но все время что-нибудь было помехой этому.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Хыттӑн кӑшкӑрса вӑл ҫураҫнӑ хӗрне-арӑмне урисенчен ытамларӗ те — вилсе выртрӗ, мӗншӗн тесен вӑл тахҫанах вилнӗччӗ ӗнтӗ…

Он с воплем охватил ноги невесты-жены и умер, потому что умер уже давно.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Каҫхи ҫак вӑхӑтра унта Нурссӑр, Геннисона тахҫанах лайӑх пӗлекен хуралҫӑсӑр, пуҫне урӑх никам та ҫукчӗ; Геннисон шала кӗчӗ.

и в этот час вечера там не было уже никого, кроме сторожа Нурса, давно и хорошо знавшего Геннисона.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Унӑн чунӗнче тахҫанах манӑҫнӑ музыка тунсӑхлӑн янӑрарӗ, вара вӑл кӗтмен ҫӗртен килсе ҫапнӑ хумханӑвӗпе зала диагональпе утса иртрӗ, унтан ҫапса лартнӑн чарӑнса тӑчӗ.

Давно забытая музыка прозвучала в его душе, и он вышагал неожиданное волнение по диагонали зала, потом остановился, как вкопанный.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Тахҫанах, — лӑпкӑн хуравларӗ Стиль, — анчах кунашкал йышши ӗҫпе урӑх аппаланас килмест.

— Давно уже, — спокойно ответил Стиль, — но нет желания предпринимать что-нибудь еще в этом роде.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Кашни утӑмрах тенӗ пек асӑрханса, — ку унӑн лару-тӑрӑвӗнче тахҫанах йӑлана кӗнӗ, — Шамполион тепӗр хваттере ҫитрӗ.

Со всеми предосторожностями, отвечающими его привычкам и положению, Шамполион прибыл в другую квартиру.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Пӗррехинче, тахҫанах, ҫӗр айӗнчи кӳллӗн сивлек-тӗттӗм хӑвӑлне натуралистсен — ту чулне-тӑприне тӗпчекенсен — ушкӑнӗ анать; ҫӗр ай хутлӑхӗн ӑш-чикне ӳкернӗ чухне фотограф магни ҫутать.

Когда-то, очень давно, в мрачные пещеры подземного озера спустилась компания натуралистов, исследователей горных пород, — и фотограф, снимая внутренность подземных пространств, зажег магний.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Санӑн юлташусем пурте тахҫанах кайрӗҫ.

Все твои приятели давно ушли.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Вӑл килӗнче, Англире, тахҫанах пулман.

Он давно не был дома, в Англии.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Тахҫанах.

Куҫарса пулӑш

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Чул тахҫанах шӑпланнӑ ӗнтӗ, вӗсем вара, пӗр сӑмахсӑр, пӗр сасӑсӑр йӑл кулса-ҫиҫсе, ҫав-ҫавах пӗр-пӗрин ҫине пӑхса тӑраҫҫӗ; унтан арҫын аллине тӑсрӗ, вара хӗрарӑм та — вӑраххӑн-хуллен — хӑйӗнне тӑсса пачӗ, ҫапла вӗсене алӑсем пӗрлештерчӗҫ.

Камень давно стих, а они все еще смотрели, улыбаясь без слов, без звука; тогда он протянул руку, и она — медленно — протянула свою, и руки соединили их.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анни вара пуҫне аллисем ҫине тайса хурать те — тинӗс ҫинчен, пирӗн питех те пысӑк ҫӗрӗн тепӗр енчи тӗлӗнмелле пайӑркасен йӑлтӑртатӑвӗ пирки, вулкансемпе ахах-ӗнчӗ, катмар вӑрмансен хӳттинчи ҫил-тӑвӑлпа ҫапӑҫусем ҫинчен тахҫанах пӗлекен сӑмахсене питӗ тимлӗн итлесе ларать.

А Анни, склонив голову на руки, прислушивалась к давно знакомым словам о море и блеске чудных лучей по ту сторону огромной нашей земли, о вулканах и жемчуге, бурях и сражениях в тени огромных лесов.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ну… пӗр сӑмахпа, пирӗннисем тахҫанах ту леш енче лаша хӳрине тасатаҫҫӗ ӗнтӗ.

Ну, — одним словом, — наши, — давно уже чистят лошадиные хвосты по ту сторону гор.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Анчах унӑн шӑлӗ чӑннипех те ыратать, — пӗчӗкҫӗ, салху хӗрт-сурт вут-ҫулӑм мӗнне тахҫанах маннӑ сивӗ плита умӗнче ларать.

Но это так, это быль, — маленький, грустный домовой сидел у холодной плиты, давно забывшей огонь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Ан ятлаҫ, океан, ан хӑрат, Ҫӗр хӑратнӑ пире тахҫанах.

Не ворчи, океан, не пугай, Нас земля испугала давно.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех