Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

яхӑнне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун валли паян тесен, паян сиксе пыракансем пур та, калам-ха эп те сӑмахӑма, ыттисене куҫларӑм та, Нямаҫ яхӑнне ямасть: Селиме те Селиме тесе кӑна тӑчӗ, саҫҫим.

Сегодня же десятками готовы прибежать, только я поглядела, поглядела — близко ни одна не подходит, да и он день и ночь вторит: Селиме да Селиме…

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ашшӗ-амӑшӗ патне икӗ хут та хӑтана ятӑм, лешсем килӗшмеҫҫӗ, яхӑнне ямаҫҫӗ, хӑй пӗлмен те пулас-ха ҫавна.

Я два раза сватов засылал, и оба раза отказывали, ты поди и ведать об этом не ведала.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей яхӑнне те ямарӗ.

Но Шерккей и не оглянулся.

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килне таврӑнсан, Шерккей ҫак юмӑҫа хӑй аллипе хӑй шурӑ пир тӑрӑхӗ тыттарасшӑнччӗ, юмӑҫ илесшӗн пулмарӗ; илме кӑна мар, вӑл яхӑнне те ямарӗ, кӑштах ӑна-кӑна тӗшмӗртекен чӗлхеҫӗшӗн ун пек-кун пек чӑрманасси пулать те ӗнтӗ, ютри ҫынсем мар-ҫке, ӳлӗм сывлӑх пулсан, тав сӑмахӗ те ҫитӗ.

Вернувшись в дом, Шерккей своими руками попытался вручить йомзе конец холста, но та ни за что не хотела брать: мол, человек должен выручать человека, да и не чужие мы, мол, люди, а свои, деревенские, было бы здоровье, а ей и слов благодарности достаточно.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утма вӗрентесшӗн пулӑшма пыракансене хӑй яхӑнне ярасшӑн марччӗ, ура тапса кутӑнлашатчӗ.

Но стоило кому-то из взрослых попытаться помочь ему, как он сердито начинал топать ножками, упираться.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Яхӑнне те ямастӑп.

И близко не подпущу!

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Атте пире кӗсйи патне мар, тумтирӗ патне те яханне яман, яхӑнне яман, ху пӗлместнем?

Иль забыл, как отец нас не то что к своему карману, близко к себе не подпускал?

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн асӗнче малтанхи пурнӑҫ сӑнарӗ хӑварнӑ манӑҫми йӗрсем ку пурнӑҫ патне яхӑнне те пымаҫҫӗ.

Жизни, неизгладимыми образами отпечатавшейся в его памяти.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Валя яхӑнне те ямарӗ, ҫӑвар та уҫтармарӗ, тата мӗскер, мана шкултан кӑларса сирпӗтчӗр-и, тет.

А Валя уперлась и ни в какую: «Хотите, — говорит, чтобы меня из школы выкинули?»

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Халӗ ӗнтӗ, мана кам та пулин Снеффельс тӑррине каялла тавӑрӑнма сӗнекен пулсан, эпӗ ҫав шухӑша яхӑнне те йышӑнас ҫук.

Если бы мне сделали предложение вернуться на вершину Снайфедльс, я отверг бы его с негодованием.

XXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах ҫапла пултӑр тесен, Варшавра ҫав мазурик-социалистсене влаҫӑн яхӑнне те ямалла мар.

Но для этого нужно, чтобы в Варшаве не пускали этих мазуриков — социалистов к власти.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Гришка тӳрех килӗшет, Тумлам яхӑнне те ямасть: Выселкӑра хӑйне Бухар кӗтнине аса илет те, темле тархасласан та, килӗшмест.

Гришка сразу согласился, а Капля наотрез отказался: вспомнил, что в Выселках его ждет Бухар, и отказался.

Тумлам // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Анчах яхӑнне те ан пыр…

Не тут-то было…

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хӗрарӑмсем ташша яхӑнне те хутшӑнасшӑн мар, вӗсем килӗсене леҫсе хӑварма ыйтаҫҫӗ, анчах Голуб шӑртланса кайрӗ.

Женщины наотрез отказались танцевать и требовали отвезти их домой, но Голуб стал на дыбы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Килчӗҫ кунта социаллӑ хӳтлеврен ача ҫуртне илсе кайма, эпӗ яхӑнне те ямарӑм, Лизукпа Палюка та памастӑп терӗм.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Анчах Димка яхӑнне те каймарӗ.

Но на того словно упрямство какое нашло.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Ыттисем вара яхӑнне те пымаҫҫӗ.

А другие потом и далеко не подойдут.

Вӗҫен кайӑксемпе тискер кайӑксем калаҫни // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 47–51 с.

Колхоз садне вара кашкӑр пек йытӑсемпе хураллаҫҫӗ тет — яхӑнне пыраймӑн.

А колхозный сад, говорят, охраняют с собаками, похожими на волков — к нему близко не подойдёшь.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Пулӑшас терӗм — яхӑнне те ямасть.

Хотел помочь, но Толик ни в какую.

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

Пире яхӑнне те пыртармасть!

Никому и близко не даёт подойти!

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех