Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Оленин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ыйту тахҫанах ун майлӑ мар татӑлнӑ пулнӑ, Оленин, ҫакна пӑхмасӑрах, хӗре хӑй мӗн туйнине пӗтӗмпех каласа пама вӑй ҫитерессе тата хӗр ӑна ӑнланасса шанса тӑчӗ.

Несмотря на то, что вопрос этот давно был решен для него отрицательно, он надеялся, что будет в силах рассказать ей все, что чувствует, и что она поймет его.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ҫинчен Белецкий: унӑн йӑпанасси ҫеҫ килет, тесе шутланӑ; анчах Оленин хӑйӗн ӗҫӗ мӗнле ҫаврӑнса тухасса кӗтнӗ.

Белецкий думал, что Оленин хотел только повеселиться, а Оленин ждал решения своей участи.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Черкескӑпа папаха тӑхӑннӑ Белецкипе Оленин алӑкран ҫутӑ ӳкмен енче тӑраҫҫӗ.

По темную сторону двери стоят Белецкий и Оленин в черкесках и папахах.

XXXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ҫапла, питех те! — ҫирӗплетрӗ Оленин, лӑпкӑ чунлӑ пек курӑнма тӑрӑшса.

— Да, очень! — поддакнул Оленин, стараясь казаться равнодушным.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эпӗ те Устенька патне пыратӑп, — терӗ татӑклӑн Оленин.

— И я приду к Устеньке, — сказал Оленин решительно.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ун умӗпе иртсе пынӑ чухне Белецкин: «кӗрӗр» тенӗ сассине илтрӗ те кӗчӗ.

Оленин, проходя мимо ее, услыхал голос Белецкого: «Заходите», — и зашел.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна каллех урама тухрӗ; вара, кӑшт тӑхтанӑ хыҫҫӑн, хӑй ӑҫта каясса пӗлмесӗрех, Оленин та ун хыҫӗнчен кайрӗ.

Марьяна вышла опять на улицу, и немного погодя, сам не зная куда, пошел и Оленин за нею.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин каллех ӗнер каҫхинехи пек минут килсе тухасса кӗтрӗ; анчах та минучӗ килмерӗ, ҫакнашкал татӑксӑр лару-тӑрура юлма вӑй ҫитереймессе туйрӗ.

Оленин ждал опять такой же минуты, как вчера вечером; но минута не приходила, а оставаться в таком нерешительном положении он не чувствовал в себе более силы.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин унпа ыттисем умӗнче те шӳт туса калаҫма хӑрарӗ.

Оленин боялся заговаривать с ней шутливо и при других.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин Марьянӑна курас ӗмӗтпе ирӗпех картиш тӑрӑх ҫӳрерӗ.

Оленин все утро ходил по двору, ожидая увидеть Марьяну.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин тӑна кӗчӗ те хӑй мӗн тунинчен хӑй хӑраса ӳкрӗ.

Оленин опомнился и ужаснулся на себя.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ун аллинчен хӑйӗн аллине туртса илчӗ те хӗрӗн ҫамрӑк ӳтне хыттӑн ыталарӗ.

Оленин вырвал у нее руку, которую она держала, и сильно обнял ее молодое тело.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах та вӑл Оленин аллине тӗртсе ямарӗ, ӑна хӑйӗн вӑйлӑ та хыткан пӳрнисемпе ҫеҫ ҫирӗппӗн хӗстерсе хучӗ.

Но она не отталкивала руки Оленина, а крепко сжала ее своими сильными, жесткими пальцами.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Мӗн калаҫатӑп-ха эпӗ? — шухӑшларӗ Оленин ҫак сӑмахсене каланӑ хушӑрах.

— «Что же это я говорю? — подумал он в то самое время, как выговаривал эти слова.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ҫакна сисрӗ.

Оленин чувствовал это.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин ун патне пычӗ те ӑна тем каласшӑн пулчӗ, анчах та унӑн сасси татӑлчӗ.

Оленин подошел к ней, хотел ей сказать что-то, но голос оборвался у него.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин хӑйне хӑй халь, анчах ҫывӑрса тӑнӑ пек, уҫҫӑн та патвар туйрӗ.

Оленин чувствовал себя свежим и бодрым, как будто он сейчас проснулся.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Стариксем, Оленин сӗнмесӗрех, хӑйсемех, ун патне кӗрсе, ӗҫсе ларса ҫӗр каҫасшӑн пулчӗҫ.

Старики сами назвались идти догуливать ночь у Оленина.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин нимӗн те калаҫмарӗ тата ыттисенчен пуринчен те ытларах ӗҫрӗ.

Оленин ничего не говорил и пил больше всех.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унтан Оленин Ерошка мучипе ӗҫрӗ.

Потом Оленин выпил с Ерошкой.

XXXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех