Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑйсен (тĕпĕ: хӑйсем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн ашшӗ-амӑшӗпе тӑванӗсем вӑрмана хӑйсем хушшинче пайланӑ та, ӑна хӑйсен хушшинчен хӑваласа янӑ, мӗншӗн тесен вӗсем унран вӑйлӑ пулнӑ.
Её родители и сестры прогнали её от себя, потому что были сильней.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Ҫав хушӑксенче йывӑҫа, ҫулҫӑсене, хуйӑрсене кӑшлакан шӗкӗсем пытанаҫҫӗ, вӗсем унта хӑйсен ҫӑмартисене пытараҫҫӗ.
Там прятались со своими личинками и яичками жуки-древоточцы, листогрызы, короеды.

Королёксем вара хӑйсен чӗпписем вӗҫме вӗренсе ҫитессе кӗтсе илчӗҫ те, тепӗр вӑрмана куҫрӗҫ.
А корольки дождались, пока их птенцы научились летать, и всей семьёй переселились в другой лес.

Ҫавӑн пек вӑхӑтра вӗсем ҫав тӑмана хӑйсен хӗрӗ, йӑмӑкӗ е амӑшӗ пулнине пӑхмаҫҫӗ.
Тут уже они не разбирали, не приходится ли им другая сова дочерью, сестрой или матерью.

Ҫӗрле вӗсем хӑйсен вӑрманӗ тӑрӑх сассӑр вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ.
Ночью неясыти бесшумно облетали дозором свои владения.

Тӑманасем мӗнпур вӑрманӗпе ашкӑнса ҫӳрерӗҫ, анчах хӑйсен пуҫӗ тӑрринчи королёксен пӗчӗк йӑвине сӑнаса илеймерӗҫ.
Совы рыскали по всему лесу, но не замечали маленького гнезда корольков у себя над головой.

Королёксем хӑйсен йӑви ҫывӑхӗнче мӗнле хӑрушӑ кӳршӗсем пур иккенне тин ҫеҫ пӗлчӗҫ.
Только теперь корольки узнали, какие страшные соседи жили под их гнездом.

Ватӑ тӑманасем ҫӗрле вӑрманта шӑшисемпе вӗҫен кайӑксене тытса татӑксем туса хӑйсен ҫемҫе тӗкпе витӗннӗ выҫӑ чӗпписене тӑрантарчӗҫ.
Старые неясыти ловили ночью в лесу мышей и птиц, разрывали на куски и кормили ими своих голодных пушистых птенцов.

Анчах хӑйӗн кӑвак тӑванӗсем хӑйсен ҫемйине йышӑнасшӑн пулманнипе вӑл питӗ тарӑхрӗ.
Но ему было очень горько, что его серые родственники не захотели принять его в свою семью.

Инкек музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ку тӗлте тӗкӗлтурасем ӑна урӑх тивеймерӗҫ, вӗсем хӑйсен ҫаратса пӗтернӗ йӑвине вӗҫсе кайрӗҫ.
Тут шмели отстали от него и вернулись к своему разграбленному гнезду.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Анчах карапа тапӑнсан хӑйсен сӑмсине ҫӗмӗресрен шикленчӗҫ.
Они боялись с лёту разбить себе клюв о твёрдую кору.

Карап тусни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫил карапа ӳпӗнтерес пек вӑйлӑн вӗрет, хумсем ҫав пӗчӗк карапа хӑйсен тӗпне туса хурасшӑн ӑна, унталла та кунталла та сиктереҫҫӗ.
Ветер дул, точно хотел опрокинуть судёнышко, волны кидали кораблик, как будто хотели утопить его в темной своей глубине.

Вӑл хӑйсен чӑланӗнчи шӑшисене пурне те мӗнле майпа тытса пӗтересси ҫинчен шухӑшларӗ.
Он думал, как бы ему извести всех мышей у них в чулане.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Шывра вӗсем урай ҫинче тӑнӑ пек тӑчӗҫ; урисем кайра хӑйсен, пӗсехисене мӑкӑртрӗҫ, тӗпекӗсем хӗвел ҫинче йӗс тӗслӗ ялтӑртатса тӑраҫҫӗ.
Стали на воду, как на паркет, во весь свой длинненький рост, ножки у них совсем сзади, грудь выпятили, воротники медью на солнце зажглись — так и полыхают.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Хуллен-хуллен шапасем шывран хӑйсен виҫ кӗтеслӗ пуҫӗсене кӑларса пӑхма пуҫларӗҫ.
Понемногу из воды стали высовываться треугольные головы лягушек.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Василиса Прокофьевна хӑйсен ҫурчӗн чӳречи умӗнче макӑракан Марфӑна йӑпатса тӑрать.
Василиса Прокофьевна стояла под окнами своего дома и утешала плачущую Марфу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Инкеке тӑратса хӑвармаҫҫӗ. Хӑйсен те ӗҫлемелле, вӗсем мана пулӑшаҫҫӗ», — шутларӗ Филипп.
«Не оставляют в беде. Самим у себя надо, а они мне помогают», — растроганно подумал Филипп.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑшпӗрисем, килкарти шанчӑклах мар тесе, хӑйсен туприсене вӑрманта тӗплӗрех пытарас тесе лавсем ҫине тиерӗҫ.
Некоторые, считая дворы ненадежными: хранилищами, суетливо нагружали подводы, чтобы отвезти свое добро в лес и там похитрее упрятать.

Пӗри ыттисенчен уйрӑлчӗ те, хӑй хыҫне тӗтӗм хӑварса, хӑйсен хапхи умне лӑпчӑнса тӑнӑ Васька ҫумӗпе вӗҫтерсе иртрӗ.
Один из них вырвался вперед и, оставляя за собой хвост белесого дыма, пронесся мимо Васьки, плотно прижавшегося к воротам своего дома.

Василиса Прокофьевна ӑна чарса ыйтса пӗлесшӗнччӗ, анчах: «Анне-е!» — тесе вӑрӑммӑн кӑшкӑрнине илтсен хӑйсен килнелле васкаса утрӗ.
Василиса Прокофьевна хотела было остановить ее и расспросить, но услышала протяжный окрик: «Ма-ма-а-ня!» — и заспешила к дому.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика