Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫӗршывӑмран яланлӑхах ҫухалнӑ ҫуркунне каллех ак инҫетри ачалӑх ҫинчен ҫак ют кӗтесри сывлӑшра та аса илтерчӗ.
Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.
Эпир аякка-аякка тӑрса юлнӑ ачалӑх ҫулӗсем ҫинчен сӑмах хускатрӑмӑр та, эпӗ каллех ун чухнехи киревсӗрлӗхӗм, хамӑн айванлӑхӑм ҫинчен аса илтӗм.
Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.
Ун ҫинчен эпӗ ҫирӗм сул ытла аса илменччӗ, халӗ ак ҫавӑншӑнах чӗреме йывӑр тӑхлан катӑкӗ кӗрсе ларнӑ пек туйӑнчӗ.
Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.
Анне бархат чечек ҫинчен калама тытӑнсанах — эпӗ унччен А-шунь уншӑн макӑрни ҫинчен пӗлменччӗ — тӳрех вӗсем патӗнче кукуруза пӑттипе хӑналанине аса илтӗм; манӑн А-шуне мӗнпе те пулин хаваслантарас килчӗ.
Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.
Хама хам йӑпатма сӑлтав тупаймарӑм, чӑнласах тунсӑхлама тытӑнтӑм, вара сасартӑк эпӗ кунта ӗлӗкренпех лайӑх пӗлнӗ «Ишицзюй» текен хупах пуррине аса илтӗм.
Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.
Вӗсен сарӑ мамӑк тӗкӗ хыр тӗсне аса илтернӗ.
Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.
Вӑл хӑй тахҫан курса ҫӳренӗ Бирма ҫинчен шухӑшлать, унти ҫуллахи каҫсене аса илет…Он думал о Бирме, по которой когда-то путешествовал, и вспоминал бирманские летние ночи…
Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.
Эпӗ Пекин театрӗсенче пулнӑ чухне те, хам ача чухне курнӑ, мансах кайма пуҫланӑ ҫав пьесӑна аса илнӗ иккен.Быть может, то далекое впечатление и повлияло на мое восприятие театра в Пекине.
Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.
Ҫавна май эпӗ мӗн пӗчӗкренех асӑма кӗрсе юлнӑ пӗр спектакле аса илтӗм, вӑл спектакль уҫӑ сывлӑшра лартнӑ лайӑх спектакльсенчен чи лайӑххи пулнӑччӗ.Тут я вспомнил, что самый лучший спектакль мне удалось однажды увидеть на открытом воздухе.
Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.
Театрта пуҫласа пулни ҫинчен эпӗ нумайччен тӗлӗнмесӗр аса илме пултараймарӑм; эпӗ ун чухне театртан пьеса интереслӗ мар пулнӑ пирки е эпӗ хам ун пек театра ӑнланма пултарайман пирки тухса кайнӑ пулас.
Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.
Мана иртни аса килчӗ…
Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.
Эпе вӗсем ҫинчен аса илетӗп те, мана хуйхӑ пусать.
Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.
Сань тайтай кӑна, кроликсене хӑй тӑрантарнӑран пулас, кролик ҫемйи ҫинчен час-часах аса илчӗ.Только Третья госпожа, вероятно, потому, что она их кормила, часто вспоминала кроличью семью.
Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.
Ҫакна аса илсен, Фан Сюань-чон пичӗ те пачах урӑхланчӗ.
Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.
Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн вӑл сасартӑк шӑпланчӗ, хӑйне Цзин Юн-шэн нимсӗр кӑларса янӑ хыҫҫӑн хӑйпе мӗн пулса иртнине аса илчӗ вӑл.Но тут он вдруг затих, вспомнил, как его выпроводил Цзинь Юн-шэн, и что с ним после этого произошло.
Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.
Студентсен петицийӗ ӑнӑҫлӑ пулмарӗ, анчах Фан Сюань-чо иртнӗ забастовка вӑхӑтӗнче правительство: «Вӗрентме пуҫлӑр — укҫа илетӗр» тенине часах аса илчӗ.
Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.
Аннепе иксӗмӗр те тунсӑха ӳкрӗмӗр, эпир Жунь-туна аса илтӗмӗр.Нам с матерью тоже было как-то не по себе, мы вспоминали о Жунь-ту.
Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.
Ку — эпӗ ҫирӗм ҫул каялла пӗлнӗ Жунь-туна аса илтерчӗ, анчах ача пичӗ кӑштах сарӑрах та типшӗмрех, мӑйӗнче кӗмӗл кӑшӑл ҫук.
Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.
Ӑна, эпӗ ӗлӗкрен астӑвакан Жунь-туна вӑл пачах аса илтермест пулсан та, пӗрре пӑхсах палласа илтӗм.Я узнал его с первого взгляда, хотя это был уже не тот Жунь-ту, которого я помнил.
Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.
Юлашкинчен аса илтӗм.
Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.