Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чылайччен кӗтрӗ Саша, унтан текех тӳссе тӑраймарӗ, амӑшне хирӗҫ тухса чупрӗ.

Саша не вытерпел и отправился матери навстречу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Учительница сана хӑвна пыма хушать, — терӗ вӑл амӑшне, — мана ҫырмасть.

— Учительница не записывает… — пожаловался он, — требует, чтоб ты сама пришла…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ку вӑл ҫакӑнтан та килет ахӑр: унӑн ашшӗ, кӗтуҫӗ, пур шухӑш-кӑмӑлӗпе Саша амӑшне — Надежда Самойловнӑна хӳтӗлет, пухусенче яланах ун майлӑ чи малтан тухса калать.

Тем более что ее отец, пастух, горой стоял за Надежду Самойловну, первым поддерживая ее на собраниях.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫамрӑк вӑкӑр малалла утасшӑн мар, туртӑнкаласа пырать, мӗкӗре-мӗкӗре амӑшне чӗнет.

Бычок упирался, подняв коричневую морду с черными бугорками рогов; он жалобно мычал, призывая на помощь мать.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Вӑл урӑх ташламасть, — терӗ Жорка, амӑшне ытамласа илсе.

— Она больше не будет плясать, — обнимая мать, объявил Жорка.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Рудаченко вуникӗ ҫул хушши курман ашшӗпе амӑшне курма кайма патшаран икӗ эрнелӗх отпуск пама ыйтнӑ.

Рудаченко подал просьбу на высочайшее имя о предоставлении ему отпуска на две недели, чтобы взглянуть на отца и мать, которых он не видал уже двенадцать лет.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Ҫурчӗ умӗнчи ҫӗмӗрте, шур сухаллӑ ашшӗне, йӗрекен амӑшне, хайӗн ача чухнехи пурнӑҫне, ача-пӑча вӑййисене аса илнӗ вӑл.

Черемуху у хаты, седого отца, плачущую мать, свое детство, ребячьи игры.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Ҫакӑ ашшӗпе лайӑх пурӑнассине те пӑснӑ, мӗншӗн тесен ашшӗ пур ачисене те тӑван мар амӑшне «анне» тесе чӗнме хушнӑ.

Это испортило его отношения с отцом, который требовал, чтобы все дети называли мачеху «мамой».

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Тӑван мар амӑшне Коля питех юратман, ӑна ятпа тата ашшӗн ячӗпе чӗннӗ.

К мачехе Коля относился холодно, называл ее по имени и отчеству.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Авалхи йӑла тӑрӑх, йӑмӑх хӗрлӗ роза чечекӗсене ҫывӑх ҫынсене ҫех (ҫураҫнӑ хӗре, арӑма, тантӑша, амӑшне, ашшӗне, йӑмӑкне) парнелеҫҫӗ, хӗрлӗ тӗс яланах юрату палли шутланнӑ.

По преданию, ярко-красные розы дарят только близким людям (невесте, жене, подруге, матери, отцу, сестре), т, к. красный цвет считается символом любви.

Кама мӗн парнелемелле? // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Арӑмне (упӑшкине, амӑшне) кастрюль е хуҫалӑхра кирлӗ ытти япала илсе панӑ упӑшка (арӑмӗ, ывӑлӗ, хӗрӗ) парне патӑм-ха тесе ан шутлатӑр.

Пусть не думает муж, что если он вручает супруге (сын или дочь — матери) кастрюлю, сковородку или какую-либо иную нужную в хозяйстве вещь, что он сделал подарок жене (матери).

Кама мӗн парнелемелле? // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӑй ҫитнӗ таран кухньӑра амӑшне пулӑшни те питӗ аван.

Неплохо, если они помогают по мере сил матери уже на кухне.

Ҫуралнӑ кун // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ача амӑшне те, ачине те чуптума, ыталама юрамасть — тӗрлӗ микробсем ертме пулать.

В целях гигиены не разрешается обнимать и целовать ни мать, ни ребенка.

Ача ҫурални // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Арҫынсенчен ҫывӑх тӑванӗсем ҫеҫ ача амӑшне курма пыраҫҫӗ.

Из мужчин новорожденного приходят посмотреть только близкие родственники.

Ача ҫурални // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Амӑшне ывӑлӗ те пулӑшать, пушаннӑ турилккесене пӗр-пӗрин ҫине лартса шӑппӑн кухньӑна илсе каять те тепӗр сӗтел ҫине илсе лартать.

Матери может помочь и сын, который складывает тарелки в стопки и бесшумно уносит их и столовые приборы на соседний стол или на кухню.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ме-ха ҫакна, кӑштах сахӑр тавраш туянмалӑх та пулин пултӑр, — Улька амӑшне вӑл виҫ тенкӗлӗх хут укҫа кӑларса тӑсрӗ.

Нате-ка вот хотя бы на сахар, — протянул он старушке трехрублевую ассигнацию.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Саша инке хӗрачине пулӑ хӳри тӑсса парать, лешӗ куҫне уҫмасӑрах карӑнкаласа, аллине шуххӑн саркаласа, амӑшне тытма тӑрӑшать.

Тетя Саша протягивала дочке селедочный хвостик, а та, потягиваясь с еще закрытыми глазами, шаловливо хватала рукой воздух, стараясь нечаянно коснуться матери.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

— Ме-ха, Оля, пулӑ хӳри кӑшласа пӑх, — терӗ Саша инке хӗрачине, ун хӗрачи амӑшне пулӑшнине Сергей ӗнерех илтнӗччӗ.

— На-ка, Оля, погрызи хвостик, — говорила тетя Саша дочке, которая, как еще вчера узнал Сергей, работала с матерью на правах младшего подручного.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Пирӗн обществӑн моралӗпе килӗштерсе, хӗрарӑма, йӑха тӑсса пыракана, амӑшне хисепленӗ пек хисеплеҫҫӗ.

В соответствии с моралью нашего общества женщину уважают у нас как мать, как продолжательницу рода.

Ҫын хӑйне халӗ тата ӗлӗк мӗнле тытни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Эпе, анне, эпӗ, — пӗтсе кайнӑ амӑшне курсан, Ильясӑн ик куҫӗнчен куҫҫуль сӑрхӑна пуҫларӗ.

— Я, мама, я… — Теперь слезы неудержимо покатились из глаз Ильяса.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех