Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ турӑн кӑна! — кӑшкӑрать аппӑшӗ.

— Это ты сделал! — кричит сестра.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Яр! — аптӑраса ҫитсе кӑшкӑрать аппӑшӗ, платйине турткаласа.

— Пусти! — отчаянно кричит сестра и тянет свое платье.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина, шӑллӗ патне васкавлӑн чупса пырса, «фрейлен ҫумӗнчен кай», — тесе кӑшкӑрать, ҫав вӑхӑтрах хӑй, хӑйӗн питне фрейлен курмалла, шӑллӗ курмалла мар ҫаврӑнса тӑма тӑрӑшать.

Зина энергично подбегает к брату, кричит: «Оставь фрейлейн», а сама в то же время старается стать так, чтобы фрейлейн видела ее лицо, а брат не видел.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина, питне-куҫне пӑскаласа фрейлена кӑтартнине Тёма, ҫапах та куратех, вӑл, ахӑлтатса кӑшкӑрать.

Тёма все же таки видит, как Зина делает невозможные гримасы фрейлейн; он смеется и кричит:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ачасем, пӑхӑр-ха! — кӑшкӑрать вӑл, савӑнса кайнипе чыхӑнса.

— Дети, смотрите! — кричит он, захлебываясь от удовольствия.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Иоҫка, хыҫалтан хӑвала-ха эсӗ ӑна! — кӑшкӑрать Тёма.

— Иоська, подгони ее сзади! — кричит Тёма.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах Тёма вӗсемсӗрех мӗн иккенне чухласа илнӗ ӗнтӗ; ашшӗпе амӑшӗ килтен тухса кайиччен вӑхӑта тӑсма кирли ҫинчен шухӑшлан шухӑшӗ унӑн ҫавраҫил пек ҫаврӑнать, ҫавӑнпа вӑл, нимӗн те пулман пек, кӑшкӑрать:

Но Тёма уже все и без этого сообразил: у него вихрем мелькает сознание необходимости протянуть время до отъезда, и он небрежно кричит:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Атьӑр выляр! — кӑшкӑрать, вӑл, чупса пырса.

— Будем играться! — кричит он, подбегая.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Кам каять? — кӑшкӑрать аялтан хыпӑнса ӳкнӗ Тёма.

— Кто едет? — кричит снизу встрепенувшийся Тёма.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Еремей, Хӑла лашана кӳл! — кӑшкӑрать ҫӳлтен нянька.

— Иеремей, Буланку закладывай! — кричит сверху нянька.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Акӑ, Наҫтаҫ, кӑшкӑрать те, ятлать те темелле, анчах Иоҫка унран хӑрамасть.

Вот Настасья, кажется, и кричит и бранится, а не боится ее Иоська.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Шавкӑм ҫаптӑр сана! — кӑшкӑрать Наҫтаҫ, хӑйне пусаҫҫӗ тейӗн ҫав.

Будь ты скажено! — кричит Настасья, точно ее режут.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Памастӑп, памастӑп, ҫӗр шуйттан тӗлне пултӑр санӑн аннӳ! — тарӑхса кӑшкӑрать Наҫтаҫ; тутине тата хытӑрах хӗстерсе тытать вӑл, куҫне тата вӑйлӑрах ялкӑштарать.

— Не дам, не дам, сто чертив твоей мами! — кричит отчаянно Настасья и еще плотнее стискивает свои губы, еще энергичнее сверкает глазами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Аслати ҫапса пӑрахасчӗ сире! — кӑшкӑрать вӑл хӑрӑлти сассипе, ҫилли килнипе пӳлӗнсе…

Чтоб вас громом убило! — кричал он, хрипя и как-то захлебываясь от злости…

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Анчах халӗ ӑна алӑ тӑсса паракан ҫын пур, ҫав ҫын океан урлӑ кӗпер хывать те Питта тата ҫавӑн евӗрлӗ ытти тинӗс хурахӗсене: «Килӗр пирӗн пата, кӑмӑл тӑвӑр!» тесе чӗнет; вӑл Англие: «Акӑ Франци, тытса ил ӑна!» — тесе кӑшкӑрать.

Но вот нашелся человек, который хочет перебросить ей мост, человек, который протягивает ей руку, человек, который кричит Питту, Крэгу, Корнваллису, Дундасу, кричит этим пиратам: «Сюда!» — человек, который взывает: «Англия, возьми Францию!»

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ачасен амӑшӗ чӗркуҫҫи ҫинче тӑрса кӗпер карлӑкне тытнӑ та: — Хӑтарӑр! Хӑтарӑр! — тесе кӑшкӑрать.

Мать упала на колени и, охватив руками каменный устой моста, молила: — Помогите!

III. Ачасем вӑранаҫҫӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Пулӑшӑр! — кӑшкӑрать ним тума пӗлмен амӑшӗ.

Помогите! — продолжала вопить мать, ломая себе руки.

I. Тупнӑ, анчах ҫухатнӑ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Хӑвӑртрах, хӑвӑртрах! — тесе кӑшкӑрать вӑл.

— Скорее, скорее, — говорил он.

X. Радуб // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ӑҫта илсе каятӑр эсир ку ҫынна? — кӑшкӑрать шофер хаваслӑн.

Куда вы мужика несёте? — весело кричит шофёр.

Ашшӗн аттисем // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 26–27 с.

Кайӑк Микинь хыҫҫӑнах вӗҫет, ун патӗнчен виҫӗ утӑмрах хыр туратти ҫине ларать те каллех пӗтӗм вӑрмана илтӗнмелле кӑшкӑрать.

А птица летит вслед за Микинем, садится на ветку сосны, в трёх шагах, и опять кричит на весь лес:

Вӑрман хуралҫи // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 23–24 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех