Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

эс сăмах пирĕн базăра пур.
эс (тĕпĕ: эс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эс кӗтсе лар, эп хамах илсе тухӑп, атту лаҫра унта Валя пур пулас.

Ты здесь подожди, сейчас вынесу, а то там, в лачуге, Валя была, кажется.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс столовӑй панче подожди, тет.

Слышу, отвечает: Ступай за столовую и жди.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Э, теп, эс часрах тульккиш, теп.

Эй! — кричу я, — Побыстрее там!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс мӗн туса ҫӳрен, теп ҫакскерне.

Ты че тут делаешь? — спрашиваю.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эп алкаш-и, теп мӑнтӑрскерне, эс хӑв алкаш, ҫӑмарта ҫиесшӗн укҫасӑр, теп.

Это я-то алкаш, да ты сама похуже алкашки будешь — за бесплатно яйца поесть хочешь!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс пашалу ҫисе курман-няк, теп.

Ты, видать, отвечаю, давно по роже не получал?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Шалиш, тетӗп, эс хӑв чӑххуна девяностӑпа сутмалла ҫӑмарта тутар, теп.

Фигу, отвечаю, это ты своей курице скажи, чтобы делала яйца за девяносто!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс хӑв Яшшӑ пичусен Ниннине юрататӑн.

Ты сам дяди Яшину Нину любишь.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Радик, эс мана хӳтӗлекен, пӗлетӗн-и?

Радик, ты мой защитник, знаешь?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс халь те хитре, утмӑлтурат пекех чипер.

Ты и сейчас красива, точно ромашка.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Мамак, эс вара хӗлле ан вил ним тусан та, юрать-и, атту ҫанталӑк сивӗ пулӗ те, мана сана пытарма та илсе каймӗҫ, шӑнан тесе.

Мамак, ты только ни за что не умирай зимой, ладно, а то вдруг будут сильные морозы, и меня не возьмут тебя хоронить, скажут, холодно.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Марине, эс ан макӑр, юрӗ-и?

А ты не плачь, ладно?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Майине, эс ма макӑйан теп те, макӑйас килет те макӑйап тет.

Почему ты плачешь, Майине, спйашиваю я у нее, а она говойит: пйосто мне очень хочется плакать, вот и плачу…

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс мӗн, Виктор, халиччен мӗншӗн жалобӑна шута илмерӗн.

— Ты что же, Виктор, до сих пор не обратил внимания на ее жалобы?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Мӗнле кӗвӗҫекен пулса кайрӗ вӑл, пӑх-ха эс ӑна!

 — Какой ревнивый стал, подумаешь!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Антон, эс кӑшт асӑрхануллӑрах пул!

Ты, Антон, поосторожнее, между прочим!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Пӗлетӗн-и, кам эс? — шӳтпе пуҫларӗ вӑл.

— Знаешь, кто ты? — шутливо начал он.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

«Мӗн эс, хӑлхасӑр мар пулӗ те?..»

«Да ты оглох, чи шо?»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эс мӗнле шутлатӑн?

Как твое мнение?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗрӗс калатӑн-и эс — халлӗхе эпӗ ӑна пӗлместӗп, анчах тӗрӗс мар каланӑ пек туйӑнать мана.

Я еще не знаю, прав ли ты, но, кажется мне, — совершенно не прав.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех