Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халӗ ӗнтӗ Виктор вут пек хӗрлӗ вӑкӑрсем ҫине те, сӑртсем ҫинче йӑлтӑртатса выртакан юр ҫине те пӑхман, Калаҫнӑ май вӑл Ирина Маковский хуторта ӳснине, станицӑна нумай пулмасть килнине пӗлчӗ…
Теперь уже ни яркая окраска быков, ни искрившийся на пригорке снег не привлекали внимания Виктора, разговаривая с Ириной, он узнал, что выросла она на хуторе Маковском, а в станицу переехала совсем недавно…

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫак калпак ҫинче, шел тутӑр яраписем ҫинче, тутӑр айӗнчен тухнӑ ҫӳҫ ункисем ҫинче, куҫхаршисем ҫинче те кӗмӗл пек пас йӑлтӑртатса пынӑ, ҫавӑнпа унӑн ялан чӗрӗ куҫлӑ кӗрен пичӗ ытарма ҫук илемлӗ пулнӑ.
И на этой шляпке, и на махрах шали, и на выбившихся над висками черных локонах, и даже на бровях серебром блестел иней, отчего ее смуглое лицо с быстрыми, живыми глазами казалось необыкновенно красивым.

Ҫамки ҫине ҫӳҫ пайӑрки аннӑ, ҫивӗч куҫӗсем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
На лоб ее спадал завиток волос, лукавые быстрые глаза блестели.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫук, йӑлтӑртатса та мар, йӑлт-ялт ҫиҫсе тӑнӑ.
Нет, не искорки, а какие-то прыгающие чертики.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергее сӗтел хушшине ларма сӗннӗ вӑхӑтра унӑн куҫӗсем хӗсӗннӗ, ансӑр хушӑк кӑна пулса юлнӑ, йӑлтӑртатса тӑнӑ…
В ту минуту, когда он упрашивал Сергея сесть за стол, глаза его сузились, образовав лишь щелочку, и в этой щелочке вспыхивали искорки…

Пурте — тин ҫеҫ сӑрт хыҫӗнчен тухнӑ хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса выртакан ҫеҫенхир те, ҫутӑ пӗлӗтри кайӑк сасси те, кӗтӳре ҫӳрекен ӗнесем те, кӗтӳҫӗ те, йӗпеннипе кӳпчесе кайнӑ ӗне вити ҫатанӗсем те — пурте савӑнӑҫлӑ та илемлӗ пулнӑ вӗсемшӗн…
И все — и умытая степь под ярким, только что выглянувшим из-за горы солнцем, и птичьи голоса в светлом небе, и пасущиеся коровы, и пастух в полотняных штанах, и даже намокшие изгороди базов — было для них и радостным и значительным…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун чухне кунта чӗркуҫҫи таран тинӗс пек сывлӑм йӑлтӑртатса выртнӑ.
Тогда в этой низине морем блестела росистая трава по колено.

Вӑл китель кӗсйинче тем шырарӗ — бурки айӗнче орденпа медальсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Он порылся в боковом кармане кителя, — из-под полы бурки блеснули ордена и медали.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫул айккинчи юра анчахрах ӑшӑ тӑнӑ ҫанталӑк ирӗлтерсе пусӑрӑнтарнӑ, унӑн ҫӳхе пӑрлӑ сийӗ курӑк тунисенчен ҫакланса тӑрать, уйӑх ҫутинче пурӑ ҫӑнӑхӗ тӗсӗпе тӗлкӗшсе, пин-пин хӗлхемлӗн йӑлтӑртатса ҫуталать.
По бокам леденистая пленка снега, прибитого недавней ростепелью, держалась, цепляясь за травяные былки, при свете месяца блестела и переливалась меловым текучим огнем.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хапха умӗнчерехре пулеметчиксем хӑварнӑ пулеметсем лараҫҫӗ те, вӗсен питлӗхӗсем таҫта исленсе йӗпеннӗ пек тӗксӗммӗн йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
Почти у самых ворот стояли брошенные пулеметчиками пулеметы, щиты их мокро тускнели.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн куҫ хӑрпӑкӗ ҫинчи хӑмӑр тур паллийӗ тӑрӑх куҫҫуль тумламӗ сиввӗн йӑлтӑртатса юхса аннине Листницкий кайран курса ӗлкӗрчӗ.
И лишь под конец Листницкий заметил, как через коричневый кургашек родинки на глазу сбежала у него холодно сверкнувшая слезинка.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Атаманец-дезертир, куркари шыва ӗҫсе ярса, хӑй ҫине чӑл-чӑл пӑхса тӑракан салтаксен пичӗсем тӑрӑх ӗшенчӗк куҫӗсемпе йӗрлесе тухрӗ, пӗчӗк ачанни пек йӑваш куҫӗсем ун сасартӑк хаяррӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Атаманец-дезертир допил из кружки, повел усталыми глазами по лицам бесцеремонно разглядывавших его солдат, и в голубых, по-детски простых глазах его неожиданно вспыхнуло ожесточение.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Станци ҫурчӗсен вителӗкӗсем ҫинчен шыв шӑпӑртатса анать; чукун ҫул айккинче нефть тумламӗсемпе йӑлтӑртатса выртакан кӳлленчӗксем ҫине ҫемҫе сурӑх тирӗ пӗркеннӗ пек тӗссӗртерех тӳпе мӗлкисем ӳкнӗ.
С крыш станционных построек журчилась вода, лужи на путях, покрытые нефтяными блестками, отражали серую мякотную овчину неба.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳллӗ тӳпере ҫӑлтӑрсем янкӑртараххӑн йӑлтӑртатса ҫунма пуҫланӑ, вӑрманти сӗмлӗх пушшех ҫӑралса килнӗ, ҫӗр варринчи тӗтре те ӗнтӗ хӑйӗн кӑвак курпунӗпе шурлӑх ҫийӗн мӑкӑрӑлса тухма ӗлкӗрнӗ.
В зените пламенней горели звезды, плотнела темь, и уже горбатился над болотом полуночный туман.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӗлхи ҫӗтсе ларас пек тӗлӗнсе хытса кайнӑ нимӗҫ аллисене шинель айӗнчен майӗпен кӑларчӗ, хӑй ҫине тӗллесе тытнӑ штыкӑн йӑлтӑртатса тӑракан ҫивӗчӗшӗ ҫине хускалми куҫӗсемпе пӑхса, хӑяккӑн ҫавӑрӑнса тӑчӗ.
Изумленный до немоты, немец медленно вытягивал руки, поворачивался боком, завороженными глазами глядя на остро сверкающее жало направленного на него штыка.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хыр йывӑҫҫисен ҫумӑрпа исленнӗ йӗпписем шӑши вучӗ пек йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Фосфорически блеснули мокрые иглы сосен.

Сухаллӑ казакӑн шывланнӑ куҫӗсем вут пек йӑлтӑртатса чӗтренчӗҫ:
Во влажном взгляде бородатого дрожали огневые светлячки.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗчӗкҫӗ краҫҫын лампинчен ӳкекен сарӑрах ҫутӑ пайӑрки унӑн пичӗ ҫинче ҫу пек йӑлтӑртатса илчӗ.
Желтый стяг света, падавшего от маленькой керосиновой лампы, маслено блеснул в лицо вошедшему.

Ҫав юхӑмра пӑхӑр эрешмен карти чӗтренсе йӑлтӑртатса тӑрать, хунарсен шурӑ хӑйӑвӗсем ярӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсем юханшыври бакенсем пек туйӑнаҫҫӗ; ҫав бакенсем айӗнчен пиншер ҫын иртет — ҫынсем, калаҫса татӑлнӑ пек, пурте урама харӑс тухрӗҫ, сарлака тротуарсем ансӑрланчӗҫ…
Над ее руслом блестит и вздрагивает медная паутина, качаются белые бусы фонарей, точно бакены на быстрой воде; из-под этих бакенов проходят тысячи человек — люди, словно сговорившись, все сразу вышли на улицу, просторные тротуары ужались…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӳречисем, ҫийӗсем хӗвелпе йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
Блестели на солнце окна, крыши…

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика