Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллинчи (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мунча пӑлтӑрӗ айӗнче тупнӑ арчине уҫма хӑтланса, хурҫӑ пурттин сӑмсине катса пӑрахрӗ, сулахай аллинчи пӳрнине шӑйӑрттарса юн кӑларчӗ, ӑна ҫӗтӗк ланчашкапа ҫыхкаласа ячӗ, ҫӗр каҫиччен куҫ хупмасӑр тертленчӗ, нушаланчӗ — ӗҫӗ виҫӗ пус кӗмӗле тӑмарӗ: арчине ҫаплах уҫаймарӗ.

Он уже отбил кончик стального топора, которым пытался открыть сундук, поранил палец на левой руке, перевязал его какой-то завалящей тряпкой, но сколько ни бился до самой темноты — дело не подвинулось и на три копейки: сундук по-прежнему оставался замкнутым.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл, вӑтаннипе ҫухаларах кайнӑскер, аллинчи тутӑрне пӗтӗркелет.

Она стояла передо мною смущенная и неловко теребила в руках платок.

Ҫӗршывӑн пур кӗтессисенчен те // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Гитлеровец ун аллинчи револьвере ҫапса ӳкернӗ те, тревога парса, пӗтӗм ҫар чаҫне ура ҫине тӑратнӑ.

Гитлеровец выбил у нее из рук оружие и поднял тревогу…

Петрищевӑра // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ун аллинчи йывӑр чукмар халех тӑшман пуҫӗ ҫине ӳкме хатӗр.

Тяжелая булава в его руке готова обрушиться на врага.

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпӗ тӑтӑм та, ун аллинчи кӗнекене пӗр сӑмах чӗнмесӗр этажерка ҫине илсе хутӑм.

Тогда я поднялась, молча взяла у нее книгу, закрыла и положила на этажерку.

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Акӑ тепӗр ӳкерчӗк: лашасем вирхӗнсе ыткӑнаҫҫӗ, паттӑр кавалеристсен аллинчи шашкисем ялтӑраҫҫӗ.

А вот другой рисунок: мчатся кони, воинственно вскинуты шашки в руках лихих кавалеристов.

Кӗрен кӗпеллӗ хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шура аллинчи кӑранташ нихҫан та чӗтремест — вӑл тикӗс те тӳрӗ йӗрсем тӑвать.

Карандаш в руке Шуры никогда не дрожит — он проводит ровные, уверенные линии.

Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шерккей ҫав кӑвак ҫитте аллинчи каштипе сирчӗ, ун айӗнче хуралса тӑпраланнӑ улӑм пулчӗ.

Шерккей стал расшвыривать ее шестом, под ней была почерневшая солома.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Нимӗн тӑва пӗлмен Шерккей аллинчи чӗресне урайнелле яра пачӗ.

Шерккей, не соображая бросил на пол лукошко с овсом.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каччӑ, кӑмӑлӗ тулнӑ чухнехи пек, канӑҫлӑн пашкаса, вӗсене алӑ тытрӗ, аллинчи саламачӗсене шывалла, ҫӗлӗкӗ патнелле, ывӑтса ячӗ.

Парень, переполненный радостью, зашвырнул в воду обе нагайки и быстрым шагом подошел к друзьям, поочередно пожал всем руки.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Салтӑнса тӑмасӑрах вӑл шыва кӗрсе кайрӗ те, икӗ аллинчи икӗ саламатне ҫӳле ҫӗклесе, Нямаҫ патне пычӗ.

Так и прыгнул в воду, размахивая нагайками в обеих руках, вплотную подошел к Нямасю.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элентей ҫавӑнтах ун аллинчи саламатне туртса илчӗ те Тухтара тыттарчӗ.

Элендей, вырвав нагайку из его рук, вручил ее Тухтару.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫават, ҫын умӗнче темӗнпе аиӑпа кӗнӗ пек пуҫне чикнӗ, вӑл пӗрре лапсӑркка шурӑ ҫӳҫлӗ Эпселемӗ, тепре хӑй умӗнче урисене сарса пуснӑ Элентее пӑхать, куҫӗ канӑҫсӑр, темӗн манса хӑвармарӑм-ши тенӗ пек мӑчлаттарать; ҫак самантра ӑна аллинчи шакӑртми те ытлашши япала пек тӳйӑнчӗ, вӑл ӑна кӑмака ҫинелле ҫиллессӗн ывӑтса ячӗ.

Сянат же сидел с таким видом, будто в чем-то провинился перед присутствующими; часто хлопая веками, он поглядывал то на седоволосого Эпселема, то на широко расставленные ноги Элендея; в этот миг даже трещотка, которую он держал в руках, показалась ему лишней, и он сердито швырнул ее за печку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялтан ҫурҫӗр еннелле пӑрӑннӑ чух Кантюк хӑй аллинчи тилхепине туртарах тытрӗ, лашисем канса утма тытӑнчӗҫ.

И как свернули на севере от деревни, Кандюк наконец придержал вожжи, лошади начали уставать.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пехил сире, хӗрӗмсем, ӳлӗм хӑвӑра чыслӑ ама пулма пӳртӗрех, — аллинчи ҫӑкӑрӗпе пуҫне тайрӗ Кантюк та, ҫавӑнтах иккӗшне пӗрер кӗмӗл тыттарчӗ.

— Благослови вас бог, красавицы, и дай вам бог в будущем тоже стать матерями, — принимая каравай из рук девушек, проговорил Кандюк и вручил обеим по серебряной монете.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл аллинчи шурӑ куркана илсе, Кантюк татах эрех ячӗ, ӑна каллех, Шинкӗле тыттарса, Тухтара ӗҫтерме систерчӗ.

Кандюк заботливо из темноты сказал, наполняя тем временем новую чарку и вновь предлагая Шингелю угостить Тухтара.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл, Кӑнтюк аллинчи куркана илсе, Тухтара сӗнчӗ.

Шингель безропотно взял чарку из рук Кандюка и повернулся к Тухтару.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ну, шӑллӑм, куркаран аслӑ пулар мар, тав сана, — шӑппӑн каласа хучӗ Кантюк, аллинчи куркине Шинкӗле тӑсса.

— Ну, браток, старше чарки, говорят, быть негоже, так что будь здоров — тав сана, — радушно проговорил Кандюк, вручая чарку Шингелю.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шинкӗл аллинчи кӗленчине ҫӗклерӗ те, хӑрхӑмлатнӑ турашӑль пек шӗвӗр сухаллӑ пуҫне каҫӑртса, эрех сыпрӗ.

Шингель поднял бутылку и, вздернув черноволосую острую бороденку, сделал несколько глотков.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ах, хӑтаҫӑм!.. — Тухтар ҫавӑнтах Элентей аллинчи явлӑка туртса илчӗ.

— Ах, дядя Элендей! — Тухтар вырвал из рук Элендея платок.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех