Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫакӑнта (тĕпĕ: ҫакӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам та эпӗ ҫак ҫынна вӗлересшӗнех ҫакӑнта асапланса выртатӑп-ши?

Неужели, наконец, я л ежу теперь в этих муках — только ради того, чтобы этот несчастный перестал жить?

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Чӑнах та, ҫак ҫынна вӗлересшӗнех килнӗ-ши эпӗ ҫакӑнта — ҫуралнӑ ҫӗршыва, савнӑ кил-йышсене пӑрахса, пин ҫухрӑм ҫуран утса, выҫса, шӑнса, шӑрӑхран аптӑраса?

Неужели я бросил все милое, дорогое, шел сюда тысячеверстным походом, голодал, холодал, мучился от зноя.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Амансассӑн, ыратнине тӳсеймесӗр, хама хам астумасӑр, ҫакӑнта упаленсе килсе выртнӑ пулмалла.

Должно быть, раненный, я переполз сюда, не помня себя от боли.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

— Эппин ҫапла, ачасем, — тет Елена Ивановна строй шӑплансан: — ыран ҫакӑнта вуникӗ сехет тӗлне пухӑнмалла.

— Значит, так, ребята, — говорит Елена Ивановна, когда строй затихает, — сбор завтра здесь к двенадцати.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Антенна тытнӑ радиохумсем ҫакӑнта килеҫҫӗ, кунта вӗсем вӑйланаҫҫӗ, унтан варӑ…

Принятые антенной радиоволны идут сюда, здесь они усиливаются, а потом…

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

«Ҫакӑнта анне курас пулсассӑн», — ҫиҫсе илет унӑн пуҫӗнче, анчах ҫавӑнтах вӑл куҫӗсене хӗссе илет, ҫав шухӑша хуса ярас тесе пуҫне те силлесе пӑхать: амӑшӗ курнӑ пулсассӑн, Костьӑшӑн савӑнмаллиех пулмӗччӗ…

«Вот если бы мама увидела», — мелькает у него в голове, но он сейчас же жмурится и даже встряхивает головой, отгоняя эту мысль: если бы мама увидела, ничего веселого Косте это бы не принесло….

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Картта ак ҫакӑнта, — тесе хӑйне ҫамкинчен шаккать рулевой.

— Карта тут, — стучит себя по лбу рулевой.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Чӑнах та, мӗн эпир, тӑратпӑр, тӑратпӑр ҫакӑнта

Что мы стоим, в самом деле?…

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫакӑнта, — терӗ те Лось Финн заливне кӑтартрӗ.

— Здесь, — сказал Лось и указал на Финский залив.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Скайльс ыйтӑвне хуравласа — Лось инженера ҫакӑнта курма пулать-и? — ӗҫлевҫӗ сараялла шалалла пуҫӗпе сӗлтрӗ.

На вопрос Скайльса — здесь ли можно видеть инженера Лося, рабочий кивнул во внутрь сарая.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карло сасартӑк ҫакӑнта килсе тухни, унӑн чукмарӗпе ҫиллӗ куҫхаршийӗсем путсӗр те усал этемсене хӑратсах пӑрахрӗҫ.

Неожиданное появление Карло, его дубинка и нахмуренные брови навели ужас на негодяев.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫыхӑсене ҫакӑнта сӗтӗрсе хучӗҫ те, Артемона та пӗрлех илсе кӗчӗҫ.

Туда втащили тюки, и туда же вполз Артемон.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Артемон Буратинона ҫакӑнта хупса питӗрсе лартрӗ, ӑна лайӑхрах хӑратас тесе, уласа илчӗ те каллех вӗҫен кайӑксене тустарма чупса кайрӗ.

Артемон запер Буратино там, порычал, чтобы хорошенько напугать, и опять умчался за птичками.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫакӑнта кукка кӗтмен ҫӗртен темле часах ҫиленсе карӗ, закуска хунӑ тарелкӑна тӗртсе ячӗ, йӗрӗннӗ пек питне пӗркелентерсе илчӗ те пирус чӗртсе ярса, хуллен мӑкӑртатса илчӗ:

Тут дядя неожиданно и странно легко рассердился, оттолкнул тарелку с закуской, брезгливо сморщил лицо и, закурив папиросу, пробормотал глухо:

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Вӑт, — эпӗ хама валли… чунтан юратнӑ тус тупнӑччӗ, — пӗр хӗрарӑм мана ҫавӑнта тӗл пулчӗ, тӑлӑх арӑм, упӑшкине унӑнне фальшивӑй укҫашӑн суд туса Сибире ямалла тунӑ — ҫакӑнта, тӗрмере ларать!

— Вот — нашел было я себе… сердечного друга — женщина тут одна встретилась, вдова, мужа у нее в Сибирь осудили за фальшивые деньги — сидит здесь, в остроге.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫавӑн пек минутсенче мана яланах пур ҫын та хӑйсем шутласа кӑларнӑ суя пурӑнӑҫпа пурӑннӑ пек, чан-чӑн этем пурӑнӑҫӗ ак ҫакӑнта пек туйӑнатчӗ.

В такие минуты мне всегда казалось, что все люди живут фальшивой, надуманной жизнью, а настоящая человечья жизнь — вот она!

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫакӑнта, вӑл пилӗкӗпе стойка ҫумнелле тайӑнса, хыҫалалла авӑнса тӑратчӗ те, питне маччи патнелле ҫӗклентерсе, пӗтӗм кӑмӑлӗнчен каласа юрлама пуҫлатчӗ:

Тут он вставал, опираясь поясницей на стойку, изогнувшись назад, и задушевно выводил, подняв лицо к потолку:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫакӑнта, чӗрӗ шыв ҫинче, эпӗ пурне те пӗлсе тӑнӑ пек, маншӑн пурте ҫывӑх пек тата пурне те эпӗ ӑнланса илме пултарас пек туйӑнать мана.

Мне кажется, что здесь, на живой реке, я всё знаю, мне всё близко и всё я могу понять.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Эсӗ ак ҫакӑнта тӑтӑн, — терӗ Терентий Петрович, — ак ҫакӑнта винттӑларӑн, ҫавӑнпа та вӑл ҫак тӗле ӳкмелле.

— Вот тут ты стоял, говорил Терентий Петрович, — вот тут завинчивал, а тут он и должен бы упасть.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Ҫакӑнта Егор Макарыч Порукин пурӑнать.

— Здесь живет Порукин Егор Макарыч.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех