Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнсине (тĕпĕ: ӗнсе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Василий пичче шухӑша кайса тӑчӗ те ӗнсине хыҫса илчӗ.

Дядя Василий постоял, подумал, почесал затылок.

XIX сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ленька ӗнсине хыҫрӗ.

— Ленька почесал затылок.

XVIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

(Вӑл хӑйӗн хӗвелпе пиҫсе хуралса кайнӑ ӗнсине хыҫса илчӗ.)

(Он почесал свой загорелый затылок.)

Кантур // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 128–147 с.

Вӑл вара, ӗнсине хыҫса илчӗ те ҫатан ҫинчен ялт! ҫеҫ сиксе анчӗ.

Он почесал затылок и спрыгнул с плетня.

III сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Генерал йӗрӗннипе ӗнсине чӗтретсе илчӗ, куҫ хӗсрӗ — варӑ йӑшртах шӑши умӗнче тӑракан ватӑ, шыҫмак кушак аҫи пек, пристав та тем сарлакӑш ҫурӑмне авса илчӗ, таҫтан, крыльца ҫинчен, хыҫалтан, мундир тӑхӑннӑ ҫынсен чи хыҫалти ретӗнчен, хура шинель тӑхӑннӑ городовойсем йывӑррӑн та кӑнттамӑн юр ҫине сиксе, чӗркуҫҫи таран ашса тухрӗҫ.

Генерал дернул брезгливо шеей, скосил глаза — и тотчас пристав выгнул сутулую толстую свою спину, как старый ожирелый кот перед мышью, а из заднего, самого заднего ряда толпившихся на крыльце мундирных людей соскочили тяжким и неуклюжим прыжком, прямо в подметенный к крыльцу с боков снег, увязая в нем по колено, городовые в черных шинелях.

X сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

— Ну, сэр, — терӗ капитан, ӗнсине хыҫса, — ун пек пулсан, пирӗн ӗҫ ӑнса пырсан та пире йывӑр килет.

— Ну, сэр, — сказал капитан, почесывая затылок, — в таком случае нам, даже если очень повезет, придется туговато.

XVIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Урус мӗ? — тинкерсе ыйтать Хайрулла, ӗнсине кӑтӑрт-кӑтӑрт хыҫать, тӳпетейне темиҫе хутчен тӳрлетсе лартать.

— Урус да? — пристально спрашивает Хайрулла, почесывает затылок и несколько раз поправляет тюбетейку.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Пӗри йывӑррӑн сывласа илчӗ, тепри ӗнсине хыҫкаларӗ, анчах пурте урапасем патне утрӗҫ.

Кто-то вздохнул, кто-то почесал затылок, но к телегам пошли все.

Мосолик ҫаранӗсем // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Стасик ӗнсине хыҫса илчӗ.

Стасик почесал белый затылок:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Вӑл ӗнсине хыҫа-хыҫа: — Мӗн пурӗ те сирӗн чӗрӗпсем пирки. Хуҫа та вӑрҫать, ҫынсем те килӗштерсех каймаҫҫӗ. Акӑ, каллех итлесе пӑхсамӑр, — тет.

Он почесывает затылок и жалуется: — Да всё насчет ежей ваших… И хозяин ругается, и гости обижаются. Вот и сейчас… не угодно ли послушать?

Алса тата Катушка ятлӑ чӗрӗпсем // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Нимӗҫсем Олегӑн сулахай куҫне чиксе шӑтарнӑ, пуля ӗнсине салатса пӑрахнӑ, кӑкӑрӗ ҫине хӗрнӗ тимӗрпе комсомол билечӗн номерне ҫырнӑ.

Немцы выкололи Олегу левый глаз, пулей разбили затылок и выжгли железом на груди номер комсомольского билета.

Юлашки кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Антошка ӑна пӗтӗмпех итленӗ, ӗнсине хыҫса, хулпуҫҫине кӑна сиктеркеленӗ.

Антошка выслушал все, почесал в затылке и только развел руками.

VI // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Антошка ням тума аптранӑ, Федорка умӗнче ӗнсине хыҫса илнӗ.

Антошка положительно не знал, что ему делать, и почесывал за ухом, стоя около Федорки.

VI // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Лось ӗнсине хыттӑн кӑтӑртаттарса хыҫрӗ те кулса ячӗ:

Лось крепко почесал в затылке, засмеялся:

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карло ӗнсине хыҫса илчӗ те, пуҫне сулласа шипчипе мӑлатук илчӗ, пир татӑкне стена ҫинчен хӑйпӑтса илме тапратрӗ.

Папа Карло почесал в затылке, покачал головой, покряхтел, покряхтел — взял клещи и молоток и начал отдирать холст.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карло ӗнсине хыҫса илчӗ.

Папа Карло почесал в затылке.

Буратино хӑйӗн ҫӑмӑлттай шухӑшӗсене пула чут ҫеҫ пӗтмест. Карло ашшӗ илемлӗ хутсенчен унӑн валли тумтир ҫыпӑҫтарса тӑвать тата саспаллисен кӗнекине илсе парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫиет, ӗҫет — ӗнсине хулӑмлантарать, урлӑ выртана вара тӑрӑх та ҫавӑрса хумасть.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ак ӑҫта лараҫҫӗ вӗсем манӑн! — ҫавӑнтах ывӑҫ тупанӗпе ӗнсине ҫапса илет. — Мӗншӗн ӗҫ укҫи илеҫҫӗ-ши вӗсем?!

Вот они мне где! — и постучит ладошкой по загривку. — Спрашивается: за что зарплату получают?

Вунҫиччӗмӗш прохор, шуҫ ӑстисен королӗ // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Унтан ывӑҫ тупанӗпе ҫамкинчен пуҫласа ӗнсине ҫити шӑлса илчӗ, — ҫавна пула сайра ҫӳҫӗсем пӗр тӗлте пухӑнса автан киккирикӗ пек пулса тӑчӗҫ, — ҫамки ҫинчи хутламӗсене аялалла антарчӗ, янахне ҫӳлелле ҫӗклерӗ те тӳрех ҫапӑҫма юратакан, анчах тӗсне ҫухатнӑ, сӑхса пӗтернӗ киккириклӗ автан пек пулса тӑчӗ.

Затем провел ладонью ото лба к затылку, отчего образовался хохолок реденьких волос, сдвинул морщины вниз, подбросил подбородок вверх и сразу стал похож на полинялого задиристого петушка с расклеванным гребешком.

Пакӑлти Микиш // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 3–17 с.

Вӑл шухӑша кайнӑ, тӗксӗмӗн пӑхать, ҫӗлӗкне антарса лартнӑ, ҫӑмламас ӗнсине пикенсех пилӗк пӳрнипе хыҫса тӑрать.

Вид у него был задумчивый и угрюмый; он сосредоточенно чесал всей пятерней под съехавшей на глаза шапкой свой лохматый рыжий затылок.

IV // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех