Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳсӗр сăмах пирĕн базăра пур.
ӳсӗр (тĕпĕ: ӳсӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку яшӑ ӗнтӗ ахаль ҫывӑрмасть, виле ӳсӗр вал.

Этот же молодец не просто спит, а мертвецки пьян.

LII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Юлашкинчен вара ун вырӑнне ӳсӗр оратор ним таттисӗр хыттӑн харлаттарни илтӗнме пуҫларӗ.

Пока наконец не сменились непрерывным громким храпом вконец опьяневшего оратора.

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ӳсӗр куҫпа вӑл ҫавна хӑех курнӑ-ши е тӗлӗкре-ши?

С пьяных ли глаз он видел все это или во сне?

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ӗлӗкхи пекех вӑл урайне ӳсӗр выртса ҫывӑрнӑ.

По-прежнему он лежал пьяный, растянувшись на полу.

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Икӗ хут ӳсӗр пулнӑскер

Дважды пьяный

LI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫавӑнпа та эпӗ халӗ хам йӗнер ҫинче чӗтресе ларатӑп, акӑ мӗншӗн эпӗ хама Морис Джеральд тискер ӳсӗр ҫынсен аллинчен хӑтарнӑ кунтанпах канлӗн выртса ҫывӑрма пултараймастӑп…

Вот почему я сейчас дрожу, вот почему я не могу спокойно спать по ночам с того самого дня, когда Морис Джеральд освободил меня из рук индейцев…

ХLVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑйне хӑй мӗнле тыткаланине пӑхсан, вӑл кӑшт та пулин ӳсӗр пулни пӗртте сисӗнмен.

Во всем его поведении не чувствовалось, чтобы он был хоть сколько-нибудь пьян.

XLV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ҫук, — терӗ пуҫлӑхӗ, урайӗнче выртакан ҫынна тинкерсе пӑхса, — вӑл вилӗ ӳсӗр анчах.

— Нет, — сказал главарь, рассматривая человека на полу, — он всего лишь мертвецки пьян.

ХLIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эпӗ ӳсӗр марччӗ!

Я не был пьян.

ХLIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Халӗ ҫеҫ ӑна ӳсӗр выртнине курнӑччӗ-ҫке?

Ведь только несколько часов назад его видели пьяным…

ХLI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тростник кровачӗ ҫине тӑрса ларса, Эль-Койот пӗр хушӑ пӑхса ларнӑ, хӑйне ӳсӗр тӗлӗксем курма чарнӑ, кӗтмен хӑнана алчӑранӑ куҫӗсемпе тинкерсе пӑхкаланӑ.

Приподнявшись на тростниковой кровати, Эль-Койот некоторое время оставался в сидячем положении, блуждающим взглядом всматриваясь в нежданного гостя, прервавшего его пьяные сновидения.

XXXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ку выльӑх виле ӳсӗр, — тенӗ вӑл хыттӑн.

— Эта скотина вдребезги пьян! — сказал он громко.

XXXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Сеньор американо, — терӗ ҫурри ӳсӗр сунарҫӑ, — мӗн ытлашши калаҫса тӑмалли пур!

— Сеньор американо, — воскликнул полупьяный охотник, — к чему лишние разговоры!

XXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Апла пулсан, эсир ӳсӗр индеец аллине лекнине курмашкӑн эпӗ ҫур ӗмӗр парӑттӑм тата тепӗр ҫур ӗмӗрне сире вӗсенчен ҫӑлмашкӑн парӑттӑм.

— Если это так, то я отдал бы полжизни, чтобы увидеть вас в руках индейцев, и еще полжизни за то, чтобы спасти вас от них.

XXVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тискер ҫынсем пурте ӳсӗр пулнӑ, эпӗ вӑхӑтра пырса ҫитеймен пулсан, ӑна вӗсен аллинчен вӗҫерӗнме йывӑр пулнӑ пулӗччӗ.

Дикари были пьяные, и ей было бы трудно вырваться от них, если бы я не подоспел во-время.

XXVII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Унтан упа йӗрӗ вӗт чӑрӑшлӑха кӗрсе кайрӗ те, Демьян чарӑнса каларӗ: «Акӑ хайхи упа юр ҫинче кайри урисем ҫине ларкала пуҫланӑ; ахӑр вӑл ҫакӑнта кӗрсе выртать пулӗ. Ӗнтӗ ку йӗре пӑрахар та аяккарахран ҫавӑрӑнса каяр. Анчах асту, ан шавла, ан ӳсӗр, темӗн, хӑратса ярӑпӑр тата», — терӗ.

А потом, как пошел след в мелкий ельник, Демьян остановился: «Надо,— говорит, — бросать след. Должно быть, здесь ляжет. Присаживаться стал — на снегу видно. Пойдем прочь от следа и круг дадим. Только тише надо, не кричать, не кашлять, а то спугнешь».

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йывӑҫ пӳртрен ӳсӗр Куля хыттӑн кӑшкӑрса юрлани палкаса тухрӗ: «Эп ӗҫмесен, кам ӗҫет, эп ӗҫмесен, кам ӗҫет, пиртен ӗҫекен те ҫук…»

Из дома послышался голос Мигулая, затянувшего свою любимую песню: Кто же выпьет, кто, как не я…

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Уҫсан уҫ!.. — талт-талт кисрентерет алӑка ӳсӗр этем.

Открывай!.. — бьет в дверь пьяный парень.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Динӑна та, Августинӑна, ӳсӗр йӑслав йӗклентермеллипех йӗклентерсе ҫитерчӗ.

И Дине, Августине, до тошноты надоел пьяный шум.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— И-и-и, аре, мӗн капла пушӑлла хантӑртаттарсаларатпӑр-ха эпир, ҫӑвару ӑшчикки те паҫӑрах типсе ҫитрӗ пуль, чим-ха, чим, сӑра ӑсса килем, — Хвеччис, шӑй-шайпа шарт сиксе, темрен тем сиксе ан тухтӑр тесе (ӳсӗр йыш мӗн хӑтланасса пӗлес ҫук, Виталин те картран иртсен ним латти ҫук, кӗҫӗр хӑть Дина умӗнче на-мӑс ан кӑтарттӑрччӗ), тӗпеле ывӑлӗ патне йӑкӑртатрӗ.

— Чего это, братаны, мы всухую болтаем? В горле пересохло… Ма-ать, где ты там? Принеси нам пи-ива, а то ребята совсем заскучали. Хвечис вздрогнула, поперхнулась на полуслове и торопливо поднялась со стула, опасаясь, как бы не вспыхнула ссора. Подвыпившие ребята на все способны, а сын так и вовсе дуреет, когда выпьет лишнего, сегодня перед Диной бы не опозорился.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех