Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тинех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Анчах ӑҫта каятӑн-ха эсӗ? — тесе ыйтрӗ вӑл тинех, чӗрҫиттине ярса, ачи ҫинелле хӑраса пӑхнӑ май.

Потом, отняв передник от лица, подняла на Джонни испуганные глаза, не выражавшие даже любопытства.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Тинех вӑл лайӑх кофе ӗҫнисӗр пуҫне ним ҫинчен те шутламан.

Вне этого была пустота.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Тинех амӑшӗ ӑна силлеме пӑрахать.

Мать отпустила его.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Вара упа ун ҫинелле сулӑнчӗ те Киш тинех тарма тытӑнчӗ, хӑй тарса пынӑ май пӑр ҫине пӗчӗк муклашка пӑрахса хӑварчӗ.

Медведь бросился на него, и Киш побежал; но, убегая, он уронил на лед маленький шарик.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Кишпа амӑшӗ ҫӗнӗ ҫурта пурӑнма куҫнӑ, Айкига кунта тинех вара, хӑй упӑшки вилнӗ хыҫҫӑн, канлӗ пурнӑҫпа пурӑнма тытӑннӑ.

Киш и его мать переехали в нее, и Айкига, впервые после смерти Бока, зажила в довольстве.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Хайхискерсем тинех мӑкӑртата-мӑкӑртата какай илме тухса кайнӑ.

Наконец они пустились в путь.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Ку ӗнтӗ, тинех хӑй, чӑн-чӑн япалах пулчӗ.

— Вот это по крайней мере не кажется, — подумал он.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Лось тинех аса илчӗ: кайӑк шӑпах ҫавсем пирки юрлать: Аэлита, Аэлита…

Лось вспомнил, — птица пела об этом: Аэлита, Аэлита…

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ тинех ҫӳлти куҫсенчен пӗринче Лось тӗлӗнмеллерех, ансӑр, ҫап-ҫутӑ ҫурла курать, ку — Люцифер!

Наконец, в одно из верхних глазков Лось увидел странный, ослепительный, узкий серп, — это был Люцифер.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тинех ӑнланчӗҫ: вӗсем пӗр тӗлте ҫаврӑнса ҫӳреҫҫӗ, ансӑр ҫак карниз ҫине илсе тухнӑ вырӑна тупаймаҫҫӗ.

Они поняли, что закружились и не найти прохода, по которому вышли на этот узкий карниз.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ тинех — телефонограмма: пурте ларнӑ, карапсем ҫӗкленеҫҫӗ.

Наконец, была получена телефонограмма, что посадка окончена, корабли снимаются.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫапла вӗсем Европа хӗрринех ҫитеҫҫӗ, кунта тинех, тусен тӑрринчен, килсе ҫитме-тӗпленме ӗмӗтленнӗ ҫӗр ӗлкине кураҫҫӗ.

Так они дошли до края Европы и вот, с высоты гор, увидели очертания обетованной земли.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Наркӑмӑшлӑ гох шӑнаран ҫӑлӑнса Земзе йӑхӗ тропик вӑрманӗсенчен тухать те хӗвел анӑҫнелле куҫа-куҫа каять, акӑ тинех пурӑнма юрӑхлӑ вырӑн шыраса тупать.

Спасаясь от ядовитой мухи гох, племя Земзе вышло из тропических лесов и двигалось на запад, покуда не встретило местность, удобную для жизни.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫирӗм пин ҫуллӑхран эпир, Тусен ӑрӑвӗн несӗлӗсем, тинех Атлантсен кӗнекине вулама пуҫланӑ.

Лишь через двадцать тысячелетий мы, потомки племени Гор, снова прочли книги Атлантов.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вара тинех статуйӑран хӑпрӗ те ҫав самантрах аялта, пусма ҫинче, Аэлитӑна асӑрхарӗ.

Тогда он отошёл от статуи, и сейчас же увидел внизу, на лестнице, Аэлиту.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ тинех Аэлита калаҫма пикенчӗ, музыка хатӗрӗнчен перӗнет тейӗн, — унӑн сасси ҫав тери ҫепӗҫ.

Тогда Аэлита заговорила, точно дотронулась до музыкального инструмента, — так чудесен был её голос.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ тинех, канал вӗҫӗнче, шывран тикӗс-тӳрӗ стена ҫӗкленме пуҫларӗ, вӑл вӗҫӗсемпе горизонталла каять.

И вот, в конце канала начал подниматься из воды ровный край стены, уходящей концами за горизонт.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось акӑ тинех пысӑк, тӳрӗ канала курать.

Лось увидел, наконец, большой, прямой канал.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ тинех — ҫӳлелле улӑхакан ҫурла ҫутинче — аппаратӑн хурҫӑ витти йӑлтӑртатса илчӗ.

Наконец, в свету восходящего серпа блеснула стальная обшивка аппарата.

Хӗвел анни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лось тинех асӑрхарӗ те — вӗсем аппарат патнелле такӑна-такӑна ыткӑнчӗҫ.

Лось, наконец, увидел, и они, спотыкаясь, побежали к аппарату.

Марс // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех