Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

арманӗ (тĕпĕ: арман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн тума кирлӗ сана кӗрпе арманӗ?

— Что тебе далась крупорушка?

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Трофим Зубов, салфеткине ҫыхнӑ майу тӗлӗнмелле пулӑ ҫине пӑхса, телейлӗ куҫӗсене тутлӑн мӑчлаттарнӑ, хӑйӗн кӳршине, ҫӑнӑх арманӗ хуҫине, Иона Юшкова, ҫапла каланӑ:

Трофим Зубов, подвязывая салфетку, счастливыми, сладко прищуренными глазами смотрел на чудовищную рыбу и говорил соседу, мукомолу Ионе Юшкову:

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫуртӑн сылтӑм енче кӗлетсем, сулахайра — вите тата кӗрпе арманӗ.

Амбары помещались направо от дома, конюшня и крупорушка — налево.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Партизансем ҫил арманӗ патне тухнӑ ҫӗре вӗсем, шывӑн леш енчи улӑха ҫитсе ӳкнӗ пулнӑ.

Когда партизаны вышли к ветряку, что на её западной окраине, немцы были уже на лугу за рекой.

Хӗл ҫывӑхарать // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Ача часах тӗрлӗ модельсем: самолёт, ҫил арманӗ тата ытти ҫавнашкал нумай япаласем тума вӗренчӗ.

Мальчик быстро научился складывать разные модели: самолёт, ветряную мельницу и многое другое.

«Илтетӗп, ывӑлӑм!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Анне мана ку вӑл ҫил арманӗ пулнине ӑнлантарса пачӗ, унта ҫӑнӑх авӑртаҫҫӗ терӗ.

Мать объяснила, что это машет крыльями ветряк, или, по-сельски, млын, где мелют муку.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫапла ҫав, Александр вӑхӑтӗнче пулнӑ ӑрӑвӑн пур паха енӗсене те Николай патшан арман чулӗ лутӑркаса, ҫӗмӗрсе, пӑсса тӑкнӑ; вӑл ӑру Руҫӑн пуласлӑхӗ ҫывӑх вӑхӑтрах улшӑнса лайӑхланасса ӗненнӗ пулнӑ; Николай арманӗ вара Польшӑна авӑртса тӑкнӑ, Балтика патӗнчи нимӗҫсене, мӗскӗн Финляндие те пырса ҫапнӑ, тата халӗ те авӑртать-ха, халӗ те авӑртать…

Да, износил, истер, исказил все хорошее александровского поколения, все хранившее веру в близкую будущность Руси, жернов николаевской мельницы, целую Польшу смолол, балтийских немцев зацепил, бедную Финляндию, и все еще мелет — все еще мелет…

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Тӑван вырӑнсенчен инҫетре вӗренекен Чкалов уйрӑмӑнах тӑван ҫӗршывне тунсӑхланӑ: вӑл ҫунатлӑ ҫил арманӗ хӑлаҫланса ларакан ем-ешӗл ҫӳлӗ вырӑна, ҫыран хӗрринчи ӑшӑх вырӑнсенче кӗмӗл пек ҫутӑ пулӑсем ушкӑнпа ишсе ҫӳренине, улмуҫҫи ҫинчен тин ҫеҫ татнӑ тутлӑ шӑршӑллӑ та техӗмлӗ панулмисене, хӗрсе кайнӑ ҫан-ҫурӑмне Атӑлӑн сулхӑн шывӗ ачашланӑ самантсене аса илнӗ.

Вдали от родных мест курсант Чкалов особенно остро вспоминал родину: зеленый пригорок с крылатой ветряной мельницей, стайки серебристых рыбешек на отмели, аромат и вкус только что сорванного яблока и то наслаждение, которое он испытывал каждый раз, когда волжская вода ласкала его разгоряченное тело.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Анса лара пуҫланӑ хӗрлӗ хӗвел те чӳрече витӗр юлашки хут пӑхса, хирти ҫил арманӗ хыҫне пытанчӗ.

Малиновое солнце низко прокатилось по окнам и спряталось за далеким степным курганом с ветряком, точно вырезанным из черной бумаги.

XVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Вара вӑл хӑй пурлӑхне сута пуҫланӑ; ӑна та вӑл пӗтӗмпех арман тунӑ ҫӗре янӑ; арманӗ ҫапах авӑрман.

Тогда мужик стал свое имение продавать и все простроил.

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тӑва-тӑва вӑл хуҫаран илнӗ 300 тенкине пӗтӗмпех пӗтернӗ, анчах унӑн арманӗ авӑрман.

Простроил все 300 рублей, а мельница не ходит.

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл пур тӗрлӗ армана та тума пӗлнӗ: шыв арманӗ те, ҫил арманӗ те тунӑ.

И стал делать мельницы водяные, ветряные и конные.

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Макаровкӑран лагере ҫитиччен ҫул ҫинче Митя ачасене Яковпа иккӗш вӗсен йӗрӗ ҫине епле ӳкнине, шыв хӗррипе шыв арманӗ патне ҫитиччен пынине, пурпа ҫырнӑ сӑмахсене вуланине каласа кӑтартрӗ, ҫул ҫинче пӗрремӗш паллӑна курсан, ҫав тери хаваслантӑмӑр, терӗ.

За дорогу от Макаровки до лагеря Митя успел подробно рассказать ребятам, как они с Яковом напали на их следы, как шли по реке до мельницы, как прочитали написанные мелом слова, как обрадовались, найдя первый дорожный знак.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шухӑшпа вӑл инҫетре, лутра ҫил арманӗ хыҫӗнче, калама ҫук пысӑк йышлӑ ҫар тапӑнса килнине курать.

Мысленно он видит вдали, за приземистой бревенчатой мельницей, неисчислимые воинские полчища.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах та шыв арманӗ ачасене пурӑнмалли пӳрт пекех туйӑнать: пуҫ тӗлӗнчи тӗттӗм тӳпе сип-симӗс мӑкланса ларнӑ арман тӑрринчен те хӑрушӑрах.

Но мельница кажется ребятам жилым домом: черное небо над головой гораздо хуже позеленевшей мельничной крыши.

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк вӗсен умне шыв арманӗ тухса тӑчӗ.

На реке неожиданно вырос силуэт мельницы.

46 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кивӗ шыв арманӗ тӗлне ҫитсен, Мазин сасартӑк чарӑнчӗ те, чӗнмесӗр пӗр самант ларнӑ хыҫҫӑн, хушса хучӗ:

Дойдя в своем рассказе до старой мельницы, Мазин вдруг смолк и, помолчав, добавил:

33 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ав, Илентей арманӗ патӗнче пӗр лав та ҫук — арманӗ авӑрмасть.

И около мельницы Элендея не видно ни одного возка — не работает нынче мельница-то.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав япала пӗр вӑхӑтрах хӑяккӑн выртакан ҫил арманӗ пек те, кивӗ журналсем ҫине ӳкернӗ кустӑрмаллӑ пӑрахутсем пек те туйӑнать.

Похожая одновременно и на мельницу, лежащую боком, и на колесный пароход из старых журналов.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Е пахча валли мӗнле те пулин шакӑртма — пилеш кайӑкӗсене хӑратмалли тетчӗ ӑна вӑл, — туса пурне те тӗлӗнтерет, е Серёжа валли ҫил арманӗ туса парать, е вӗҫекен самолет модельне тӑвать; ӑна курма вара хӑйсен урамӗнчи ача-пӑчасем пурте пуҫтарӑнаҫҫӗ.

То смастерит, на удивление всем, какую-то трещотку для огорода — «антидроздовик», как он говорил, или сделает игрушечный ветряк для Сережи, или летающую модель самолета, любоваться которой сбегались мальчишки со всего квартала.

1 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех