Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакӑнса (тĕпĕ: ҫакӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пирӗн килте ун сӑнӳкерчӗкӗ ҫакӑнса тӑратчӗ.
Дома у нас висела его фотография.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Саша кравачӗ тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан сӑнӳкерчӗк ҫине пуҫӗпе сӗлтрӗ.
Саша кивнул на фотографию, висевшую над кроватью.

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Хутран-ситрен ҫулҫисемпе черепица ҫивиттине сӗртӗнсе илекен ҫамрӑк хурӑна кӑшӑлланӑ кивӗ тимӗр ҫинче рукомойник ҫакӑнса тӑрать.
Рукомойник висел на ржавом железном обруче, которым была подпоясана молодая березка, то и дело подметавшая своей листвой край черепичной крыши.

Куҫа кӑштах уҫрӑм та Андрей Никитич хӑй пуҫӗ тӑрӗнчи алюминирен тунӑ ҫекӗл ҫинче ҫакӑнса тӑракан китель кӗсйинче тем шыранине курах кайрӑм.
Я приоткрыл глаза и увидел, что Андрей Никитич ищет что-то в боковом кармане кителя, который висел у него над головой на гнутой алюминиевой вешалке.

Ҫулла эпӗ «иккӗ» паллӑ мӗнле илтӗм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

«Ну, мӗншӗн иртместӗр тата? Иртӗр малалла! Курмастӑр-и-мӗн — ҫынсем картлашка ҫинче ҫакӑнса пыраҫҫӗ!» — теттӗм.
«Ну, что остановились? Проходите вперед, там люди на подножке висят!»

«Чи кирли ҫинчен ан манса кай!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Чи хыҫалти пуканӗ ҫинче яланах кукамай ларать, кӑкӑрӗ умӗнче сӑран сумка ҫакӑнса тӑрать (ҫаккине хамах туса панӑччӗ).
На самом последнем стуле всегда сидела бабушка с кожаной авоськой на груди (я приспособил к сумке веревочные тесемки).

Музейра чылай сӑнӳкерчӗк ҫакӑнса тӑрать, вӗсен хушшинче хамӑр ялти, Йӗпреҫ районӗнчи Чӑрӑшкасси ялӗнче ҫуралса ӳснӗ, Бреста хӳтӗлесе паттӑрсен вилӗмӗпе вилнӗ Александр Лазаревич Лазарев сержант сӑнӳкерчӗкӗ те пур.
Куҫарса пулӑш

Аттесен ҫулӗпе… аттесен йӗрӗпе… // Надежда Кириллова. https://chuvash.org/blogs/comments/5620.html

Колосков ҫаврӑнса тӑчӗ те синдо койки тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан ӳкерчӗке тинкерсе пӑхма тытӑнчӗ.
Колосков отвернулся и стал терпеливо разглядывать картинки над койкой синдо.

I // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Кантур патӗнчи мачта ҫинче нӳрлӗ конус ҫаплах ҫакӑнса тӑрать-ха, пристаньри каткасем ҫинче пулӑҫӑсем кунгасӗсене кӗтсе лараҫҫӗ.
Возле конторы на мачте еще висел вымокший конус, рыбаки сидели у пристани на катках и ждали кунгасов.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Темӗн йывӑрскер, пӑтранчӑк та сарӑскер, мана палуба ҫинчен сӗтӗрет, хулпуҫҫисем ҫинче ҫакӑнса тӑрать, урасене хуҫлатса антарать.
Что-то тяжелое, мутно-желтое тащило меня с палубы, висело на плечах, подламывало ноги.

Картишӗнче, шертесем ҫинче, йӗпе чӑптасем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Во дворе на шестах висели мокрые циновки.

Пӑхап пӗррехинче — вут ҫинче витре ҫакӑнса тӑрать, — туп-тулли хӗрлӗ вӑлча.
Вижу однажды стоит на костре ведро, полно свежей красной икры.

Вӗри ҫӑл // Хӗветӗр Уяр. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 8–15 с.

Леночка мана ландыш турачӗ илсе пырса пачӗ, ун ҫинче ҫӑмӑл та шурӑ чечексем вырӑнне хӗрлӗрех тӗслӗ ҫирӗп ҫаврашкасем ҫакӑнса тӑратчӗҫ.
А Леночка принесла мне стебель ландыша, на котором вместо легких белых колокольчиков висели крепкие оранжевые шарики:

65 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эпӗ ун ҫине пирӗн крыльца ҫинче ҫакӑнса тӑракан хунар ҫутинче тимлӗн пӑхатӑп, Плетнев вара кӑштах именнӗ пек пулать.
Я внимательно рассматриваю его при свете фонаря, висящего над крыльцом, и Плетнев слегка смущается.

62 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Костик Король мӑйӗ ҫинче ҫакӑнса тӑрса урисемпе тапӑлтатать.
Костик висел на шее у Короля и дрыгал ногами.

Ҫурт хӗррисенче ҫакӑнса тӑнӑ ӗнерхи пӑр катӑкӗсенчен чӳречесем ҫине шыв тумларӗ.
Вчерашние сосульки приплясывали капелью на подоконниках.

61 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Унта пирӗн Кировӑн пысӑк портречӗ ҫакӑнса тӑратчӗ.
Где висел большой портрет Кирова.

58 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Унтан ача патне пынӑ, пачах та кӗтмен ҫӗртен ачана аллинчен тытнӑ, доcка патӗнче пӑта ҫинче ҫакӑнса тӑракан йӗпе кипке татӑкне илнӗ те унпа ывҫине сӑтӑрнӑ.
Потом подошла, взяла оторопевшего мальчишку за руку и влажной тряпкой, которая висела на гвозде у доски, крепко провела по его ладони.

56 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Эпӗ ҫав япала Михаил мӑйӗ ҫинче чул пӗк ҫакӑнса тӑмалла тӑвасшӑн мар.
— Я не хочу, чтоб это висело у Михаила, как камень на шее.

51 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Стена ҫинче теннис ракеткипе хоккей Клюшки ҫакӑнса тӑраҫҫӗ…
На стене висят теннисная ракетка и хоккейные клюшки…

34 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика