Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ чарӑнса тӑрса итлерӗм; тӗмесем хушшинче йытӑ вӗрнӗ пек туйӑнчӗ.
Я остановился и прислушался; казалось, там, в кустах, воет собака.

Синопӑн пӗрремӗш ҫӗмренӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Лашасем вигвампа тӗрлӗ япаласене йӑтса пынӑ, вӗсен хыҫӗнче виҫӗ йытӑ вылямалли вигвампа япаласем хунӑ пӗчӗк тюксем йӑтса пынӑ.
Лошади тащили вигвам и поклажу, а за лошадьми шли три собаки, на которых навьючены были маленькие тюки и игрушечный вигвам.

Синопа бизонсенчен хӑтӑлать // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Эп малтан йытӑ тесе.
Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Балкон ҫинчен вӗрекен йытӑ сасси ҫеҫ ӑна киле таврӑнма вӑхӑт ҫитнине аса илтерчӗ.
Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Йытта йытӑ вилӗмӗ.
Собаке — собачья смерть.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Маринине мӗн урамра йытӑ хӑвалаттаратӑн?
Почему Марине разрешаешь гонять собак на улице?

Мускавра пурӑнакан Василиса тата Кирилл Ербулатовсем «Кушакпа йытӑ» юптарӑва пӑхмасӑр каласан панине ӳкерсе илнӗ, видеона «Ютуб» видеохостингра вырнаҫтарнӑ.
Проживающие в Москве Василиса и Кирилл Ербулатовы рассказали басню «Кошка и собака», само видео разместили на видеохостинге «Ютуб».

Мускавра ҫуралнӑ ачасем чӑвашла юптару вӗреннӗ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/30633.html

Ӑҫта йытӑ ҫурийӗ?..
Где твой щенок?..

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Суятӑн, йытӑ! — кӑшкӑрса ячӗ виҫӗ матросран пӗри — кӗренрех шатра питлӗ, лапчӑкрах сӑмсаллӑскер.
— Врешь, сука! — Один из трех матросов — розовато-рябой, с приплюснутым носом —

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Одессӑна таврӑнатӑп та — иксӗмӗр пурӑнӑпӑр вара пурнӑҫа, анчах эсӗ, йытӑ ами, ыттисемпе ан ҫӳре, — эпӗ ҫавӑн ҫинчен шухӑшлатӑп та, — пӗтӗм юн кӗвелсе каять…
Вернусь в Одессу — мы с тобой погуляем, только, сука, не гуляй с другими, — я об этом подумаю, — вся кровь свертывается…

Станицӑсенче Мамонтовпа Фицхелауров генералсем: партизанла хӑтланма, вӑя сапалама, 5-мӗш армие хыҫалтан йытӑ пек кӗре-кӗре кайса тулама кирлӗ мар, — ӑна татӑклӑ ҫапӑҫура пӗтӗмӗшпех аркатса тӑкмалла та, вара пирӗн пӗтӗм округа ҫитмелӗх пурлӑх пулать, тесе вӗрентнӗ.
Генералы Мамонтов и Фицхелауров говорили по станицам, что нельзя партизанить, разбивать силы, по-собачьи вгрызаться 5-й армии в зад, — нужно уничтожить ее всю в решительном бою, а добычи хватит на целый округ.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Паллӑ «йытӑ аҫи» — меньшевик Марусин, — пысӑк ҫӑварлӑ, хулӑн ураллӑ, лутра кӑна этем, сӗтел ҫине хӑпарать те питне-куҫне — те кулнӑ пек, те йӗнӗ чухнехи пек — пӗркелесе пӑрахса: — Паянхи пек чысласа хӑналанӑшӑн ӳксе пуҫҫапсах тавтӑвар, спасибо теер коммунистсене. Хуҫалӑха йӑлтах юхӑнтарса ҫитерчӗҫ… Ялтан тырӑ илсе килмеҫҫӗ ӗнтӗ пирӗн валли, илсе килес те ҫук… Социализма пурнӑҫа кӗртрӗҫ пулать ӗнтӗ, ҫакна ҫеҫ кӑтартса памалла пулнӑ… Влаҫа ӑҫта коммунистсем илеҫҫӗ — унта ҫӑкӑр ҫук… Урӑх нимӗн те хушса калаймастӑп эпӗ… — тет вӑл кӑшкӑрса.
Известный «сукин кот» — меньшевик Марусин — большеротый, низенький, с толстыми ногами, — сморщив лицо не то смехом, не то плачем, говорил со стола: — Поклонимся, спасибо скажем товарищам коммунистам за сегодняшнее угощение. Дохозяйничались до ручки… Хлеб из деревень уж нам не везут и не повезут… Социализм осуществлен на деле, что и требовалось доказать… Везде, где коммунисты берут власть, — хлеба нет… Больше я ничего не имею прибавить…

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унӑн пысӑк сӑмсипе ҫӑварӗ, чӗри ыратнипе, чалӑшса кайнӑ пек туйӑнать; хӑй командарм пит-куҫӗ патнех ҫывхарса, сӑмахӗсене йытӑ вӗрнӗ пек сирпӗнтерсе калаҫать.
Говорил он, точно лаял, придвинувшись к лицу командарма, — большой нос и рот у него были перекошены от боли.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

«Анчӑк… снохач… йытӑ…» — тесе пӑшӑлтатать Агриппина.
«Собака… снохач… собака…» — шептала она…

Аслӑ инженер те ун чухне, ҫӗрле, урисене сӗтӗрсе каяймастчӗ, нимӗҫ, йытӑ ҫури… —
Главный бы инженер не унес ног тогда, ночью, немец, сукин сын… —

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн ватӑ казаксем ун патне чупса пынӑ та, кӑшкӑрма тытӑннӑ: «Мобилизацине пӗтересшӗн-и, йытӑ, коммунист!»
Тогда-то старые казаки и кинулись к нему, крича: «Мобилизацию разбиваешь, пес, коммунист!»

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Кӑмӑлпа, кӑмӑлпа, йытӑ ами…
— Добром, добром, сука…

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Инҫетрен темскер: те йытӑ улани, те ҫын ҫухӑрни йынӑшса илтӗнет…
Слушал, как издали долетал не то собачий вой, не то кричал человек..

Агриппина, Алешкӑна тата советран пуҫран ҫапнӑ пек тухса тарнӑ Марьяна Степан килне ҫитерсе хӑварчӗ те, пӗчӗккине шырама чупрӗ, — хытанка та янкӑлти йытӑ ӑна, пӗлнӗ пекех, пахчана илсе кӗчӗ, кунта вишнӗ йывӑҫҫисем айӗнче пӑшал сассинчен хӑранӑ Мишка макӑрса ларать.
Агриппина проводила до Степановой хаты Алешку и Марью, убежавшую без памяти из совета, кинулась искать маленького, — худая голенастая собака озабоченно повела ее в огород, где Мишка, испугавшись выстрелов, плакал под вишней.

— Мӗн куҫусене чарса пӑрахрӑн, йытӑ ами!
— Глаза разинула, сука!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика