Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантрах (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав самантрах кивӗ ҫурт хыҫӗнчен пысӑк ушкӑн кӗпӗрленсе тухрӗ; малта авкаланса-хӑлаҫланса, патаксемпе сулкалашса турӑ ҫынни-ҫапкаланчӑксем кускалаҫҫӗ; ик айккипе арҫын ачасен пӗлӗчӗ сӗнкӗлтетет; чӗнтӗрлӗ вӑрӑм патаксем ҫинче пӗчӗк хунарсемпе ҫветтуйсен сӑнӗсем, амӑшӗн варӗнчи хаяр пит-куҫне пӗркелентернӗ тискер пепкесене аса илтерекен хура йӗрӗхсем силленеҫҫӗ-хуҫкаланаҫҫӗ; вӗсен тавра ҫухӑрашса тата ӗсӗклесе ҫурма ҫутӑ пуҫсен тинӗсӗ тӗркӗшет; ылтӑнланӑ йывӑҫ тӗксӗммӗн йӑлтӑртатать; тимӗр хоругвисем пӗр-пӗрне лексе чӑнкӑртатаҫҫӗ.

Тотчас же из-за старого дома высыпала густая толпа; впереди, кривляясь и размахивая палками, сновали юродивые; туча мальчишек брела сбоку; на высоких резных палках качались маленькие фонари, изображения святых, скорченные темные идолы, напоминавшие свирепых младенцев в материнской утробе; полуосвещенное море голов теснилось вокруг них, вопя и рыдая; блестела тусклая позолота дерева; металлические хоругви, задевая друг друга, звенели и дребезжали.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӗсем патне ҫитме пилӗк утӑмран та сахалрах юлнӑччӗ — пӗр самантрах ҫухалчӗҫ.

Они исчезли, когда я был от них ближе пяти шагов.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Мӗн пулса иртнине ҫак самантрах пӗлмесен, — терӗ Мард, — ҫурӑлса саланатӑп.

— Я лопну, — сказал Мард, — если не узнаю сейчас, в чем дело.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Гнор шӳтпе хуравласшӑнччӗ, анчах Энниок шӑлне ҫыртнине кура ҫамрӑк ҫыннӑн тӑнӑҫ кӑмӑлӗ самантрах улшӑнчӗ; вӑл хул пуҫҫисене шарламасӑр сиктеркелерӗ.

Гнор хотел отвечать шуткой, но стиснутые зубы Энниока мгновенно изменили спокойное настроение юноши, он молча пожал плечами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех кулас-кускалас, пурӑнас туртӑм — халех, ҫак самантрах лайӑхрах пурӑнас туртӑм — телейлӗ ҫынсен канӑҫсӑр ыйхин яланхи сӑлтавӗ.

Вместе с тем потребность двигаться, жить и начать жить как можно раньше бывает постоянной причиной неспокойного сна счастливых.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Кайӑксен чӗриклетӗвне хупласа хӗрарӑм кӗскен шари ҫухӑрни таврана саланчӗ те — ҫурҫӗр ен кӗтесӗнчи пӳлӗмре ҫывӑракан ҫамрӑк ҫын ҫав самантрах вӑранса куҫӗсене уҫрӗ.

Молодой человек, спавший в северной угловой комнате, проснулся в тот момент, когда короткий выразительный крик женщины заглушил чириканье птиц.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫав самантрах сад ассӑн сывланипе тата чӑштӑртатупа тулса ларчӗ, — вара мана майӗпен суккӑр вун виҫӗ арҫын ҫавӑрса карталарӗ, вӗсем курман куҫссемпе тӗсенине туятӑп.

Тогда вздохи и шорохи наполнили сад, и тринадцать слепых мужчин медленно окружили меня, всматриваясь слепыми глазами.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Пьер пӗтӗм вӑйне пуҫтарса сиксе тӑрасшӑнччӗ, чул ҫӗклесе унпа Пакута кантӑкне ҫапса ҫӗмӗресшӗнччӗ — ҫак самантрах сулланса ӳпӗнчӗ, тӑнне ҫухатнине туйса ҫӗре тӗшӗрӗлсе ӳкрӗ.

Вскочив через силу, чтобы поднять камень и разбить им окно Пакуты, Пьер зашатался, почувствовал, что теряет сознание, и упал навзничь.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Тытӑнчӑклӑ та кӑнттаммӑн калаҫнӑран, пурин ҫине те йӗрӗнсе пӑхнӑран, ыттисен хуйхи-инкекӗшӗн савӑнӑҫне пытарманран унпа туслашакан ҫукпа пӗрех; унӑн пӗр тус та ҫук; вӑхӑтлах юлташӗсем, шавлӑ ӗҫкӗ-ҫикӗри тусӗсем укҫа енчӗкӗ мӗнле пушанать — ҫав самантрах унран сивӗнеҫҫӗ.

Отрывистая, грубая речь, презрительное выражение лица и нескрываемое злорадство при виде чужих печалей не особенно располагали дружить с ним; друзей у него не было; а временные приятели, сподвижники кутежей, охладевали к обществу Пьера равномерно с отощанием его кошелька.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

«Ҫук, эсӗ ҫавна тӑмастӑн, ҫавӑнпа та ун пирки каламастӑп, — шухӑшларӗ Гелли, анчах ҫак самантрах сӗлкӗш, чӗмсӗр Нока ашшӗ пек шеллерӗ.

«Нет, ты не стоишь этого, и я тебе не скажу, — подумала она, но тут же отечески пожалела уныло молчавшего Нока.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Юлашки курӑну — икӗ арҫыннӑн самантрах улшӑннӑ сӑн-пичӗ.

Последним воспоминанием ее были два мгновенно преображенных мужских лица.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эсир ӑна читлӗх патне чӗнӗр те — мӗнле те пулин кайӑкпа кӑсӑклантарӑр, ҫав самантрах кӗсйинчен револьверне кӑларӑр.

Вы подведите его к клетке и займите какой-нибудь птицей, в это время возьмите у него из кармана револьвер.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Хӑвӑрт шурса кайнӑран пичӗ самантрах улшӑнчӗ.

Резкая бледность мгновенно изменила ее лицо.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Гелли урисен ҫумне ҫыпҫӑннӑ юбкинчен урайне самантрах тумласа тулнӑ шыв кӳлленчӗкӗнче тӑрать.

Гелли стояла в луже, мгновенно образовавшейся на полу от липнущей к ногам юбки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫиҫӗм ҫути хальлӗхе аслати кӗрлевӗсӗр, унта-кунта сайраран кӑна ялкӑшать, ҫутӑ авӑкӗнче Нок ҫыран хӗрринче сывлӑша шӑршлакан тилле курчӗ; унӑн шӗвӗр сӑмсипе хуҫланчӑк малти ури мӗнле курӑннӑ ҫавӑн пекех — самантрах — ҫухалчӗҫ.

Свет молнии, вспыхивавший пока редко, без грома, показал Ноку за обрывом лису, нюхавшую воздух, острая ее морда и поджатая передняя лапа исчезли мгновенно, как появились.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эпӗ сире халех, ҫак самантрах каласа паратӑп.

Я сейчас, сию минуту скажу вам.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

… тет те манӑн вара ют вырӑнтан тейӗн — хамӑн кимӗрен самантрах анмалла та тасалмалла иккен.

Он кивнул, а я вылезай из лодки, как из чужой, в ту же минуту.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл чарӑнчӗ, палубӑна куҫ айӗн васкамасӑр пӑхса ҫаврӑнчӗ, эхлетрӗ те — ҫамкине ывӑҫ тупанӗпе шӑлса типӗтрӗ; унтан унӑн чул пек туйӑмсӑр пит-куҫӗнче палӑри-палӑрми куллӑн именчӗк мӗлки чӗтренкелерӗ, вӑйлӑ ҫилпе карӑннӑ парӑсӑн ӑнсӑрт хутланчӑкӗ евӗр — ҫав самантрах ҫухалчӗ.

Он медленно исподлобья осмотрел палубу, крякнул, вытер ладонью пот, и неуловимая, стыдливая тень улыбки дрогнула в его каменных чертах, пропав мгновенно, как случайная складка паруса в полном ветре.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Фук шурса кайрӗ: шухӑш хӑвачӗ ун умне шуйттанла мӗлке-карапа тата унӑн штурвалӗ умӗнчи Бильдера самантрах ӳкерсе кӑтартрӗ.

Фук побледнел; мгновенно фантазия нарисовала ему дьявольский корабль-призрак с Бильдером у штурвала.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Кимӗ айӗнчен ҫав самантрах чӑмӑр тухрӗ те парнене ал лаппипе хупласа хучӗ.

Тотчас же из-под лодки высунулась рука и прикрыла подарок.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех