Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Алӑк умӗнче тӑракан хӗҫпӑшаллӑ хуралсем, ӑшӑнмалла, кӑҫатӑ тӑхӑннӑ урисемпе хыттӑн таплаттарса ҫӳреҫҫӗ, алшишлӗ аллисене пӗр-пӗринпе сӑтӑркалаҫҫӗ.
Топая валенками, похлопывая варежками, похаживала у входа вооруженная стража.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тата пӗтӗм хула трамвай ҫинче пулнӑ ӗҫ ҫинчен те калаҫать: трамвайра пӗр салтак шинелӗ тӑхӑннӑ ҫын хӗвӗнчен бриллиантлӑ ҫӗрӗсем тӑхӑннӑ хӗрарӑм аллине туртса кӑларнӑ пулать.
Весь город говорил о случае в трамвае, когда у неизвестного в солдатской шинели была вытащена из-за пазухи отрезанная женская рука с бриллиантовыми перстнями.

Кӑмакин икӗ айӑккинче те, койкӑсем ҫинче, ҫӗтӗк ҫӑм чӑлхасемпе лутӑрканса пӗтнӗ гимнастеркӑсем тӑхӑннӑ — пӗр ҫирӗм ҫулхи штабс-капитан, тата тепӗр ҫирӗм икӗ ҫулхи подполковник выртаҫҫӗ.
С боков печки на койках лежали в рваных шерстяных носках и жеваных гимнастерках штабс-капитан двадцати лет и подполковник двадцати двух лет.

Визиткӑпа кӑҫатӑ тӑхӑннӑ, кӑвак уссилӗ, хӗрлӗ сӑнлӑ старик калакана пӳлет те: — Чимӗр-ха, ара ку — ультиматум пекех пулать вӗт… — тесе хурать.
Седоусый розовый старик, в визитке и валенках, перебил рассказчика: — Послушайте, но это же тон ультиматума…

Килнӗ ҫынна хура визиткӑсем тӑхӑннӑ темиҫе арҫын хупӑрласа илет, вӗсенчен хӑшӗ-пӗрисем кӑҫатӑсемпе.
Несколько мужчин, в черных визитках и некоторые в валенках, окружали вошедшего.

Парнепе пырса ҫитнӗ Юрпике пуҫне хитре тухья тӑхӑннӑ.
Пришедшая в гости Снегурочка надела красивую тухью.

Ачасене тухьяллӑ Юрпике саламланӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/30569.html

Вӑл хӗрлӗ галифе тӑхӑннӑ, унӑн наган тата хӗҫ пур.
На нем были красные галифе, на поясе висела шашка.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Митя тете — шурри мар, вӑл юри ҫавӑн пек тум тӑхӑннӑ кӑна.
Дядя Митяй — не белый, он специально так оделся.

Сӑран пиншак тӑхӑннӑ ҫӳлӗ йӗкӗт, хайхи лешӗ, «президиум» тесе чӗнни, пурне те Надя вилни ҫинчен пӗлтерчӗ.
Юноша в кожаном пиджаке, Президиум объявил о гибели Нади.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пуҫне вӑл ылтӑнпа эрешлесе пӗтернӗ, ҫӑпала евӗрлӗрех хӗрлӗ картуз тӑхӑннӑ.
На голове красный, с золотым позументом картуз, похожий на черпак.

Вӑл хура пиншак тӑхӑннӑ, пиншакӗн умӗ ҫук, уҫӑ, хыҫалтан вара вӑрӑм та чӗкеҫ хӳри пек ик еннелле сарӑлать.
На нем был черный пиджак, спереди открытый, а сзади длинный, с разрезом, как хвост у ласточки.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ленька-кавалерист, лар! — кӑшкӑрчӗ мана хӗрлӗармеецсенчен пӗри, хура ҫӗлӗк-кубанка тӑхӑннӑ ҫамрӑк каччӑ.
— Ленька-кавалерист, садись! — кивнул мне один из красноармейцев, молодой парень в кубанке.

Сцена ҫинче, хӗрлӗ ялавпа витнӗ сӗтел хушшинче, вӗр-ҫӗнӗ ҫар гимнастерки тӑхӑннӑ, пилӗкне салтак пиҫихийӗ ҫыхнӑ, ҫывӑх та тӑван Ленин манн ҫинелле кӑмӑллӑн кулса пӑхать.
На дощатой сцене, за столом, накрытым красным флагом, в новенькой гимнастерке с содатским ремнем, близкий и родной Ленин с улыбкой смотрел на меня.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗрремӗшӗ хӑй хыҫҫӑн пыракан сарӑ сӑран пиншак тӑхӑннӑ ҫын еннелле пуҫне хулен кӑна пӑрчӗ те хыттӑн кӑшкӑрчӗ:
Первый повернул голову к желтому кожуху и нарочито громко спросил:

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӗри шурӑ хӑнтӑрлӑ кӑвак кӗрӗк тӑхӑннӑ.
Первый был в красивом синем полушубке, обшитом по краям белым мехом.

Вӑл ҫар ҫыннисен гимнастеркине, аттине тӑхӑннӑ, хулпуҫҫи урлӑ ҫакнӑ чӗн пиҫиххи ҫинче револьер ҫакӑнса тӑрать.
Она была в своей неизменной военной гимнастерке, в сапогах и с револьвером на ремешке.

Сенкер йӗм тӑхӑннӑ, пысӑк уссиллӗ ҫын ӑна пиншакӗнчен ҫавӑрса тытрӗ, анчах Васька аякалла туртӑнчӗ те ун аллинчен вӗҫерӗнчӗ.
Усач в голубых шароварах схватил его за куртку, но Васька рванулся в сторону.

Урине хӑй атӑ тӑхӑннӑ.
Она была обута в сапоги.

Унпа юнашар хӗрлӗрех сӑран пиншак тата така тирӗнчен ҫӗленӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ тӗреклӗ арҫын вырнаҫнӑ.
Рядом с ней — дядька в оранжевом кожухе и в бараньей шапке.

Илюха ҫӗнӗ пушмак тӑхӑннӑ (эпӗ унӑн пушмакӗсем чӗриклӗтнине илтрӗм).
На Илюхе были новые ботинки (я слышал их скрип).

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика