Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Акӑ мӗн пысӑкӑш ырашпӗтри тытрӑм! — аллисене сарса кӑшкӑрать вӑл хаваслӑн.

— Поймал вот такого пескаря! — кричит он и широко разводит руки в стороны.

Пулӑ тытни // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 13–14 с.

— Таня, Танюшка, ау! — кӑшкӑрать Алюна.

— Таня, Танюшка, ау! — кричала Алёнка.

Тӗмсем айӗнче пытанмалла выляни // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

— Шырас килмест те, кӑшкӑрать.

 — Искать не хочется, вот и кричит.

Тӗмсем айӗнче пытанмалла выляни // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Амӑшӗ: «Ачамсем!..» тесе кӑшкӑрать.

Мать кричала: «О, дети мои!»

VII. Хӗрхенмелле мар! // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Кирек кам та: тӗттӗмре тӑмана кӑшкӑрать, тесе шухӑшланӑ пулӗччӗ; ҫухӑрнинче темен ырӑ маррине систерни илтӗнчӗ.

Любой, кто его услышал бы, подумал, что кричит сова, и в крике этом чувствовалось что-то недоброе.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Вӑл яланах ҫавӑн пек кӑшкӑрать, ӑна кӳрентернӗ тейӗн…

— Она всегда так — закричит, закричит, как будто ее обидели…

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпир ӑна санран кая шеллеместпӗр! — тесе кӑшкӑрать Медведев.

— Нам его не меньше твоего жаль! — кричал Медведев.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Халех! — кӑшкӑрать Соня форточкӑран.

Сейчас! — кричала в форточку Соня.

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ют ача ҫунашка ҫине хӑпарса ларнӑ та хӗрачана тутӑр вӗҫӗнчен ярса тытнӑ, хӑй ҫаплах кӑшкӑрать:

Чужой мальчик дергал девочку за пушистые концы платка и, сидя верхом на санках, кричал:

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сашка: «Трубачёв! Трубачёв!» — тесе кӑшкӑрать.

Сашка орет: «Трубачев! Трубачев!»

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ганс ӑна хӑваласа ҫитрӗ те каялла ҫавӑтса килчӗ, вӑл темӗн пекех тапаланса кӑшкӑрать.

Но Ганс погнался за ним и привел его назад, несмотря на его крики и сопротивление.

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Мӗншӗн эсир ҫакӑнта, эпӗ — Отто Лиденброк, халӗ тӑракан ҫӗрте ҫук-ши! — тесе кӑшкӑрать.

Отчего нет вас здесь, где нахожусь я, Отто Лиденброк!

XXXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Япӑх мар, пӑхма стайсӑр, кӑшкӑрать мана Васса.

А Васса как закричит: Не то слово, смотреть на тебя тошно!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Утрав! — тесе кӑшкӑрать пичче.

— Остров! — кричит дядюшка.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Ҫапла, ҫапла ҫав! — тесе кӑшкӑрать вӑл.

— Да, да! — кричит он.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Кит, кит! — тесе кӑшкӑрать профессор.

— Кит, кит! — кричит затем профессор.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Мӗн пулчӗ? — тесе кӑшкӑрать пичче, — ӑшӑх вырӑна пырса кӗмен-и эпир?

— Что случилось? — кричит дядюшка, — не наскочили ли мы на мель?

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Вӑл ӑсран кайнӑ! — тесе кӑшкӑрать профессор.

— Он с ума сошел! — кричит профессор.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Пулӑ! — тесе кӑшкӑрать пичче.

— Рыба! — кричит дядюшка.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Тӗлӗнмелле, питех те илемлӗ! — тесе хавассӑн кӑшкӑрать пичче.

— Удивительно, великолепно, бесподобно! — восклицал дядюшка.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех