Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илеҫҫӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иван Иванович та, Иван Никифорович пекех, пӑрҫа ҫыртнине ытла юратмасть, ҫавӑншӑнах Иван Иванович та, Иван Никифорович та тавар сутса ҫӳрекен жида курсан, ниепле те ахаль ирттерсе ямаҫҫӗ, малтан ӑна хытӑ кӑна ятласа илеҫҫӗ, унтан пӑрҫа пӗтерекен тӗрлӗ элексирсем туянаҫҫӗ.

Как Иван Иванович, так и Иван Никифорович очень не любят блох; и оттого ни Иван Иванович, ни Иван Никифорович никак не пропустят жида с товарами, чтобы не купить у него эликсира в разных баночках против этих насекомых, выбранив наперед его хорошенько за то, что он исповедует еврейскую веру.

I сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Паян каҫхине, пӗрремӗш факел сехетӗнче, вӑрманта пирӗн союза тата вунпӗр гладиатор илеҫҫӗ.

Так, например, сегодня же вечером в час первого факела, в лесу будут приняты в члены нашего Союза еще одиннадцать гладиаторов.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Юханшыв кукӑрӑлса юхнӑ тӗлте Ефим Кондратьевичӑн пӳрчӗ ҫыран хыҫне пытанса юлать, ҫӳлте Миша вучахӗн тӗтӗмӗ саланса каять, хирӗҫле вӗрекен сулхӑн ҫилпе пӗрле Костьӑна ҫӗнӗ туйӑмсем ярса илеҫҫӗ, ҫӗнӗ шухӑшсем килсе тухаҫҫӗ.

Скрывается за излучиной домик Ефима Кондратьевича, тает в вышине дымок Мишиного костра, и вместе со свежим встречным ветром Костю охватывают новые чувства, набегают новые мысли.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫав-ҫавах аслати кӗмсӗртетет, пӗлӗт айккисене вут-ҫулӑм туратлӑ йывӑҫсем хупӑрласа илеҫҫӗ, ӗшеннӗн утакан Ефим Кондратьевича ҫутатса илеҫҫӗ вӗсем.

По-прежнему грохочет гром, края неба опоясывают ветвистые огненные деревья, озаряя устало шагающего Ефима Кондратьевича.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ларкӑчран ҫатӑрласа тытнӑ та вӑл куккӑшӗпе ҫыран курӑнми пулнӑ енне ҫав тери хӑраса пӑхать, йӗпе те япӑркка кимӗ ҫеҫ юлать, ӑна хумсем пыра-пыра ҫапаҫҫӗ, ҫӗклесе илеҫҫӗ.

Вцепившись в банку, он с ужасом смотрит, как исчезает дядя, берег и остается только мокрая, скользкая лодка, которую бьют и подбрасывают волны.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл пур сӳнсе ларчӗ акӑ!.. — Ефим Кондратьевич питҫӑмартийӗсем ҫинче шӑнӑрсем ҫилӗллӗн турткаланса илеҫҫӗ.

А он вот погас!.. — На щеках у Ефима Кондратьевича вздрагивают и злыми буграми застывают желваки.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ачасем тӗмсем витӗр шатӑртаттарса чупса пыраҫҫӗ, Костя тупнӑ япалана хупӑрласа илеҫҫӗ вӗсем.

С треском продираясь через кусты, сбегаются ребята, окружают Костину добычу.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Малтан пурте кулаҫҫӗ, анчах Егорка ҫав тери ҫиленсе-кӳренсе ҫитет, пӗрин ҫинчен теприн ҫине вӑл питӗ тархасласа пӑхать, халех вӑл хӑлхасене ҫурас пек мӗкӗрсе йӗрсе ярасси пурне те паллӑ пулса тӑрать, пурте ӑна шеллесе илеҫҫӗ.

Сначала все смеются, но лицо Егорки выражает такое отчаяние, он с такой мольбой переводит глаза с одного на другого и — видно по всему — так оглушительно сейчас заревет, что всем становится его жалко.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ух, эпӗ санӑн вырӑнта пулсан!.. — Мишӑн пичӗ те, йӑпӑр-япӑр шӑмшакӗ те кӑрт-карт туртӑнса илеҫҫӗ те, вӑл Костя вырӑнӗнче пулсан мӗн тери нумай тӑвасси пӗр сӑмахсӑрах паллӑ пулса тӑрать.

Ух, я бы на твоем месте!.. — Лицо и вся подвижная фигурка Миши выражают такой стремительный порыв, что без слов становится очевидным, как много бы он сделал, будучи на месте Кости.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унта чӑхсем тусан ӑшне чӑмаҫҫӗ те тусанпа чӳхенеҫҫӗ, анӑранӑ пек тавра пӑхкаласа илеҫҫӗ, вара каллех чӑмаҫҫӗ.

Там куры ныряют в пыль, встряхиваются, ошалело смотрят по сторонам, сипят и снова ныряют.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӗсем кайма тӑраҫҫӗ, анчах темиҫе утӑм тусанах астуса илеҫҫӗ те:

Они уходят, но, сделав несколько шагов, спохватываются и кричат:

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кимӗ ҫыран хӗррине ҫитсе чарӑнать, Тимахвипе Миша хӑйсем тытнӑ пулӑ витрисене илеҫҫӗ.

Лодка пристает к берегу, Тимофей и Миша берут свои ведра с уловом.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унӑн пысӑк куҫӗсем кӑвак ҫутӑпа ҫунса илеҫҫӗ, вӑл летчик пулас пирки иккӗленмелли нимӗн те юлмасть вара.

Большие глаза ее сверкают таким сердитым голубым огнем, что не остается никаких сомнений в том, что она добьется.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫинҫе те типӗ туратсем, шӑрпӑк пек, хыпса илеҫҫӗ, унтан вара, пӑшлатса та чашлатса, хулӑнраххисемпе симӗссисем ҫунма пуҫлаҫҫӗ.

Сухие тонкие веточки вспыхивают, как спички, потом, шипя и постреливая, загораются толстые, зеленые.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тимахвипе Миша хӑйсен куканӗсем ҫинчи кӑртӑшсене яшка пӗҫерме вӗҫертсе илеҫҫӗ.

Тимофей и Миша снимают со своих куканов ершей для ухи.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя ҫан-ҫурӑмне ҫӳҫентерсе иртет, ӗнси ҫинче кӗскен кӑна касса янӑ ҫӳҫ пӗрчисем хускалса илеҫҫӗ.

По Костиной спине пробегает холодок, даже шевелятся на затылке коротко остриженные волосы.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Мишапа Тимахви темӗн ҫинчен калаҫса илеҫҫӗ, унтан Миша вӗсем патнелле чупать, Тимахви хӑй вырӑнӗнчех юлать.

Миша и Тимофей о чем-то переговариваются, потом Миша бежит к ним, а Тимофей остается на месте.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Нюра ыттисенчен малтан сиксе тухать, Костьӑпа Ефим Кондратьевич вара кимӗне сӗтӗрсе кӑлараҫҫӗ те кӗсменсемпе запаслӑх хунарсене илеҫҫӗ.

Нюра выскакивает первая, а Костя и Ефим Кондратьевич вытаскивают лодку, забирают весла и запасные фонари.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Малтанах вӑл йӗр вырӑнта тӑнӑ пек, анчах хуллен-хуллен ӳсет, унӑн икӗ пычӗ те ҫутӑ йӑлтӑртатни курӑнать — хӗвел ҫинче йӗпе кӗсменсем ҫуталса илеҫҫӗ иккен.

Сначала она кажется неподвижной, но мало-помалу растет, по сторонам ее становятся заметны вспышки света — это сверкают на солнце весла.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫил ҫинче вӗсем ҫӳҫенсе чӗтресе илеҫҫӗ, ҫурӑмӗсемпе ҫиле хирӗҫ тӑраҫҫӗ, ҫил вӗрнипе вӗлкӗшекен кӗписене аллисемпе ярса тытаҫҫӗ, анчах каймаҫҫӗ, пӗр-пӗрне пӳлсе, хӑйсем Канева, Тарас Шевченкопа Аркадий Гайдар масарӗсене курма кайни ҫинчен пӗлтереҫҫӗ, Ольга Ивановна питӗ лайӑх ҫын, анчах та вӑл пӗрмаях, кам та пулин ҫухаласран е шыва ӳкесрен хӑраса, ниҫта та ямасть, тесе тата вӗсем хӑйсем пӑрахут ҫине пӗрремӗш хут ларса кураҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӗсемшӗн пурте интереслӗ, тесе каласа параҫҫӗ.

Они ежатся под ветром, поворачиваются к нему спиной, придерживают руками раздувающиеся платьица, но не уходят и наперебой рассказывают, что едут они в Канев, на могилы Тараса Шевченко и Аркадия Гайдара, что Ольга Семеновна очень хорошая, только она все время боится, что кто-нибудь потеряется или упадет в воду, и никуда не пускает, а они в первый раз едут на пароходе, и им все интересно.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех