Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

манса (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сенат пурне те манса кайӗ, пурне те каҫарӗ.

— Сенат все забудет и простит.

XV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Анне ӑҫталла каймаллине те манса кайнӑ ӗнтӗ.

Только мама забыла, куда идти.

Эпир ирхи апат ҫини // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Носильщик ҫавӑн ҫине пирӗн япаласене хучӗ те, унтан эпир аттепе пырса ҫитрӗмӗр, вара атте носильщике: — Эсир манса кайман-и? Саккӑрмӗш вагон, — терӗ.

Носильщик быстро положил сверху наши вещи, а тут мы с папой подошли, и папа говорит: — Вы не забыли? Восьмой вагон.

Мӗнле платформа // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Манса кайрӑн-им?

Забыла?

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӗсем хӑйсем те пӗчӗкҫӗн ҫеҫ ӳссе ӑнланса пынине манса кайнӑ.

Они забыли, что сами росли да умнели понемножку.

Каникул пӗтрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑл пурин ҫинчен те манса кайнӑ, ним те илтмест, ним те курмасть.

Она обо всём забыла, ничего не слышит, не видит.

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑл хӑй тавра хӗрачасем кӑна иккенне те манса кайнӑ.

Он и забыл совсем, что кругом одни девочки.

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Маруся, хӑй дежурнӑй иккенне манса кайсах, пуканепе йӑпанма тытӑнать.

И Маруся, забыв, что она дежурная, тоже начинает рассматривать куклу.

Маруся пӗрремӗш хут дежурнӑй пулни // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Ручкине калле хума манса кайнӑ.

А ручку забыла обратно положить..

Марусьӑн телейсӗр кунӗпе телейлӗ кунӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Епле-ха эпӗ ҫакна манса кайма пултарнӑ?

Да как же это я мог забыть!

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Ҫавӑнпа та ӗнтӗ хӗрачасем хӑйсем ретпе пынине пачах манса кайрӗҫ.

что девочки забыли, что они в строю.

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Тетрадьсене манса хӑвармарӑн-и?

— Тетрадки не забыла?

Маруся вӗренме тытӑнать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Хӑй, Маруся ҫинчен манса, дворник патнелле ыткӑнать.

И, забыв про Марусю, бросается к дворнику.

Маруся кукамӑшне итлемест // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Анчах вӑтӑр саккӑра манса кайнӑ.

А вот тридцать восемь забыла.

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑхӑтлӑх правительствӑрисене Васька никама та манса хӑвармарӗ, пурне те вӗлермелле турӗ.

Никого не забыл Васька из керенского правительства, всех присудил к смерти.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Лартнӑ ӗнтӗ, — терӗ Васька, — анчах вӑл халь Иккӗмӗш Микулай ятлӑ мар, темле урӑхла… манса кайрӑм.

— Уже поставили, — хмуро отозвался Васька, — только называется он не Николай, а… как-то… забыл.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӑранипе эпӗ Васька ҫинчен те манса кайрӑм, вӑл ӑҫта кайса кӗнине те курмарӑм.

В страхе я позабыл о Ваське и даже не видел, куда он делся.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Анчах та ҫук вӗт, патша мана ҫӗҫӗ ярса парас ҫук — манса каять вӑл, тен, тата унӑн хӑйӗн те ҫук пулӗ.

Но ведь нет же, царь не пришлет мне ножик — забудет, а может, и нет у него.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫав сӑмаха ҫын курман чухне илтнӗшӗн те Иван Иванович, хӑйне хӑй манса, тем пек ҫиленсе кайрӗ иккен те, — ун пек ҫиленнӗ ҫынна курмашкӑн турӑ ҫеҫ ан пӳртӗр, — халь ӗнтӗ хӑвӑрах шутласа пӑхӑр-ха, юратнӑ вулакансем, пӗтӗм хӑнасем умӗнче, вӗсен умӗнче Иван Иванович юри килӗшӳллӗ пуласшӑн тӑрӑшсаччӗ-ха, ҫавсем умӗнче ҫак ҫапса пӑрахас пек усал сӑмах илтни мӗнле мӑшкӑл?

Когда при произнесении этого слова без свидетелей Иван Иванович вышел из себя и пришел в такой гнев, в каком не дай бог видывать человека, — что ж теперь, посудите, любезные читатели, что теперь, когда это убийственное слово произнесено было в собрании, в котором находилось множество дам, перед которыми Иван Иванович любил быть особенно приличным?

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

«Епле хӑйса каларӑр-ха эсир, сударь, йӗркелӗхе ҫухатса, ҫын чинӗпе ятне хисеплеме манса, ҫавӑн пек сумсӑр ята пама?»

— Как же вы смели, сударь, позабыв и приличие и уважение к чину и фамилии человека, обесчестить таким поносным именем?

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех