Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантра (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шӑпах эпир хамӑрӑн калавӑмӑра пуҫланӑ самантра «Инкек, тасал» хӑна ҫурчӗн ҫӳлти хутӗнче, чӳрече умӗнче, — унтан Лисс гаванӗ ҫав тери хитре курӑнать, — тӑватӑ ҫын ларать.

В тот момент как начался наш рассказ, за столом гостиницы «Унеси горе», в верхнем этаже, пред окном, из которого картинно была видна гавань Лисса, сидели четыре человека.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Чӑтмалла мар пӗр самантра чӗри тапма чарӑнчӗ; кӑвакарса-вӑйсӑрланса, аптӑраса — вӑл нимӗн чӗнмесӗр аллисене сӑтӑрать.

Сердце его на один нестерпимый миг перестало биться; мертвея и теряясь, он молча тер руки.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пытармастӑп: ҫав самантра хамран хам йӗрӗнтӗм… ӑна хӑваласа ҫитсен икӗ хут чышкӑланӑшӑн.

У меня было, признаться, погано на душе, так как я ударил его два раза, когда настиг…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫак самантра Энниок кӗрсе тӑчӗ; вӑл питӗ хаваслӑ; клеенка сӑрнӑ моряк карттусӗ, ӗнси ҫинелле тайӑлнӑскер, кӑрарах чӗрӗ пит-куҫне ҫӑмӑлттайлӑх сӗмӗпе витнӗ.

В этот момент вошел Энниок; он был очень весел; клеенчатая морская фуражка, сдвинутая на затылок, придавала его резкому подвижному лицу оттенок грубоватой беспечности.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Гнор ҫӑварне утиялпа хупларӗ те каллех кулӑпа йӑлкӑшрӗ, тутлӑн карӑнчӗ; ҫак самантра аякри пӳлӗмре сехет хӑвӑрттӑн, уҫӑмсӑррӑн ултӑ хут ҫапни илтӗнчӗ.

Гнор засмеялся, укутав рот одеялом, потянулся и услышал, как в дальней комнате повторился шесть раз глухой быстрый звон.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫак самантра, хӑйне мулкача пенӗн йӗрлесе перекен тӑватӑ матросран ҫӑлӑнас шутпа, Фекан тӗк те ҫил чупса иртрӗ, — эсир ҫав вӑхӑтра канаттӑрччӗ ӗнтӗ.

В то время, спасаясь от четырех, стрелявших по нем, как в зайца, промчался Фекан, — вы были в каюте…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Ҫак самантра «Диск» хыттӑн чӗтренчӗ; унӑн тимӗр ҫыхӑнчӑкӗсем тӑрӑх тискер-усал кӗрлев кусса иртрӗ те кӗмсӗртетсе тӗттӗмлӗхе куҫрӗ, — броненосец вилмеллех аманчӗ.

В этот момент «Диск» дрогнул; свирепый гул скатился по его железным сцеплениям в потрясенную тьму, и броненосец получил смертельную рану.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ӑна хӑйӗн кашни сывлавӗ халь-халь, кӗҫ-вӗҫ чи юлашки пулса тӑрассӑн, кӑкӑрне сывлайми туса тӗк пек хӑпассӑн, вӗҫсе ҫухалассӑн туйӑнать; вӑл выртнӑ ҫӗрте шӑпах ҫак самантра тӑпра чӗтренсе хускалчӗ — Суринэ чӗрине темӗн пырса перӗнчӗ, ҫакӑ унӑн вилес умӗнхи тертленӗвне сапаласа ячӗ…

И вот когда показалось ей, что каждый ее вздох мгновенно может оказаться последним, — сорваться и улететь, как пух, оставив грудь бездыханной, — судорожный толчок земли вверх, короткий, но подступивший к сердцу, рассеял ее предсмертное томление…

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Ку — хунарпа тӗл пулнӑ самантра вӑл иртсе пынӑ хӑйӑрлӑ сукмак, таврара — пӗчӗк сад пахчисен лапамӗ.

То была покинутая им в момент встречи фонаря песчаная дорожка, окаймленная палисадами.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫак самантра Нок туйӑмӗсем — йӳҫек кӳренӳпе ачашлӑхӑн тӗлӗнмеллерех хутӑшӗ.

Его чувства при этом были странной смесью горькой обиды и нежности.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Эсир, ахӑртнех, хальлӗхе хӗр, — хумханнӑран ҫак самантра Гелли хӗремесленсех кайрӗ, — апла пулин те, — Нок кӑштах чӗнмесӗр тӑрсан малалла тӑсрӗ, — эпӗ сире… арлӑх вӑйӗ… мӗне пӗлтернине ӑнлантарса параятӑп.

— Хоть вы, по-видимому, еще девушка, — Гелли побагровела от волнения, — я могу вам сказать, — продолжал, помолчав, Нок, — что… значит… половая стихия.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах вӗсем сасартӑк каллех сапаланчӗҫ, мӗншӗн тесен куҫӗ умне ҫав тери хаваслӑ, ӗлккен ир ҫуталса тухса тӑчӗ; ҫак самантра ахаль йывӑҫ-курӑк сад пахчилле курӑнать, эпир вара аванах мар пӗр-пӗр ӗҫшӗн каҫарнӑ ачасем пек туйӑнатпӑр.

Но мысли вдруг разбежались, потому что занялось и блеснуло перед ней такое жизнерадостное, великолепное утро, когда зелень кажется садом, а мы в нем детьми, прощенными за какую-то гадость.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Пӑхӑр-ха, пӑхӑр! — кӑшкӑрса ячӗ ҫак самантра манӑн аппа, вара эпир, вӑл куҫӗсене хӑрушла чарса пӑхнӑ тӗлелле йӗрлесе, акӑ мӗн сӑнарӑмӑр: тӳпене хӑвӑрт куҫакан тӗлӗнмелле карапсем талккӑшпех хупласа хунӑ; эпир халиччен курман такелажлӑ, парӑслӑ карапсене аса илтереҫҫӗ, сывлӑшра хӑйсен айӗнче мӗлкеленсе курӑнаҫҫӗ.

— Смотрите, смотрите! — закричала в это время моя сестра, и мы, следя за направлением ее ужасного взгляда, увидели, что все небо покрыто быстро несущимися таинственными кораблями со странным, невиданным такелажем, напоминающим парусные суда и имевшим как бы отражение под собой, в воздухе.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Анчах каҫхине, «Рикша» яккӑр ҫӗкленӗ самантра, пирӗн икӗ шур сухал пӑрахут ҫине кайрӗ; унта пирӗн пирки пурне те каласа пама, кунтан пӑрахса кайма кӑмӑл тӑвакансене илмешкӗн хирӗҫ пулакан пӗр-пӗр карапа яма ыйтнӑ.

Однако вечером, когда «Рикша» снимался с якоря, два наших старика ездили на пароход с просьбой рассказать всем о нас и прислать встречное судно для желающих уехать, если такие окажутся.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Анчах чи кирлӗ самантра кин пуласси пӳрт кӗтесне пытанчӗ — паллах, пирӗнтен вӑтаннипе, — ҫавӑнпа та эпир илемлӗ ҫав сӑна курас тесе чылай вӑхӑт тӳсрӗмӗр.

Но невеста в решительную минуту спряталась за углом дома — застыдившись, конечно, нас — и мы потратили немало терпения, пока нам удалось взглянуть на ее славную рожицу.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Варнава та, Кӑвак Тӑвансем те, Клоски учитель те, сухалама пӗлменни те — кусене пурне те пуҫӗнчен вилмелле кӳренӳ кӑларса ывӑтрӗ ҫак самантра.

И Варнава, и Голубые Братья, и учитель Клоски, и неуменье пахать — все было слизано в этот момент смертельной обидой.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫак самантра, темиҫе хурт сӑхнӑн, Дюк вӑштах сиксе тӑчӗ, Клоские «Марианна» ҫине кирек епле пулсан та, нихӑҫан та лартмасси ҫинчен пӗлтерчӗ.

Ужаленный, Дюк встал и заявил, что, как бы то ни было, никогда не взял бы он Клоски пассажиром к себе, на борт «Марианны».

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫак самантра чӳрече янахӗ айӗнчен Дюк тӗтреллӗн паллакан, хӑраса ӳкнӗ темӗнле ҫын сӑнӗ сиксе тухрӗ те ҫийӗнчех пытанчӗ.

В это время из-за подоконника вынырнуло чье-то смутно знакомое Дюку испуганное лицо и спряталось.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Унтан кӗсйинче хыпалансах темӗн хыпашларӗ, мана кӑкӑртан револьвер кӗпҫипе тӗртрӗ, эпӗ те ӑна шӑпах ҫак самантра ҫамкинчен хамӑн револьверпа тӗллерӗм.

Потом начал быстро шарить в карманах и ткнул меня в грудь дулом револьвера в тот самый момент, когда я приставил к его лбу дуло своего.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Вӑл ҫак самантра шурса кайрӗ, пӗр вӑхӑт чӗнмерӗ.

Тут он стал белым и некоторое время молчал.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех