Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулсем (тĕпĕ: ҫул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑй ҫӳренӗ ҫулсем ҫинче — ҫӳрессе вӑл пӗрмаях ҫӳренӗ, хӑш чух пӗччен, хӑш чух Вальӑпа — ӑна пиншер ҫынсем тӗл пулнӑ.
На дорогах своих скитаний, — а бродил он все время, то один, то с Валей, — ему встречались тысячи людей.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Нумай ҫулсем хушши ҫемьеленсе пурӑнса та, вӗсем нихӑҫан та хальхи пек ҫывӑх пулман.
Никогда, за долгие годы семейной жизни, не были они так близки, как сейчас.

Пур ҫӗрте те ялсем ҫунаҫҫӗ, нимӗҫсем хӑваласа каякан кӗтӳсем ҫуйӑхаҫҫӗ, хӗрарӑмсем макӑраҫҫӗ, ҫулсем хӗрринче ҫакса пӑвнӑ ҫынсем сулкаланса тӑраҫҫӗ, вӗсен кӑвакарнӑ ҫара урисем курӑк ҫинелле усӑнса аннӑ.
Горели села, мычали угоняемые немцами стада, плакали бабы, качались у дорог повешенные, их синие босые ноги не доставали травы.

5 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ҫулсем нумай пулнӑ, — Тараспа унӑн юлташӗсем вӗсен тӑрӑх пурин тӑрӑх та утса тухрӗҫ, анчах ҫаратса аркатман ҫӗре халь те тупаймарӗҫ-ха.
Много дорог, — по всем по ним прошли Тарас и его товарищи, а все еще не нашли земли неразоренной.

Ик енчен шывпа тулнӑ канавсем тӑсӑлакан тӳп-тӳрӗ ҫӗнӗ ҫулсем те, пылчӑк ҫинче урапа йӗрӗпе яланлӑха хытса ларнӑ вӑрман ҫулӗсем те, казаксен лампасӗсем евӗрлӗ пулнӑ хирти ылтӑн типӗ улӑмпа витӗннӗ ҫулсем те, пылчӑк чухне иртсе каймалла пар мӑнҫулсем те, ҫеҫенхирсенчи пӑтранчӑк сукмаксем те, ухӑ пек тӳрӗ вӑрман крӑҫҫӗкӗсем те пур мӗн.
И новенькие, строгой профилировки, с кюветами, полными воды; и горбатые проселки с навеки окаменевшими колеями в грязи; и веселые, опушенные золотою соломою, как казацкими лампасами, полевые дорожки; и бойкие, в рытвинах и ухабах, большаки, непроезжие в грязь; и робкие, путаные степные тропки; и, как стрела, тугие, прямые просеки в лесу…

Ҫулсем бульвар пек сарлакисем те, икӗ рет акацисем лартса тухнӑ грейдерныйсем те, ӗлӗк чумаксем ҫӳренӗ, халь курӑк ӳссе ларнисем те пулнӑ.
И широкие, как бульвары, грейдерные, с акациями в два ряда; и старые, травой заросшие чумацкие шляхи.

Тарас пирӗн ҫӗршыв ҫав тери аслӑ та вӗҫӗ-хӗррисӗр пулни, унта ҫакӑн чухлӗ ялсемпе станицӑсем, кӗрен чиесемпе витӗннӗ хуторсем, вӑрмансенче пӗччен ларакан пӳртсем, ҫакӑн чухлӗ ҫулсем пурри ҫинчен нихӑҫан шутлама та пултарайман!
Никогда Тарас и помыслить не мог, что наша земля так велика и бескрайна, что столько на ней сел и станиц, хуторов в коричневом вишенье, одиноких лесных избушек, столько дорог.

Ҫулсем юпленнӗ ҫӗрте вӑл ҫурӑмне кантарас тесе чарӑнса тӑчӗ.
У перекрестка он остановился, чтоб разогнуть спину.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Киревсӗр ҫулсем, вӑрҫӑ?»
Лихолетье, война?»

3 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ун ҫинче тумтирӗ те ютскер пулнӑ — темле кӑвак тӗслӗ хресчен сӑхманӗ, ун пеккисене халь тӑхӑнмаҫҫӗ те ӗнтӗ; унӑн пичӗ, сухалӗ, ҫӑпати ҫинчи тусан та — ютскер, кунти мар, таҫти хӑяматри ҫулсем ҫинче тупнӑскер пулнӑ; вӑл хӑй те пӗтӗмӗшпех ют, палламанскер, йӳҫекскер пулнӑ.
И одежда на нем была чужая какая-то серая крестьянская свитка, таких и не носят теперь; и пыль на его лице, бороде и лаптях — чужая, нездешняя, бог весть с каких дорог; и весь он был чужой, незнакомый, горький.

1 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Нумай ҫулсем хушши туса пынӑ пысӑк пурнӑҫран — мӗскӗн ҫыхӑ ҫеҫ юлнӑ.
От большой, годами сколачиваемой жизни только и осталось жалкий узел.

10 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ҫулсем ҫине ҫӳллӗ курӑк ӳссе ларнӑ.
Высокой травой заросли дорожки.

9 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ытти кунсемпе танлаштарсан, малалла кайма авантарах пулчӗ: нумай ҫулсем хушши шӑннӑ хулӑн пӑрсем ҫинче вырӑн-вырӑнпа вашмӑкрах пӑр катрамӗсем тӗл пулаҫҫӗ.
Итти было значительно легче, чем в предыдущие дни: широкие многолетние льдины чередовались с высокими, но сравнительно отлогими торосистыми нагромождениями.

Пилот ӗмӗчӗ // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Вӗсем хӑйсене вӗҫме тивнӗ тундрӑра патша правительстви вӑхӑтӗнче нумай-нумай ҫулсем хушши йывӑрлӑхсемпе кӳренӳсем тӳснӗ халӑх пурӑннине аван пӗлнӗ.
Они знали, что тундра, над которой им предстоит летать, населена людьми, долгие годы терпевшими от царского правительства тягостные унижения.

Ҫурҫӗрти авиаци пионерӗсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Вӑл вӑхӑтра кунта ҫулсем пачах та пулман.
Дорог здесь в те времена почти не было.

Ҫав нумай ҫулсем хушшинче вӑл хӑйне хӑй пӗчӗкҫӗ ача пек пулнине пӗрремӗш хут кӑтартрӗ, анчах Джемма нимӗн те асӑрхамарӗ.
Первый раз за все эти годы он, точно школьник, выдал себя, а Джемма даже не заметила.

Эпилог // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Нумай ҫулсем хушши вӑл Джеммӑна юратни ҫинчен каламан, анчах халӗ вӑл, ун хуйхине курсан, чӑтса тӑраймарӗ, аллинчи хута пӑрахрӗ те Джеммӑна ыталаса илчӗ.
Полжизни он скрывал свои чувства к ней, а теперь, увидев ее горе, не выдержал и, выронив объявление, которое было у него в руке, обнял ее.

Кунта айлӑмалла илсе каякан ҫулсем; акӑ кунта сукмаксем тата тусем хушшинчи вӑрттӑн вырӑнсемпе ҫӗр айӗнчи ҫулсем.
Тут дороги, ведущие в долину; а тут тропинки и тайные пристанища в горах и подземные проходы.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Йывӑр япаласене начар ҫулсем тӑрӑх турттарасси ҫӑмӑл ӗҫ пулман, ҫитменнине тата ӑна вӑрттӑн тумалла пулнӑ пирки, вӗҫӗмсӗр чӑрмавсем сике-сике тухнӑ.
Перевозка тяжелых транспортов по плохим дорогам была делом нелегким, а тут еще она осложнялась бесконечными проволочками из-за вечной необходимости прятаться от шпионов.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Икӗ чикӗ пулать ҫав, анчах ытти ҫулсем пӗри те шанчӑклӑ мар.
— Да, будут две границы, но все другие пути безнадежны.

IX // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика