Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ниме сăмах пирĕн базăра пур.
ниме (тĕпĕ: ниме) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак путсӗр атлас ниме юрӑхлӑ мар.

Этот проклятый атлас никуда не годится.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филькӑн та ҫак ӑҫтиҫук кӑткӑ тӗми йышши ниме тӑман япала ҫинчен сӑмах ваклас килмерӗ.

А Филька о таком чистейшем пустяке, как муравьиный сок, тоже не хотел говорить.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫак пӗтӗм ӗҫе пуҫран кӑларса ывӑтрӑм; хама хам ҫаплах каласа хутӑм: каллех хальчченхи пекех ҫылӑхлӑ ӗҫсем туса ҫӳретӗп, мана ниме те лайӑххине вӗрентмен пулсан, шӑпам ҫавнашкал манӑн.

Просто выкинул все это дело из головы; так и сказал себе, что буду опять грешить по-старому, — все равно, такая уж моя судьба, раз меня ничему хорошему не учили.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ну, ҫапах та эпӗ хама кӑшт та пулин тӳрре кӑларма тӑрӑшрӑм; лайӑххине ниме те вӗрентмен-ха мана тетӗп, апла эппин, эпӗ айӑплах та мар, анчах темскер-ҫке мана хистесех ҫапла калать: «Вӗренес текеншӗн вырсарни шкулӗ пур — мӗншӗн-ха эсӗ унта ҫӳремерӗн?

Ну, я все-таки постарался найти себе какое-нибудь оправдание; думаю: ничему хорошему меня не учили, значит, я уж не так виноват; но что-то твердило мне: «На то есть воскресная школа, почему же ты в нее не ходил?

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Ку ниме те пӗлтермест, кирек мӗн калатӑр вӑл, ӗҫ унра мар.

— Это не важно, что бы он там ни сказал, — не в том дело.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Мери Джейн печени тутлах пулмарӗ, тӑварланӑ пахча-ҫимӗҫсем те ниме юрӑхсӑр, чӑх какайӗ питӗ хытти лекрӗ текелесе ларать, хӑйсене мухтаттарас тесе кил хуҫи хӗрарӑмӗсем ялан ҫапла сӑмах ҫукран сӑмах тӑваҫҫӗ; хӑнисем пит аван кураҫҫӗ-ҫке, пӗтӗм апат-ҫимӗҫе ҫав тери техӗмлӗ, мӗнпур ҫимӗҫе ырлаҫҫӗ, апатланнӑ май: «Премӗк питне ҫапла кӗрен тӗслӗ тума кам вӗрентнӗ сире?» е «Калӑр-ха, тархасшӑн, ӑҫта тупнӑ-ха эсир кун пек тутлӑ пикуль?» — тесе ыйтаҫҫӗ.

Мэри-Джейн говорила всем, что печенье не удалось, а соленья никуда не годятся, и куры попались плохие, очень жесткие, — словом, все те пустяки, которые обыкновенно говорят хозяйки, когда напрашиваются на комплименты; а гости отлично видели, что все удалось как нельзя лучше, и все хвалили, — спрашивали, например: «Как это вам удается так подрумянить печенье?», или: «Скажите, ради бога, где вы достали такие замечательные пикули?»

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анчах пуҫлӑхсӑр халӑх ушкӑнӗ ниме те тӑмасть.

Но толпа без человека во главе ничего не стоит.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Карӑнтӑк пир айӗнче, пушӑ ещӗксем ҫинче, кунӗ-кунӗпе кунти наянсем лараҫҫӗ, вӗсем Барлоу фирми кӑларакан ҫӗҫӗсемпе патак чутлаҫҫӗ, табак чӑмлаҫҫӗ, анасласа карӑнаҫҫӗ — тӗрӗссипе каласан, ниме юрӑхсӑр халӑх кунта.

Под навесами, на пустых ящиках из-под товара, целыми днями сидели здешние лодыри, строгали палочки карманными ножами фирмы «Барлоу», а еще жевали табак, зевали и потягивались, — сказать по правде, все это был препустой народ.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗр ача ытларах е сахалтарах, Соломоншӑн ку ниме те пӗлтермест.

Одним ребенком больше, одним меньше — для Соломона это все один черт.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ниме те пӗлтермест, ывӑлӑм, ниме те пӗлтермест.

— Ничего не значит, сынок, ничего не значит.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Сцена ҫине «Альфредо» тухрӗ; Виолетта хаваслӑн кӑшкӑрса яни кӑштах fanatismo текен тӑвӑл ҫӗклемерӗ, ҫакӑнпа танлаштарсан, пирӗн ҫурҫӗр енче улани ниме те тӑмасть…

Явился «Альфредо»; радостный крик Виолетты чуть не поднял той бури, имя которой fanatismo и перед которой ничто все наши северные завывания…

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пурте шӑпланчӗҫ; пурте ӑшшӑн кулчӗҫ, хӑйсем мӗншӗн кулнине вара никам та пӗлмерӗ… кашниех уйрӑличчен мӗн те пулин каласшӑн пулчӗ (паллах ӗнтӗ, хуҫа арӑмӗпе хӗрачисӗр пуҫне: вӗсем алчӑраса ҫеҫ пӑхса ларчӗҫ), кашниех туйрӗ: ҫакӑн пек самантсенче ниме тӑман сӑмахсем кӑна калама пулать, кирли ҫинчен тата ӑслӑ та чӗререн тухакан сӑмах темшӗн вырӑнсӑр, суя пулнӑ пулӗччӗ.

Все умолкли; все улыбались напряженно, и никто не знал, зачем он улыбается; каждому хотелось что-то сказать на прощанье, и каждый (за исключением, разумеется, хозяйки и ее дочери: те только глаза таращили), каждый чувствовал, что в подобные мгновенья позволительно сказать одну лишь пошлость, что всякое значительное, или умное, или просто задушевное слово было бы чем-то неуместным, почти ложным.

XXXII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сӑмахран, эпӗ ниме тӑманскер-и, Увар Иванович?

Ну хоть я, разве я дрянь, Увар Иванович?

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ну, вӑл маттур, тейӗпӗр, вӑл ку тарана ҫитсе пирӗн пек ҫылӑхлисем евӗрлех нимӗн те туман пулсан та, хӑйне хӳтӗлеме пултарать, тейӗпӗр, анчах эпир ниме тӑман ҫынсем-и вара?

Ну, положим, он молодец, он постоит за себя, хотя до сих пор делал то же, что и мы, грешные, да будто уж мы такая совершенная дрянь?

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Мӗншӗн тесен пирӗн вӑхӑтра пурне те сӑнтан пӑхса хаклаҫҫӗ: тепри ниме тӑмасть, тӑмсай, анчах хӑйне мӑнаҫлӑн тытать — ӑна хисеплеҫҫӗ; тепри, тен, талантлӑ, пысӑк усӑ пама… усӑ пама пултарать, анчах сӑпайлӑхне пула…

— Потому, в наше время все судят по наружности: иной человек и пуст и глуп, да важно себя держит, — его уважают; а другой, может быть, обладает талантами, которые могли бы… могли бы принести великую пользу, но по скромности…

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эпӗ, — терӗ вӑл, лакей тухса кайсанах калаҫма пуҫласа, — хам ҫак ҫуртра ниме те тӑманни ҫинчен каласшӑнччӗ.

— Я хотел сказать, — начал он, как только лакей вышел, — что я ничего в этом доме не значу.

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ун пекки ҫакнашкал чирсен пуҫламӑшӗнче яланах пулать, анчах ку ниме те пӗлтермест, ниме те — эпӗ шантарса калатӑп сире.

Это всегда бывает в начале этих болезней, но это ничего не значит, ничего, уверяю вас.

XXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Елена Николаевна, хамӑр ҫынсем хутшӑннӑ пулсан, вӑл ниме тӑман япала мар.

— То не пустяки, Елена Николаевна, когда свои земляки замешаны.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эсир ниме тӑман япалашӑн утмӑл ҫухрӑма кайса килтӗр-и?

— И вы для таких пустяков за шестьдесят верст ездили?

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Чӑннипе, унӑн тӳрӗлӗхӗ пирӗн ниме тӑман тӳрӗлӗх мар, ним пытарса тӑмалли те ҫуккисен тӳрӗлӗхӗ мар…

Правда, его искренность — не наша дрянная искренность, искренность людей, которым скрывать решительно нечего…

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех