Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ыйтатӑп (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗчӗк Иисуспа унӑн амӑшӗ таса хӗр Мария ячӗпе ыйтатӑп сиртен, тархаслатӑп, ҫӗр ҫинче мӗнпур таса япала ячӗпе тархаслатӑп: Турга мӗнле каймалла, каласа парӑр-ха?

Ради Младенца Иисуса и Пресвятой Девы прошу вас, умоляю вас, скажите мне, как мне пройти в этот Тург?

III. Хресченсен ушкӑнӗнче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хӑйне ӑнланманнине курсан, хӗрарӑм каллех каласа кӑтартма тытӑнать: — Пӗлетӗр-и, вӗсем манӑн ачасем, эпӗ ҫавӑнпа ыйтатӑп та сиртен, — тет.

Видя, что ее не понимают, она пускалась в объяснения: — Это мои дети, вот я и спрашиваю про них.

VIII. Хурлӑхлӑ хӗрарӑм // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эпӗ аллӑма тӑсса турӑ ячӗпе ыйтатӑп.

Я протягивал руку.

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Эпӗ сиртен: ӑҫта каятӑр, тесе ыйтатӑп? — ыйтрӗ вӑл старикрен тепӗр хут.

— Позвольте вас спросить, куда вы идете? — продолжал незнакомец.

III. Шултра саспаллисен усси // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Монсиньор, сире ыйтупа чӑрмантарнӑшӑн каҫарма ыйтатӑп.

— Прошу извинить меня, ваше сиятельство, если я сболтнул что-нибудь лишнее.

II. Мужик ӑс-тӑнӗ полководец пӗлнин тӗшне тӑрать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Эпӗ сиртен: мӗн пирки, тесе ыйтатӑп.

— А я вас еще раз спрашиваю — за что? — проговорил старик.

I. Сӑмах — вӑй // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Командир, — терӗ Ла-Вьевиль, капитана честь парса, — манӑн рапорта итлеме ыйтатӑп.

— Капитан, — сказал Лавьевилль, прикладывая руку к головному убору, — имею честь представить рапорт.

VIII. 9-380 // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Эпӗ санран эсӗ ху мӗнле политикӑна кӑмӑллани ҫинчен ыйтатӑп.

— Я тебя спрашиваю, каковы твои политические убеждения?

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Эпӗ сиртен: ку, кӗҫӗнни, миҫере, тесе ыйтатӑп?

— Я спрашиваю, сколько ему лет?

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Эпӗ ҫине тӑрсах тепӗр хут ыйтатӑп: Кам вӑрҫӑшӑн? — Корольсем…

Я повторяю, я настаиваю: кто хочет войны? — Короли…

VI // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с. — 3–19 с.

— Эпӗ санран акӑ мӗн ыйтатӑп: эсӗ мӗншӗн урокран тухса кайрӑн? — хытарсах ыйтма пуҫларӗ Митя.

— Я спрашиваю тебя: почему ты ушел с урока? — настойчиво повторил Митя.

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпӗ санран ыйтатӑп: мӗн пирки вӑрҫнӑ?

Из-за чего драка, я тебя спрашиваю?

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпӗ акӑ санран ыйтатӑп: мӗн те пулин пулчӗ-и-мӗн, начар паллӑ лартса пачӗҫ-им е шкулта наказани пачӗҫ-им?

Я тебя и спрашиваю: случилось с тобой что, отметку плохую получил или наказали тебя в школе?

22 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Начар отметка илнисенчен пуринчен те ыйтатӑп, терӗ учитель.

Учитель сказал, что будет вызывать тех, у кого плохая отметка.

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Чун-чӗререн ыйтатӑп, Олька.

Ради всего святого, Ольга, прошу!

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс ху кам пулатӑн? — тепӗр хут ыйтатӑп ҫавӑнтан.

Кто же ты? — повторяю.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Тем, паллаймарӑм, — ыйтатӑп казарма тӗпӗнчен тухакан шӗпӗн пек сасӑран.

Что-то не узнаю я тебя, — спрашиваю я у пытливого голоса.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Каллех тинӗсри пӗр-пӗр тискер кайӑк-и? — тӗсе ыйтатӑп.

— Опять какое-нибудь морское чудовище?

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ ӑнланаймастӑп, пӗтӗмпех шухӑша кайнӑ пиччерен ыйтма шутларӑм, анчах ӑна чӑрмантарасшӑн мар пулса, каллех исландецран ыйтатӑп.

Я не понимаю; обращаюсь к дядюшке, но дядюшка весь погружен в размышления; я не решаюсь его тревожить, обращаюсь снова к исландцу.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Пичче, сире темӗнле шухӑш пӑшӑрхантарать пулас, — тесе ыйтатӑп унтан, вӑл час-часах труба витӗр пӑхкаланине курса.

— Вы, кажется, чем-то обеспокоены, дядюшка, — спрашиваю я, видя, что он часто подносит к глазам подзорную трубу.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех