Шырав

Шырав ĕçĕ:

лартрӗ (тĕпĕ: ларт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ватӑ ултавҫа хӑрушӑ, хаваслӑ шӑв-шав пӳлсе лартрӗ.
Страшный, веселый гвалт перебил старого плута.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫавӑн чухне манран вӑйлӑрах темӗскер чунӑма чӗтревпе тата салху шӑплӑхпа тултарса лартрӗ.
Тогда нечто сильнее меня наполнило мою душу трепетом и грустным безмолвием.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Геллин хуравне вӑйсӑр сасӑ та хупласран хӑранӑн Гутан куркине ҫав тери асӑрханса лартрӗ.
Гутан поставил кружку так осторожно, словно малейший стук мог заглушить ответ Гелли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аслатипе ҫиҫӗм тискер тупӑшура черетленеҫҫӗ; ҫак тавлашу-тупӑшу тӳпе кӗмсӗртетӗвӗпе, ҫумӑр пек сивӗ, куҫа касса, чарӑнми ҫиҫекен ҫутӑ талпӑнӑвӗпе ҫӗре тултарсах лартрӗ; ҫутӑ чӗтревӗнче йывӑҫсем силленсе-авкаланса сиккелеҫҫӗ тейӗн.
Гром и молния чередовались в диком соперничестве, заливающем землю приступами небесного грохота и непрерывным, режущим глаз, холодным, как дождь, светом, в дрожи которого деревья, казалось, шатаются и подскакивают.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Шалкӑм ҫумӑрта шыв тулса хӑпарасран асӑрханса, йывӑррӑн ахлата-ахлата Нок кимме тӗмескесен хушшинчи хӑйӑр путӑкне кӗртсе лартрӗ.
Нок, опасаясь, что вода от ливня сильно поднимется, с большими усилиями втянул лодку меж буграми в естественное песчаное углубление.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Кок… хӑм… хуранта ҫав тери тутлӑ соус тӑвать…чӗ — Дюк кӗреҫине ҫӗре хаяррӑн тӑрӑнтарса лартрӗ.
Кок… гм… хорошо делал соус к котле… — Дюк яростно ткнул лопаткой в землю.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл Бильбоана вӑйпах ҫыран хӗррине хӑйӗнпе юнашар лартрӗ.
— Он силой посадил Бильбоа рядом с собою на краю берега.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Аян пӳлӗмрен пӳлӗме иртрӗ, чарусӑр канӑҫсӑрлӑх пуҫ мимине пӑлханупа, тӗтрепе тултарса лартрӗ; вӑл тӑхтаса тӑмарӗ, пӗрре кӑна яп-яка хура пысӑк ешчӗк хӗррине ретӗн-ретӗн вырнаҫтарнӑ шурӑ тата хура шӑмӑ патаксене, тӗлӗнмеллерех курӑннӑран, тытса пӑхасшӑнччӗ — анчах вӗсем унӑн пӳрнисен хушшинчен шуса тухрӗҫ те — сывлӑша кӗтмен ҫӗртен салху сасӑ вӗҫсе хӑпарчӗ.
Аян переходил из комнаты в комнату, бешеная тревога наполняла его мозг смятением и туманом; он не останавливался, только один раз, пораженный странным видом белых и черных костяных палочек, уложенных в ряд на краю огромного отполированного черного ящика, хотел взять их, но они ускользнули от его пальцев, и неожиданный грустный звон пролетел в воздухе.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗр-икӗ самант Аян фосфорлӑ симӗс куҫлӑ спрутсем, куҫа курӑнакан мӗлкесем е асаплӑ ыйхӑ евӗр пулӑсем, улӑпла нарвалсемпе шуҫлака какайран тунӑ, минтер пек йӗрӗнтерекен скатсем пирки шухӑшларӗ; анчах ку ӑсри сӑнарлавӑн юлашки хутланӑвӗ пулчӗ; вӑл кӗсменӗсене хучӗ, хунарне тӗртсе лартрӗ те хӗрарӑм портретне кӑларчӗ.
Одно-два мгновения Аян подумал еще о спрутах с зелеными фосфорическими глазами; рыбах, похожих на привидения или кошмарный сон; гигантских нарвалах, скатах, отвратительных, как подушка из скользкого мяса; но это уже была последняя судорога воображения; он положил весла, придвинул фонарь и вынул портрет женщины.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗр сас-чӳсӗрлӗхре пилӗк минут иртрӗ — тӗттӗмлӗхӗн юлашки тапӑнӑвӗ пурне те путарса лартрӗ.
Прошло минут пять в глубоком молчании последняя атака тьмы затопила все.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Калюков тек пӗр самант та тӑхтаса тӑмарӗ, алӑкран пуҫне йӑпӑрт кӑларчӗ те, такамсем кунталла чупса килнине асӑрхаса, ӑна шалт хупса лартрӗ, вара урайӗнчи вӑрттӑн алӑкран чӑмрӗ, пӳрт айӗпе ҫырмана тухсан, пӗр самант ҫеҫ тавралла пӑхса илсе, тӗмсем хушшине мар, айккине, сылтӑмалла сиксе ӳкрӗ, куҫран ҫухалчӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Курносов пуҫӗнчи карттуса кӑсӑрукӗнчсн туртрӗ те ача сӑмси ҫинех антарса лартрӗ Куччанов, унтан малалла каласа кӑтартрӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсем эрех ӗҫрӗҫ, унтан иккӗшӗ те ӗҫе пикенчӗҫ: Мӗтри илсе килнӗ кӑлпассипе чӑкӑта сӗтел ҫине касса хучӗҫ, Сидор тата пӗр чашӑк пылпа пӗр кӑкшӑм пыл сӑри лартрӗ, кӑмака вучахӗнче кӑвайт чӗртсе, такан ҫине ҫатма лартрӗ те ҫӗрулми ӑшаларӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл саппунне салтрӗ те ҫаклатнӑ ҫекӗле унӑн кантрипе лайӑх кӑна ҫыхса лартрӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Иртех, ирт, пӗртте чӑрмантармастӑн! — йывӑр калаҫӑва татма май пурришӗн савӑнса, чӑнласах хавас кӗтсе илчӗ ӑна Ольга Матвеевна, тӑрса ун патне пычӗ те Сӑпание ҫавӑтсах хӑйӗн вырӑнне, каска ҫине, лартрӗ.
Куҫарса пулӑш