Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

эс сăмах пирĕн базăра пур.
эс (тĕпĕ: эс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эс ман пекех.

Ты на меня похож.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эй, эс, тӗлсӗр, яр апине!

Эй ты, придурок, не трожь ее!

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс ху!

Ты!

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эй, эс!

Скажи мне!

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

…ватӑн эс кунта…

Делаешь?

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Мӗн тӑватӑн эс кунта?

Что ты тут делаешь?

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс кам?..

Ты кто?

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс кам?

Ты кто?

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ӑҫта каятӑн эс, кин, тӑват ачаллӑ пиччӳ патне-и?..

Так вот ты куда собралась, к брату, у которого четверо детей?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс ан кур, кин.

А ты, невестка, не смотри.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс те пӗлетӗн-и?

Ты тоже уже все знаешь?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Кин, эс

Невестка, ты…

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Уҫтини патӗнчен килтен тухса кайнӑ пек кутамккапах тухса каясшӑн мар пуль те эс вӑрҫӑ хирне, тӑрук хӑраса ӑнкарса илетӗп эпӗ, анчах хам нимӗскер те, пӗр сӑмах та шарламарӑм…

И тут меня, как громом ударило: Да ведь он хочет на войну смерти навстречу, из ее дома уйти, чтобы ее запах на котомке остался, и так страшно мне стало, так плохо, что ни вздохнуть, ни словечка сказать не могла.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Эс, кин, тархасшӑн, шарласа ан ҫӳре — хамӑр хушшӑмӑрта юлтӑр ку сӑмах.

Но ты, пожалуйста, не говори никому, ладно, невестушка?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Уҫтини, мӗн калаҫан эс, тетӗп, мӗскер каҫарӑвӗ.

«Да о чем ты болтаешь, Устинья? — говорю ей, — Ни в чем ты передо мною не виновата. За что тебя прощать-то?»

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ах, Уҫтини, эс тем ан калаҫ-ха, тетӗп хам.

«Ах, Устинья, ну, о чем ты говоришь!» — кричу я ей.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Апи, эс мӗн те пулин пӗҫертӗн-и ҫак?

Мама, ты сегодня варила на обед что-нибудь?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ах, кин, ан вӑрҫ эс вӗсене, пӗчӗк вӗт вӗсем, нимӗн те чухламаҫҫӗ.

Ох, невестушка, не ругай ты их так сильно, детки маленькие совсем, жизни еще не видели: не понимают, что делают.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Марине, эс каллех макӑран пулас?

Опять ты плачешь, Марине?

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Йадик, эс ан макӑй, савӑн — сан аҫу калаҫать санпа, тет сасӑ.

«Йадик, ты не плачь, а йадуйся — ведь это твой отец говойит с тобой!»

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех