Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӳме сăмах пирĕн базăра пур.

хӳме (тĕпĕ: хӳме) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ковалева Дубов айӑккинелле, хӳме патнелле чӗнсе кайрӗ.
Дубов отвел Ковалева в сторону, к забору.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗррехинче Наташа, чул хӳме патне пырсан, Гриша Штыков амӑшне курчӗ.
У ворот тюрьмы Наташа заметила мать Мити Клевцова.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах йӗплӗ пралук карнӑ чул хӳме патӗнче арестленисен тӑванӗсем яланах йышлӑн кӗпӗртетсе тӑраҫҫӗ.
Но у каменной ограды, огороженной колючей проволокой, всегда стояло много родственников арестованных.

Ҫакӑнтан пуҫласа Наташа кашни кунах чул хӳме ӑшӗнчи тӗксӗм те илемсӗр ҫурт патӗнчен чылайччен иртсе ҫӳреме пуҫларӗ.
С этих пор Наташа каждый день прохаживалась много времени мимо мрачного дома, находившегося за каменной оградой.

Саша тӑпрас ҫинчен аялалла сиксе анчӗ, ҫатан картан тепӗр енне хӑвӑртрах сиксе, хӳме мӗлки тӗлне пытанса тӑчӗ.
Саша быстро соскочил с завалинки, перемахнул через плетень и притаился в тени у забора.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Те хӳме, те тӗн сооруженийӗ.
То ли стены, то ли религиозное сооружение.

Кури Чу юханшыв // Вячеслав Шорников. https://chuvash.org/content/5426-%D0%9A% ... D0%B2.html

Куҫӗсене хупса, вӑл нӳрлӗ хӳме ҫине сӗвенсе тӑчӗ.
Закрыв глаза, она прислонилась к мокрому забору.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сашӑпа Митя вӗсем патӗнченех иртсе кайрӗҫ, хӳме патӗнчи йывӑҫ хӳттинче тӑракан Наташӑпа Егора асӑрхамарӗҫ те пулмалла.
Саша и Митя прошли мимо, не заметив стоявших у забора за деревьями Наташу и Егора.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӳме ҫинче хӗвелпе пиҫнӗ ҫара уран ачасем труси вӗҫҫӗнех лараҫҫӗ, тӑшман самолечӗсем ҫине перетпӗр тесе, хӑйсем патаксемпе ҫӳлелле вӑркӑнтараҫҫӗ.
На заборе сидели босоногие, загорелые, в одних трусах ребятишки и оглушительно стреляли из палок в небо, воображая, что летят неприятельские самолеты.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Чӳречи хӳме тытнӑ пӗчӗк садалла тухать.
выходившим в небольшой садик, огороженный палисадником.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сенкер тӗслӗ шкул патӗнче хӳме ҫумне таянтарса хунӑ нимӗҫ мотоциклӗсем тӑраҫҫӗ.
Около голубой школы стоят прислоненные к забору немецкие мотоциклы.

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӳме ҫумӗнче йӗпе тара ӳкнӗ лаша тӑрать.
У забора стояла мокрая, вспотевшая лошадь.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк шупка уйӑх ҫутинче кирпӗч ҫуртсем, тӗреклӗ хӳме тата питӗрнӗ алӑк курӑнса кайрӗҫ.
Внезапно мягкий свет месяца осветил кирпичные здания, крепкий забор и запертые ворота.

14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Выльӑх картишне ҫурма пӗренесемпе хӳме тытса тухнӑ.
Скотный двор был огорожен высоким забором.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӳме хыҫӗнче экскаваторсем ӗҫлеҫҫӗ, грузовиксем кӗрлеҫҫӗ, ҫурт ӳснӗҫемӗн ӳссех пырать.
За забором экскаваторы работают, грузовики рычат, растет этаж за этажом.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хӑш чухне урампа иртсе пынӑ май темӗнле хӳме тӑнине куратӑн.
— Иногда проходишь по улице и видишь — забор стоит какой-то.

Князь пурӑнакан ҫурт патне хашкаса чупса ҫитсенех вӑл анасласа тӑракан ыйхӑллӑ часовойран пит меллӗ иртсе кайнӑ, хӳме урлӑ сиксе каҫса, тӗп ҫурт патне ҫитсе тӑнӑ.
Добежав до княжьего двора, Пельгусий ловко миновал зазевавшегося часового и, проскочив в ворот добрался до главного терема.

Балтика хуралӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 3–19 с.

Пикмӑрса ӑна итлесе тӑмарӗ, картишне хӳме хушшипе кӗчӗ те ҫӗнӗ пусма тӑрӑх хӑпарчӗ, кӗҫӗн алӑк уҫӑлчӗ.
А Бикмурза уже не слышал его — он взбирался по ступеням крыльца.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл, ҫурт хӗрринчи пахча алӑкне уҫса, пӑшӑрханнӑ кӑмӑлпа пахчине кӗрсе кайрӗ, хӳме аяккипе иртрӗ, тӗксӗм ҫырма хӗррине анчӗ, ҫӗрпӳрт патне ҫитсе чарӑнчӗ.
открыл огородную калитку и, взволнованный и растерянный, вошел в огород и прошел вдоль забора к землянке, что ютилась в конце огорода под обрывом.

Вӗсем аслӑк айне кӗрсе пӑхрӗҫ, кивелнӗ хӳме ҫумӗсене тӗрӗслерӗҫ, ҫывӑхри ҫырма-ҫатрана ҫитмесӗр хӑвармарӗҫ, ӑҫта та пулин урамра купаласа хуман-и тесе те пӑхса ҫӳрерӗҫ — пӗрене йӗп мар ӗнтӗ, пур пулсан, куҫа курӑнмаллах.
Зашли под навес, проверили под завалившимся старым забором, заглянули в ближние овраги и ложбинки, прошлись по улице — не сложили ли бревна возле какого другого двора, в конце концов бревно — не иголка, коль есть — сразу его видно.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика