Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫитнӗскер (тĕпĕ: ҫит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Нума лекес тесен сулахаялла каймалла-и е сылтӑмалла-и? — ыйтрӗ малтан килсе ҫитнӗскер улӑпран.

И обратился к нему с вопросом: — Налево или направо надо идти, чтобы попасть в Нум?

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Ҫак кунхи тӗркӗшӳре пӑтрансах кайнӑскер, савӑнӑҫ ӗшенӗвӗпе тата пӑлханупа тулсах ҫитнӗскер — Алиса Августа тайӑлнӑ пуҫӗнчен мелсӗррӗн чуп турӗ те — упӑшки таврӑнасса кӗтме хӑйӗн пӳлӗмне иртрӗ.

Закруженная всем этим днем, полным волнения и усталости счастья, Алиса неумело поцеловала Эсборна в склоненную голову и пошла к себе ожидать возвращения своего мужа.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Диетӑпа тата хавхалану усаллӑхӗпе хӗрсе ҫитнӗскер — унӑн шӑмми-шакки хӑйне сиенлемесӗр мӗн пур пульла сире-сире ывӑтать.

Закаленный диетой и бешенством увлечения, старый костяк его отражал безвредно для себя все пули.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Эпӗ, вилес вӗҫне ҫитнӗскер, сиксе чӗтренӗ, ухмахла япаласем каланӑ.

Я был почти жив, трясся и говорил глупости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Унтан хирӗҫӳллӗ, тӗтреллӗ шухӑшсемпе тулса ҫитнӗскер станцинелле хыпаланса утса кайрӗ.

Затем, полная противоречивых, смутных мыслей, девушка быстро направилась к станции.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Мӗнпе? — Нок вӗҫӗмсӗр чӑркӑшса калаҫнипе тарӑхса ҫитнӗскер — Гелли хул пуҫҫисене ҫилленчӗклӗн сиктерчӗ.

— В чем? — раздосадованная постоянно придирчивым тоном Нока, Гелли сердито пожала плечами.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӗсем пӗр вун пилӗк минут чӗмсӗррӗн ишрӗҫ; унтан, хӑй те выҫса ҫитнӗскер, Нок авӑсма чарӑнчӗ.

Они плыли молча минут пятнадцать; затем Нок, тоже проголодавшись, выпустил весла.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вырӑнтан вырӑна вӗҫӗмсӗр кумать: карап хыҫӗнчен — ун умне, буфетран — ҫӳлти палуба ҫине; ҫыран хӗррине анчӗ, унта талккӑшпе ашкӑрса ӳсекен вӗтлӗхре кӑштах уҫӑлса ҫӳрерӗ, унтан йывӑр шухӑшпа тулсах ҫитнӗскер каллех карап ҫине улӑхрӗ.

Он беспрерывно переходил с места на место, появляясь на корме, на носу, в буфете, на верхней палубе, или сходя на берег, где, сделав небольшую прогулку в пышном кустарнике, возвращался обратно, переполненный тяжелыми размышлениями.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Шывпа исленнӗскер, тертленсе ҫитнӗскер — вӑл пыра ятлаҫу сӑмахӗсемпе, чӑрсӑр кӳрентерӳпе хуравларӗ, унран мӑшкӑлласа кулчӗ, чи вӗчӗхӳллӗ, кӳренӳллӗ сӑмахсем шухӑшласа тупрӗ:

Залитый водой, измученный, он осыпал пролив презрительными ругательствами, дерзкими оскорблениями, издевался, придумывая самые язвительные, обидные слова.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Минӑна лайӑх пӗлсе ҫитнӗскер, эпӗ ӑна таҫта та пӗр шыраса ҫӳрес темерӗм, тӳрех пӗр хӗрарӑм патне вырнаҫрӑм.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пасара пӗр ҫитнӗскер тесе, Сӑпани хуҫалӑхра кирлӗ ӑпӑр-тапӑр туянчӗ те тӳрех хӑна ҫуртне кайрӗ, лашине утӑ парса кӑкарса хӑварсан, хӑнӑхнӑ чайная кӗчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Яппун вӑрҫин вут-хӗмӗ витӗр тухнӑскер, ҫирӗп те вӑйлӑскер, ҫулӗпе те ҫитӗнсе ҫитнӗскер — ҫирӗм улттӑраччӗ вӑл ун чухне, — тӑнӑҫлӑ та шанчӑклӑ, хӑватлӑ ҫын пек курӑнатчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Арӑмне тарӑхнӑскер, кил хӑтлӑхӗшӗн тунсӑхласа ҫитнӗскер, Калюков хӑйсенчен урам урлах пурӑнакан пӗччен хӗрарӑм патӗнче икӗ ҫӗр каҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӳрте кӗнӗ-кӗмен, тунсӑхласа ҫитнӗскер, арӑмӗ ҫумне пырса ларчӗ, ӑна ачашшӑн ыталаса пӑчӑртарӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лаша хаклама чиканран пӗртте кая мар вӗренсе ҫитнӗскер, вӑл унран чӑн-чӑн урхамах пуласса шанчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ӗмӗрне пӗчченех пурӑнса ирттерет вӑл, хӗрӗх ҫичче ҫитнӗскер.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тертленсе ҫитнӗскер, анчах кӑмӑллӑскер — вӑл чӗркеленсе пӗтнӗ, тарланӑ питне кӗпе ҫаннипе шӑлчӗ, тӳрленсе тӑчӗ, куҫӗсене уҫсан шартах сикрӗ те каллех хупрӗ.

Измученный, но довольный, вытирая рукавом блузы исцарапанное, вспотевшее лицо, он выпрямился, открыл глаза и, вздрогнув, снова закрыл их.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Пӑчӑпа, канӑҫсӑрлӑхпа тата ӑнланмалла мар, ывӑнтаракан хумханупа антӑхса ҫитнӗскер — Тарт ӑвӑс шӑрпӑкне чӗртрӗ те симӗс склепа ҫутатрӗ.

Задыхаясь от духоты, тревоги и необъяснимого, томительного волнения, Тарт зажег восковую спичку, осветив зеленый склеп.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ӗшенсе ҫитнӗскер — Ассоль тата темӗн хушса калама хӑтланчӗ, анчах вӑйран кайни, хумхану, шӑрӑх ӑна ыйхӑлатсах ҫитерчӗҫ, акӑ куҫӗсем хупӑнчӗҫ, ашшӗн тӗреклӗ хул пуҫҫи ҫине пуҫӗпе ӳпӗнчӗ, самант — тӗлӗксен ҫӗр-шывне путатчӗ, анчах сасартӑк, кӗтмен ҫӗртен килсе ҫапнӑ иккӗленӳпе канӑҫсӑрланнӑскер, хупӑ куҫӗсемпех тӳрленсе ларчӗ.

Страшно усталая, она пыталась еще прибавить кое-какие подробности, но жара, волнение и слабость клонили ее в сон, глаза ее слипались, голова опустилась на твердое отцовское плечо, мгновение — и она унеслась бы в страну сновидений, как вдруг, обеспокоенная внезапным сомнением, села прямо, с закрытыми глазами.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Умӗнче йывӑҫсем ирӗклӗн уҫӑлнине, вӗсен витӗр йӑлтӑртатса выртакан сенкер тинӗс таппине, пӗлӗтсене курсан Ассоль кӑштах тӗлӗнсе лаштах сывласа ячӗ, халь-халь кайса ӳкесле ӗшенсе ҫитнӗскер сарӑ хӑйӑрлӑ ҫыр хӗррине чупса тухрӗ.

С удивлением, но и с облегчением Ассоль увидела, что деревья впереди свободно раздвинулись, пропустив синий разлив моря, облака и край желтого песчаного обрыва, на который она выбежала, почти падая от усталости.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех