Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шурӑ пӗчӗк сӑрт ватӑ чӑрӑш патнелле хӑвӑрт шуса кайрӗ.
Белый холмик быстро-быстро пополз к старой ели.

6 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл хӗрлӗ костюм тӑхӑннӑ, калпакӗ айӗнчен пӗчӗк ҫивӗчӗсем тухса кайнӑ.
Она была в красном пушистом костюме, черные косички выбивались из-под шапки.

5 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Килти пӗчӗк хуҫалӑха вӑл хӑех тытса пынӑ, кама мӗн кирлине яланах пӗлсе тӑнӑ.
Она сама справлялась со своим маленьким хозяйством и всегда знала, что кому нужно.

3 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпир шкула ҫӳреймен пӗчӗк ачасем-и-мӗн?
— Что мы, дошкольники, что ли?

2 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Пӗчӗк ачана ун пек шухӑшлама юрать-и!
— Можно ли эдакое воображение ребенку иметь!

Пӗчӗк хулара пурте ҫывӑраҫҫӗ ӗнтӗ.
В маленьком городке уже все спали.

Ваҫҫук хӑйӗн ашшӗне пӗчӗк сцена ҫывӑхнерех илсе кайрӗ, унта вӑл малтанах вырӑн хатӗрлесе хунӑ пулнӑ, Сцена патнелле утнӑ чухне ашшӗ ывӑлӗн ҫамки ҫинче ыйту палли пек курӑнса тӑракан ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫ пайӑркине шӑлса якатасшӑн пулчӗ.
Васек потащил отца ближе к маленькой сцене, на заранее приготовленное местечко, по пути отец попробовал пригладить на лбу сына золотисто-рыжий завиток, но он, как вопросительный знак, торчал вверх.

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унпа юнашар, харӑс утма тӑрӑшса, пӗчӗк те ҫивӗч Петя Русаков васкаса пырать.
Рядом, стараясь попасть с ним в ногу, торопился маленький, подвижной Петя Русаков.

Унӑн хулпуҫҫийӗ ҫинче хытӑ ҫивӗтленӗ пӗчӗк ҫивӗчӗсем силленеҫҫӗ.
Короткие тугие косички прыгали по ее плечам.

Ку чӑмӑр пӗчӗк хунар пекех!
Этот шар как фонарик!

Неаполь тавра вӗсем пер Везувие ҫеҫ мар, ун евӗрлӗ шӗвӗр тӑрӑллӑ пысӑк е пӗчӗк тусем нумай курнӑ, вӗсене хӑшне-пӗрне тинӗс шывӗ хумсемпе ҫапа-ҫапа ҫийӗнтерсе пӗтернӗ, кратерӗсем вырӑнне кӳлӗсем пулса тӑнӑ.
Они видели вокруг Неаполя не только один Везувий, но много похожих на него конических гор разной высоты, частью размытых, кратеры которых заняли озера.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Икӗ талӑк кӗтсе ирттернӗ хыҫҫӑн пӗр палубӑллӑ пӗчӗк карап пире Мессина хулине илсе ҫитерчӗ, кунта эпир ик-виҫӗ кунтан йӑлтах канса юсантӑмӑр.
После двух суток ожидания, 31 августа, палубное судно доставило нас в Мессину, где, проведя несколько дней, мы совершенно отдохнули и оправились.

XLV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Тата малалла шыв тӳремӗ ҫинче кӑткӑ тӗмескисем евӗрлӗ темӗн чухлӗ пӗчӗк утравсем сапаланса выртаҫҫӗ.
Дальше, на водной глади, выступали островки, столь многочисленные, что напоминали собою муравейник.

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хӗвел тухӑҫӗ енче ик-виҫӗ ҫуртсен хыҫӗнче пӗчӗк гавань курӑнать, унӑн кӑвак хумӗсем ҫинче хӑйне уйрӑм формӑллӑ кимӗсем сиккелесе тӑраҫҫӗ.
На востоке виднелась за крышами домов небольшая гавань, где на лазурных волнах покачивались неведомые суда.

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ганс лӑпкӑн та вӑраххӑн, сыхланкаласа, кашни пӗчӗк татӑка ерипен чӑмлать, малашне мӗн пулас курас тӗлӗшпе нимӗн те шухӑшласа асапланман ҫын пек, апата лӑпкӑн ҫиет.
Ганс медленно пережевывал маленькие кусочки, наслаждаясь пищей со спокойствием человека, которого не мучит забота о будущем.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вара эпӗ сӗм тӗттӗме курас мар тесе, пӗчӗк ача пекех куҫа хупрӑм.
Тогда я поступил, как ребенок: я закрыл глаза из страха темноты.

XLI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эпир иртсе тухнӑ ҫул-йӗр пӗчӗк ҫулах мар, ачам.
— Недурное путешествие, мой мальчик!

XXXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Арҫынсем вӗсем пӗчӗк ачасем — ачасене вара йӑлтах хӑвӑрт йӑлӑхтарать.
Мужики ведь, что дети малые, а детям все очень быстро надоедает.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пӗчӗк Йоҫҫӑхне йӑтрӗ те хӑвӑрт-хӑвӑрт утса кайрӗ вара.
Взяла маленького Иосифа на руки и засеменила к околице.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Ах, кин, ан вӑрҫ эс вӗсене, пӗчӗк вӗт вӗсем, нимӗн те чухламаҫҫӗ.
Ох, невестушка, не ругай ты их так сильно, детки маленькие совсем, жизни еще не видели: не понимают, что делают.

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика