Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

патӑм (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ вӑрҫӑри ҫухатусем пирки кӳренӗве атака ҫинчен пӗр пытармасӑр каласа патӑм.

Я рассказывал об атаке, не скрывая возмущения по поводу бесцельности понесенных жертв.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ Балабан кабинетне кӗтӗм, урасемпе шаклаттарса илтӗм, кирлӗ пек рапорт патӑм.

Я вошел в кабинет Балабана, щелкнул каблуками, отрапортовал по форме.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вара эпӗ Балабан капитан тинӗсре контрабандистсен флюгине епле тыткӑна илсе, ӑна хамӑн атте ӗҫлекен пулӑҫӑсен артельне пани ҫинчен тата эпир, ача-пӑчасем, романтикӑллӑрах пултӑр тесе, «Капитан хӗрӗ» ятлӑскерне «Мусульманка,» тесе ят хуни ҫинчен каласа патӑм.

 Капитан Балабан задержал в море фелюгу контрабандистов и передал ее рыбацкой артели, где работал мой отец, фелюгу официально переименовали в «Капитанскую дочку», но мы называли ее «Мусульманкой», так было романтичней.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Пӗлетӗн-и эс, Иван Тихонович, санӑн ывӑлна эп бюрора пӗр ыйту патӑм, — тет предрика хулӑн сассипе, турилкке ҫине аш кукӑлӗсене иле-иле хурса.

— Я твоему, понимаешь ли ты, Иван Тихонович, задал вопрос на бюро, — басил предрика, накладывая на тарелку пироги с мясной начинкой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Юлашки юлнине эпӗ каллех миххе чӗркесе чикрӗм те… аннене леҫсе патӑм.

Я завернул остатки обратно в мешок и отнес мамке.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫакӑн чух вара эпӗ хама унӑн таса кӑмӑл туртӑмне нихҫан та манмалла мар тесе сӑмах патӑм.

Я дал себе слово никогда не забывать ее искреннего порыва.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӑпӑлтарса та мар, — ача йӗри-тавра сыхланкаласа пӑхса илчӗ, — эпӗ хам патӑм вӗсене.

То-есть не… отобрали, — мальчишка оглянулся, — я caм поделился с ними.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн эпӗ аннене хӑй хушмасӑрах пулӑша пуҫларӑм: чашӑк-тирӗксене ҫурӑм, пӑхӑр кастрюле, йӑлтӑртатса тӑракан пуличчен тасатрӑм, ҫырмана кайса лашасем валли шыв та ӑсса килсе патӑм.

После ужина я сам вызвался помочь матери: перемыл посуду, вычистил до блеска медную кастрюлю, принес воды из потока для лошадей.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Эпӗ вӗсене, — хаваслансах куҫарса парать Ягодка Черныша, — хама хуҫа яланах суйса пурӑнни ҫинчен каласа патӑм!

— Я им сказал, — охотно перевел Ягодка Чернышу, — что хозяин мне всегда врал!

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эпӗ, гварди майорӗ юлташ, вӗсене мӗнле тусан лайӑхрах пуласси ҫинчен канаш кӑна патӑм

— Я, товарищ гвардии майор, только советовал им, как лучше…

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вара эпӗ сана ун ҫинчен каласа патӑм

Вот и рассказал тебе про нее…

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ ун умӗнче сана лайӑхрах вӗренекен тӑватӑп, тесе сӑмах патӑм, кунта мӗн пулса тухнине ху куратӑн.

Я обещал ему подтянуть тебя, а тут видишь что вышло.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Эпӗ юларах патӑм.

— Я отстал.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ тӗрӗссине каласа патӑм.

Я ведь правду сказала.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Анчах эпӗ гортензие Петрова ватса пӑрахнине куртӑм та ун ҫинчен Антонина Ивановнӑна каласа патӑм.

Но я видела, что это Петрова сломала гортензию, и сказала об этом Антонине Ивановне.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Уроксем хыҫҫӑн эпӗ Шишкин патне кӗтӗм те ун пирки манӑн Ольга Николаевнӑна суймалла пулни ҫинчен каласа патӑм, вӑл тата шкула каяс вырӑнне хула тӑрӑх ҫапкаланса ҫӳрени ҫинчен калама тытӑнчӗ, мӗншӗн тесен вӑл амӑшне каласа пама хӑранӑ, шкула амӑшӗ ҫырса панӑ хутсӑр пыма пултарайман.

После занятий я зашел к Шишкину и рассказал, что мне пришлось из-за него Ольге Николаевне соврать, а он стал рассказывать, как бродил целое утро по городу, вместо того чтоб пойти в школу, потому что побоялся признаться маме, а без записки тоже не мог явиться в школу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ачасен пуҫӗсем тӑрринчи мӑйӑрсене резинкӑпа шӑлса тасатрӑм та, вӗсене эпӗ мӑйӑр тултарнипе мӑкӑрӑлса тухса тӑракан кӗсьесем ӳкерсе патӑм.

Я стер орехи у детей над головами и нарисовал им карманы, оттопыренные, будто в них лежали орехи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Арҫын ачи куртка тӑхӑннӑ, эпӗ ӑна ик айккине ик кӗсье ӳкерсе патӑм, хӗрачи умне саппун ҫакнӑ.

Мальчик был в курточке, я нарисовал ему по бокам два кармана, а девочка была в передничке.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ табеле сумкӑран пӗр чӗнмесӗр туртса кӑлартӑм та аннене патӑм.

Я молча вытащил табель из сумки и отдал маме.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫакӑн ҫинчен эпӗ вӑрах шухӑшларӑм, юлашкинчен вӗренме пикенсе тытӑнатӑп та, вара ман пурнӑҫра кунашкал нихҫан та пулмӗ тесе, хама хам сӑмах патӑм.

Я долго думал над этим и в конце концов дал сам себе обещание, что теперь возьмусь учиться как следует и тогда такие случаи уже никогда в жизни больше не будут повторяться.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех