Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӑртран тӗрлӗ тӗслӗ муклашкасем пек — хӗрсем, ачасем чупса анчӗҫ, тусанпа витӗннӗ мужиксем васкавлӑн уткалаҫҫӗ.

С горы цветными комьями катились девки, ребятишки, поспешно шагали пыльные мужики.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ сӑрт ҫинче тӑрса хура тӗслӗ е уйӑх кӗмӗллентернӗ ҫутӑ сӑнлӑ Атӑл ҫинче кимӗ ясмӑк пек вӗлтлетнине, тата вӑл кимӗ ҫинчен пароход капитанне пӑхтарма сулкалакан фонарь ҫутти ҫине пӑхаттӑм та — хама ҫав тери чаплӑ вӑрттӑн ӗҫе хутшӑннӑ пек туяттӑм.

Я смотрел с горы, как на чёрной — или посеребрённой луною — реке мелькает чечевица лодки, летает над нею огонёк фонаря, привлекая внимание капитана парохода, — смотрел и чувствовал себя участником великого, тайного дела.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Уйӑхлӑ каҫсенче варкӑш ҫил вӗрсе тӑнӑ чух, чечек ҫеҫкисем кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле кӑшӑртатаҫҫӗ те салана ылттӑн-сенкер тӗслӗ йывӑр хумсем витсе лартнӑ пекех туйӑнать.

В лунные ночи, при лёгком ветре, мотыльки цветов колебались, шелестели едва слышно, и казалось, что село заливают золотисто-голубые, тяжёлые волны.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Эс каллех кунта-и? — тесе ыйтать те вӑл, манпа юнашар ларса нумайччен нимӗн те чӗнмест, ылтӑн тӗслӗ сухалӗн ҫемҫе пурҫӑнне шӑлкаласа шыв ҫине, пӗлӗт ҫине пӑхать.

— Ты опять тут? — спрашивает он и, садясь рядом, долго, сосредоточенно молчит, глядя на реку и в небо, поглаживая тонкий шёлк золотистой бороды.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӗсен ҫурӑмӗсем хыҫӗнче, ним йӗркесӗр ещӗксем; машинӑсем, темле кустӑрмасем, аристонсем, глобуссем купаланса тӑраҫҫӗ, сентресем ҫинче пур ҫӗрте те металран тунӑ тӗрлӗ тӗслӗ япаласем выртаҫҫӗ, стенасем ҫинче темӗн чухлӗ сехетсем маятникӗсемпе сулкаланса тӑраҫҫӗ.

За спинами у них хаотически нагромождены ящики, машины, какие-то колёса, аристоны, глобусы, всюду на полках металлические вещи разных форм, и множество часов качают маятниками на стенах.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Тепӗр чӳрече умӗнче — 3. Небей, кӑтра ҫӳҫлӗ, хура, пысӑк та чалӑш сӑмсаллӑ, сливӑсем пек пысӑк куҫлӑ, шӗвӗр сухаллӑ ҫын ларать; типшӗм те ырханскер, вӑл шуйттан тӗслӗ курӑнать.

У другого окна — З. Небей, курчавый, чёрный, с большим, кривым носом, с большими, как сливы, глазами и остренькой бородкой; сухой, тощий, он похож на дьявола.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хула пурӑнӑҫӗ ҫӳлерех сыпӑкра тӑнине, вӑл ҫав тери хыпӑнса телейлӗ пулма ӗмӗтленнине, унӑн ӑс-тӑнӗ нимӗн умӗнче те чарӑнса тӑмасӑрах пурне те пӗлме тӑрӑшнине, унӑн тӗллевӗсемпе задачӑсем тӗрлӗ тӗслӗ пулнине эпӗ уҫҫӑнах куратӑп.

Я отчётливо вижу преимущества города, его жажду счастья, дерзкую пытливость разума, разнообразие его целей и задач.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Кунӗ сивӗ, темле ула-чӑлаччӗ, сенкер тӗслӗ шаннӑ тӳпере пӗлӗтсем хӑвӑрттӑн шуса иртеҫҫӗ, хӗвел ҫуттине пӗлӗт мӗлки лаптӑкӗсем пӗчӗк шыв юххисемпе лупашкасенчи шыва кӗреҫҫӗ, вӗсем пӗрре ҫутӑлса куҫсене алчӑратса яраҫҫӗ, тепре хӑйсен бархат пек ҫемҫелӗхӗпе ачашласа илеҫҫӗ.

День был холодный, пёстрый, по синему, вымороженному зимою небу быстро плыли облака, пятна света и теней купались в ручьях и лужах, то ослепляя глаза ярким блеском, то лаская взгляд бархатной мягкостью.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫав хушӑра пӗчӗкҫеҫ, типшӗм, ют хулпуҫҫи ҫинчен хывса илнӗ ҫӗтӗк сӑкман тӑхӑннӑ ҫын асӑрханса утса пырса тӑчӗ; унӑн кӑвак тӗслӗ питне пӗрмай шӑнӑр туртса пӑсать, хурарах тутисене сарса, киревсӗррӗн кулнӑ пек тӑвать; ҫивӗч сулахай куҫӗ таттисӗр мӑчлатса тӑрать, ун ҫийӗнче ҫӗвӗксемпе ҫурса пӗтернӗ кӑвак куҫхарши сиккелет.

Осторожно подошёл маленький, сухощавый человек, в рваной поддёвке с чужого плеча; серое лицо его искажала судорога, раздёргивая тёмные губы в болезненную улыбку; острый левый глаз непрерывно мигал, над ним вздрагивала седая бровь, разорванная шрамами.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Сӑртран, ҫул тӑрӑх, епресе кайнӑ тӑм ҫийӗн, кӗмӗл пек йӑлтӑртатакан нумай шыв юххисем хушшипе, шӑва-шӑва кайса, сулӑнкаласа, вӑрӑм та типшӗм ҫара ураллӑ, пӗр кӗпепе йӗм кӑна тӑхӑннӑ, кӑтра сухаллӑ, хӗрлӗрех тӗслӗ ҫӗлӗк пек ҫӳҫлӗ мужик сарлакан утса анчӗ.

С горы, по съезду, по размякшей глине, среди множества серебром сверкающих ручьёв, широко шагал, скользя и покачиваясь, длинный, сухощавый мужик, босый, в одной рубахе и портах, с курчавой бородою, в густой шапке рыжеватых волос.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Пичкесем, михӗсем, ещӗксем тиесе тултарнӑ йывӑр досчаник паруспа пырать, — хӳрере кӑкри ҫинче тӗрлӗ тӗслӗ ҫипсемпе тӗрлесе пӗтернӗ хура кӗрӗк тӑхӑннӑ капӑртарах ҫамрӑк мужик, Панков, тӑрать.

Дощаник, тяжело нагруженный бочками, мешками, ящиками, идёт под парусом, — на руле молодой мужик Панков, щеголевато одетый в пиджак дублёной овчины, вышитый на груди разноцветным шнурком.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Сад ҫинче кӑвакрах тӗслӗ сивӗ тӗттӗмлӗх ҫӑралса пычӗ.

Прозрачно-синие, холодные сумерки сгущались над садом.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Акӑ ӗнтӗ, — тесе шухӑшларӑм эпӗ, — мана та такам сӗтӗрсе пырать, кӑмӑла кайман кӗтес еннелле тӗртет, таса мар, кичем япаласене тата тӗлӗнмелле тӗрлӗ тӗслӗ ҫынсене кӑтартать.

— Вот, — подумал я, — и меня кто-то тащит, толкает в неприятные углы, показывая мне грязное, грустное и странно пёстрых людей.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӗсем иккӗшӗ те кӑвак-сенкертерех тӗслӗ ҫӳхе платьйесем тӑхӑннӑ та, вӗсене пӗр-пӗринчен уйӑрса илме те йывӑр.

Обе они были одеты в лёгкие платья сиреневого цвета и почти неразличимо похожи одна на другую.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл сарлака ҫанӑллӑ шурӑ кӗпе, ун ҫинчен темле кӑвак тӗслӗ кивӗ халат тӑхӑнса янӑччӗ, — ҫак тум та ӑна пуринчен те уйӑрса тӑрать.

Он был одет в белую рубаху с широкими рукавами и какой-то серенький, старый халатик поверх её, — это тоже отделяло его от всех.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Тӳпере пӗр пӗчӗк, ылтӑн тӗслӗ пӗлӗт ирӗлсе тӑрать.

В небе таяло одно маленькое, золотистое облако.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Никифорыч, мундирне вӗҫертсе ярса, хӑйӗн кӗлеткипе пӗртен-пӗр пӗчӗк чӳречене картласа тенкел ҫинче ларать, манпа юнашар — унӑн арӑмӗ, вӑл — кӳпшек кӑкӑрлӑ, хӗрлӗ питлӗ, тӗлӗнмелле кӑвакрах тӗслӗ те чее хаяр куҫлӑ, пӗр ҫирӗм ҫулхи хӗрарӑм, унӑн хӗп-хӗрлӗ тутисем ҫилленнӗ пек мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ, сасси типӗ, хаяртарах.

Никифорыч, расстегнув мундир, сидит на скамье, закрывая телом своим единственное маленькое окно, рядом со мною — его жена, пышногрудая бабёнка лет двадцати, румяноликая, с лукавыми и злыми глазами странного, сизого цвета; яркокрасные губы её капризно надуты, голосок сердито суховат.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Тӑп-тӑп кӗлеткеллӗ тӗреклӗ ҫын, шӑрт пек тӑракан кӗмӗл тӗслӗ ҫӳҫлӗ, тирпейлӗн касса якатнӑ, сухаллӑскер, вӑл тутисемпе тутлӑн чӑмплаттарса, ман ҫине Раштав умӗн пуснӑ хур ҫине пӑхнӑ пек пӑхать.

Статный, крепкий, в серебряной щетине на голове, с окладистой, заботливо постриженной бородкой, он, вкусно причмокивая, смотрел на меня, точно на битого гуся перед рождеством.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хӗрарӑм ҫинчен вӑрттӑн пӑшӑлтатса, эпӗ пӗлмӗш сӑмахсемпе, эпӗ вуламан сӑвӑсемпе калаҫма тытӑнсан — вӑл сасартӑк вӑрӑ Башкин тӗслӗ пулса кайрӗ.

Заговорив о женщине таинственным шопотом, словами, которых я не знал, стихами, которых не читал, — он вдруг стал похож на вора Башкина.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Рабочи тӗслӗ мар-ҫке.

На рабочего не похоже.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.