Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗҫӗн сăмах пирĕн базăра пур.
кӗҫӗн (тĕпĕ: кӗҫӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мул пуҫтарма хӑтланса, инкене ҫӗре кӗртрӗн, Селиме кунҫулне вӑхӑтсӑр татрӑн, кӗҫӗн ачӑна та пулин йӑвунтан хӑваласа ятӑн, халь ак ӑна асна та илместӗн пуль?

Из-за своей жадности загнал в гроб тетю Сайде, оборвал безвременно жизнь Селиме, младшего сына из родного гнезда выгнал, небось и не вспоминаешь, где он, что с ним?

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӗкеҫ ӑна ал вӗҫҫӗн сӗтӗрсех кӗҫӗн алӑкран туртса кӗртрӗ.

Чегесь взяла Тухтара за руку и провела через калитку.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен те пулмарӗ, кӗҫӗн алӑк уҫӑлчӗ.

В это время отворилась калитка.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав кӗҫӗн алӑкран вӑл пӳрте шал енчен кӗрсе пӑхмашкӑн та хӑйрӗ-хӑйрех.

И набрался храбрости — зашел во двор, чтобы оглядеть дом еще и оттуда.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хапхапа юнашар кӗҫӗн алӑк пур, шалтан сӑнчӑр янӑ пулсан та, хапхи уҫах тӑрать.

Рядом с воротами маленькая калитка, она закрыта, но ворота распахнуты настежь.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗҫӗн алӑкне уҫма кӑна тӑчӗ — ӑна хирӗҫ кашкӑр пек пысӑк йытӑ хӑрлатса вӗре те пуҫларӗ.

Едва приоткрыл калитку, как на него отчаянно залаяла огромная, как волк, собака.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хапхи хӗрринче кӗҫӗн алӑк пур.

Во втором доме — калитка…

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей хӑйӗн кӗҫӗн ывӑлне хӑш чух каҫхи вӑхӑтра та курмасть, шет, вӑл унтах каҫ выртать пуль?

Шерккей его, почитай, не видит ни днем, ни вечером — днюет и ночует у них.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӑхса тӑма кансӗрленӗшӗн кӑмӑлӗ юлнӑ Эппелюк хӑйне тӗкнӗ еннелле хавасланмасӑр ҫаврӑнса пӑхать: кӗҫӗн хӗрачи иккен, Синерук, сана кӗте-кӗте яшка та сивӗнсе кайрӗ, тет.

Недовольный — мешают следить за игрой! — Эппелюк оглянулся и увидел свою младшую дочь Синерук: принесла ему пообедать, а то суп, мол, остывает.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗ пӗтӗм вӑя, пӗтӗм ӑса хурӑп, мӗншӗн тесен ҫӗршыв лайӑх вӗренсе хатӗрленнӗ танкист-лейтенант, кӗҫӗн лейтенант мар, аслӑ сержант та мар, аслӑ лейтенант ыйтать.

Я напрягу все свои силы, все внимание, потому что страна должна получить хорошо подготовленного танкиста-лейтенанта, именно лейтенанта, а не младшего лейтенанта и не старшего сержанта.

Ульяновскран килекен хыпарсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Манӑн Зойӑпа Шурӑна кӗҫӗн классенче чух вӗрентнӗ Лидия Николаевна ывӑлне, Юрьев Володькӑна, куртӑм.

Увидела я Володю Юрьева, сына Лидии Николаевны, которая учила Зою и Шуру в младших классах.

Бал // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Малтан ялти учительница Татьяна Соломаха ҫинчен унӑн пиччӗшӗ, унтан шкул ачи, юлашкинчен — унӑн кӗҫӗн йӑмӑкӗ каласа парать.

Сначала о сельской учительнице Татьяне Соломахе рассказывал ее брат, потом — ученик и, наконец, — младшая сестренка.

Татьяна Соломаха // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ашшӗ те, кӗҫӗн ывӑлӗ ҫапла хӑй тӗллӗн тенӗ пек ӑсталаннине кура, кӑмӑлтан хӗпӗртерӗ.

Отец от всего сердца радовался успехам сына, поощрял его.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем виҫҫӗш те ҫурри ҫӗмрӗк кӗҫӗн алӑка уҫса хура хурал пуртне кӗчӗҫ.

Все трое вошли в караулку, наполовину разбитая дверь издала натужный скрип, впустив ночных гостей в прокопченную избенку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ҫӑпата хуҫма явса хунӑ мӑшӑр кантрана, пӑтаран вӗҫертсе, тӑватӑ хут хутлатрӗ, кӗҫӗн ачине хӑй патне чӗнсе илчӗ.

И тем не менее Шерккей, сняв с гвоздя веревки для лаптей, сложил их вчетверо и позвал к себе младшего сына.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Юмӑҫ унран ачисен ятне ыйтрӗ те хӑйӗн сӑмахне кӗҫӗн ачинчен пуҫларӗ.

Ворожейка спросила у нее имена детей и начала свой наговор с младшего — с Ильяса.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Чуп хӑвӑртрах, Тухтара чӗн, тимӗрҫе кайса килмелле, — хушрӗ кӗҫӗн ывӑлне.

— А ну вставай, за Тухтаром пойдешь, к кузнецу нынче сходить надобно! — приказал младшему сыну.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл хулпуҫҫи урлӑ шурӑ питшӑлли уртса янӑ, аллине тем пысӑкӑш йывӑҫ витре тытнӑ, халӑх капланнине курсан, урама тухрӗ те, чи малтан кӗҫӗн чӳк ирттерсе таврӑннӑ ваттисене алӑ парса, ушкӑнпа хускалчӗ.

Вот он, перекинув через плечо белое полотенце и держа в руках огромную деревянную бадью, здоровается за руку с почтенными сельчанами, уже справившими малый чюк-моленье, а затем движется вместе с толпой по улице.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урнашка ӑна: «Ав ҫав крыльцаран кӗме хушрӗҫ», — тесен, вӑл: «Юранӑ пулӗччӗ ӗнтӗ пире кӗҫӗн алӑкӗпе кӗме те», — текелесе мӑкӑртатнӑ хушӑра хӑрах енчи крыльца алӑкӗ уҫӑлах кайрӗ, Нямаҫ тухса тӑчӗ.

Пока Урнашка не указал ему: — Вон через то крыльцо тебе велено пройти! Шерккей, приговаривая вполголоса: «Нам бы и через калитку самую маленькую сошло бы», — посеменил к крыльцу, и тут широко распахнулась дверь другого крыльца, и на ступенях появился Нямась.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ку енчен те кӗҫӗн алӑк пурччӗ мар-и-ха, пурччӗ мар-и? — хутлӑн-хутлӑн ыйтрӗ Шерккей.

— А и с этой стороны тоже вроде как должна быть маленькая калитка, а? — забеспокоился, задергался Шерккей.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех