Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫак газ евӗрлӗ витӗме кометӑн пуҫӗ теҫҫӗ.
Вот эта газообразная оболочка называется головой кометы.

Кометӑсен тытӑмӗ // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Горыныч-ҫӗленӗн вут-хӗм кӑларса сывлакан ҫӑварӗ е пуҫӗ — боличӗ хӑй пулать, пӗлӗт тӑрӑх хывӑнса юлакан вут-хӗмлӗ йӗрӗ — унӑн вӑрӑм хӳри пулать.
Самый болид — голова или огнедышащая пасть Змея-Горыныча, а след на небе — его длинный хвост.

Метеорсем // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫак вӑхӑтра Уранӑн полюсӗ ҫинче сӑнавҫӑ тӑрас пулсан, Хӗвел шӑпах унӑн пуҫӗ ҫинче пулнӑ пулӗччӗ.
Если бы в это время на полюсе Урана стоял наблюдатель, Солнце находилось бы прямо над его головой.

Уран // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫавӑн пек кӑранташпа пуҫӗ пӗлӗтсем хушшинче ҫухалакан юмахри улӑп кӑна ҫырма пултарӗччӗ.
Писать таким карандашом мог бы только сказочный великан, у которого голова уходит под облака.

Ҫӗр чӑмӑрӗ мӗн пысӑкӑш? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Унӑн тӑваткал кукша пуҫӗ кӑмӑллӑнах ҫуталать.
Его лысый, угловатый череп блестел скромно и корректно.

Мораль хуралҫи // А. Петров. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 62–75 с.

Вара, ҫӗнтерӳҫӗ пек, аллине ҫӗклерӗ те пуҫӗ тавра ҫавӑркаласа илчӗ.
И торжественным жестом победителя он обвёл вокруг себя.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Ҫавӑн чухлӗ шухӑшласа та ҫав тискер шуйттанӑн пуҫӗ мӗнле иккенне ӑнланса ҫитейместӗп эпӗ.
При всём этом я не мог представить — какой вид имеет голова чудовища.

Петруха ӗнтӗ ӑшӑх ҫӗре ишсе ҫитсе кӑкӑр таран шыва тӑчӗ те, пуҫӗ ҫийӗнчи япаласен ҫыххипе сулса илчӗ.
Петруха уже выплыл на мелкое место, встал по грудь в воде и взмахнул над головою узлом.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл ҫара уран, ҫӗлӗксӗр, пӗр кӗпепе тата пӗр йӗмпе ҫеҫчӗ, унӑн пуҫӗ ҫинче тураман ҫӳҫӗсен хура купи мӑкӑрӑлса тӑратчӗ, ҫӳҫӗсем малалла тухса тӑракан ҫамки ҫине те усӑнса аннӑччӗ, ҫамки айӗнче каюра куҫӗсем пек пӗчӗк, юнпа тулнӑ куҫсем курӑнатчӗҫ, вӗсем тархасласа, пӑлхануллӑн пӑхаҫҫӗ.
Он был бос, без шапки, в одной рубахе и портах, тёмная куча нечёсанных волос торчала на его голове, они спускались на упрямый, выпуклый лоб, под ним видно было маленькие глаза крота, налитые кровью, они смотрели умоляюще, тревожно.

Ҫак вывеска пӗчӗк магазинӑн ансӑр алӑкӗ ҫинче ҫакӑнса тӑрать, алӑкӑн икӗ енче — тусанлӑ алӑксем, пӗрин умӗнче Ф. Калугин ларать, — вӑл кукша, унӑн сарӑ пуҫӗ ҫинче мӑкӑль, куҫӗ ҫине лупа тӑхӑнтарнӑ; ҫаврака питлӗ, патвар ҫын, вӑл пӗчӗк хыпкӑчпа сехет механизмӗ ӑшӗнче чакаланса пӗр чарӑнмасӑр тенӗ пекех кулать, е кӑвак шӑрт пек уссисем айне пытаннӑ ҫаврака ҫӑварне уҫса мӗн те пулин юрлать.
Эта вывеска помещается над узенькой дверью маленького магазина, по сторонам двери пыльные окна, у одного сидит Ф. Калугин, лысый, с шишкой на жёлтом черепе и с лупой в глазу; круглолицый, плотный, он почти непрерывно улыбается, ковыряя тонкими щипчиками в механизме часов, или что-то распевает, открыв круглый рот, спрятанный под седою щёткой усов.

Пуҫӗ ҫинчи тураман сарӑ ҫӳҫсем ӑшӗнчен улӑм пӗрчи, утӑ пӗрчисем, чӑх тӗкӗсем турта-турта кӑларса, Кукушкин шухӑша кайса калаҫать:
Вытаскивая из нечёсанных русых волос на голове соломинки, сено, куриный пух, Кукушкин соображает:

Вӑл тӑчӗ те, мана сарлака ывҫипе тӑсса пачӗ, тепӗр аллипе хӗвӗнчен сухан пуҫӗ пек йывӑр кӗмӗл сехет кӑларса пӑхса: — Ултӑ минутра пӗтертӗмӗр!
Встал, протянув мне широкую ладонь, а другой рукой вынул из-за пазухи тяжёлую, серебряную луковицу-часы и сказал: — Кончили в шесть минут!

Вӑл пӗр хӗрӗх ҫулсене ҫитнӗ ҫын, унӑн хулӑм туталлӑ, хура уссиллӗ хӗрлӗ сӑнӗ хӑранӑ пек, пӑлханнӑ пек курӑнать, хӑй ҫаврака пуҫӗ ҫинчи кӑвак шӑртне хыттӑн сӑтӑрса, урӑлнӑҫемӗн урӑлса калаҫма пуҫларӗ.
Ему было лет сорок, красное толстогубое лицо его с черными усами казалось испуганным, тревожным, он крепко потирал седую щетину волос на своем круглом черепе и говорил все более трезво.

Юр ӑшӗнче выртакан ҫӗлӗкне тупса силлерӗм те ӑна унӑн шӑртлӑ пуҫӗ ҫине тӑхӑнтартрӑм, анчах вӑл ҫӗлӗкне каллех хывса, унпа сулкаласа, икӗ чӗлхепе ятлаҫрӗ, мана хӑваларӗ:
Найдя в снегу шапку, я встряхнул ее, надел на его ершистую голову, но он сорвал шапку и, махая ею на меня, ругался на двух языках, гнал меня:

— Акӑ япала! — терӗ пулас архиерей мӑшкӑласа, негр пуҫӗ пек кӑтра пуҫлӑ, хулӑм туталлӑ, шултӑра шӑллӑ ҫын.
— Здравствуйте! — иронически воскликнул будущий архиерей, человек с головою негра, — курчавый, толстогубый, зубастый.

Ҫурҫӗр ҫитеспе перекат патне ишсе пытӑмӑр, пушӑ баржӑна чулсем ҫинче ларакан баржа ҫумне илсе пырса тӑратрӑмӑр; эртел старости — шатра питлӗ чее, усал сӑмахсемпе ҫеҫ калаҫакан пит те сиенлӗ старик, шӗвӗр сӑмсаллӑскер, вичкӗн куҫлӑскер, кукша пуҫӗ ҫинчен йӗпе картусне туртса антарчӗ те хӗрарӑм сасси пек ҫемҫе сасӑпа кӑшкӑрчӗ:
К полуночи доплыли до переката, причалили пустую баржу борт о борт к сидевшей на камнях; артельный староста, ядовитый старичишка, рябой хитрец и сквернослов, с глазами и носом коршуна, сорвав с лысого черепа мокрый картуз, крикнул высоким, бабьим голосом:

Унӑн хулпуҫҫисем ӑшне кӗртсе лартнӑ пуҫӗ те пӗчӗкчӗ, ун ҫине шӑрт пек хӗрлӗ ҫӳҫ ӳссе ларнӑччӗ, шурӑ, пӗр юн тумламӗ те ҫук пек курӑнакан пичӗ ҫинче мӑкӑрӑлчӑк, симӗсрех куҫӗсем чарӑлса тӑратчӗҫ.
И голова его, глубоко всаженная в плечи, тоже мала, украшена щетиной рыжих волос, а на белом, бескровном лице угрюмо таращились выпуклые, зеленоватые глаза.

Генерал халӗ ун пуҫӗ урлӑ пӑхса тӑнӑ.
Генерал смотрел мимо него.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Унтан сасартӑк пӑшал сасси янраса кайнӑ та, пуля, Лена пуҫӗ ҫумӗнченех шӑхӑрса иртсе, ҫамрӑк хурӑна пырса ҫапӑннӑ.
Но вдруг щёлкнул выстрел, и пуля, пролетев над самой головой Лены, ударилась в молодую берёзку.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ача пуҫне аллипе шӑлса илнӗ, ҫавӑнпа ун пуҫӗ ҫинче те пӗр лапка чернил йӗрӗ юлнӑ.
Мальчик провёл рукой по волосам, отчего на них осталась ровная чернильная полоса.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика