Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Эсӗ паян Анюта Степановӑна мӗншӗн хӗненӗ? — ыйтрӗ вӑл Шурӑран.— За что ты сегодня поколотил Анюту Степанову? — спросил он Шуру.
Каҫxине // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Ыттисене мӗн тӑвӑпӑр? — ыйтрӗ ачасенчен.
Уяв // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Анне, кам пур мавзолей ҫинче? — темшӗн пӑшӑлтатса ыйтрӗ Шура, ҫав вӑхӑтра вӑл ман алла пӗтӗм вӑйран чӑмӑртарӗ.— Мама, а кто есть в мавзолее? — почему-то с шепетом спросил Шура, и изо всех сил сжимая мою руку.
Уяв // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Кӗркунне ҫитсен шкула яратӑр-и мана? — ыйтрӗ Зоя.
Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Анне, мӗншӗн Бурмакинӑн ҫурчӗ те пысӑк, ӗнесем, сурӑхсем, лашасем те нумай? — ыйтрӗ пӗррехинче Зоя.
Нихҫан ҫухалми йӗр // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Ун пек чух мӗн тумалла? — ыйтрӗ Шура пӗррехинче Зойӑран, калавсене итлесе шухӑша кайнӑскер.— Что мы тогда будем делать? — спросил как-то Шура Зою, наслушавшись таких рассказов.
Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Тепӗр хут кӗретпӗр-и? — юриех ыйтрӗ ашшӗ.
Ҫӗпӗрте // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Мӗншӗн ҫывӑрма выртмастӑн, Шура? — ыйтрӗ пӗрре Анатолий Петрович.— Ты что, Шура? Почему спать не идешь? — спросил Анатолий Петрович.
Ҫӗпӗрте // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Пӗррехинче Зоя манран ҫапла ыйтрӗ:
Шӑллӗпе аппӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— Лашасем ӑҫта? — ыйтрӗ Шерккей ҫӑрӑлтатнӑ сасӑпа.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Йӗрем-и? — ҫине-ҫине ыйтрӗ Шерккей; сасси хӑйӗн чӗтренсе, мӗскӗннӗн тухать куҫӗ хӗррисем шуррӑн пӳрленнӗ.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
— Ӑҫтан ку? — кӑра саспа ыйтрӗ Элентей.
ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Старӑстӑ мӑртӑхрӗ, аллисене усрӗ, ял паттӑрӗ ҫине кӑмӑлсӑр пӑхкаларӗ те унтан хупӑ сасӑпа: — Ам-ма апла? — тесе ыйтрӗ.Староста, надувшись, махнул рукой и недовольно взглянул на богатыря: — Отчего же не позвали?
XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
— Ӑҫта пуҫтарӑнмалла пулать? — ыйтрӗ Ҫанат.
XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Кӗҫтенюк килтех пулсан, Кантюксем ҫав Туймет ачине ертсе кайман-ши? — ыйтрӗ вӑл.Ежели Кестенюк, получается, дома, уж не залучили ли Кандюки сына Туймета?
XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Пӑлтӑртах выртакан ҫыннисем пурччӗ пулмалла, кравать ҫатӑртатни илтӗнчӗ, кӑштах тӑрсан: — Ҫын пур-и унта? — тесе ыйтрӗ пӗр хӗрарӑм.
XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Пурсӑмӑр та кайма хатӗр-и? — ыйтрӗ вӑл, куҫне мӑч-мӑч хупкаласа.
XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Шыв тултаракан каччӑсенчен пӗринчен вӑл витре ыйтрӗ, леш ӑна витрине тӑсрӗ, Кантюк: «Юрамасть!» — тесе чарчӗ.Он попросил у одного парня понести ведро, тот было протянул, но Кандюк резко оборвал его: «Нельзя!»
XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
— Мӗн кунта? — тесе ыйтрӗ вӑл хӑйпе ҫумӑн утаканран, ҫаплах мӗн иккенне тавҫӑрса илеймесӗр.— Что тут происходит? — спросил Тухтар идущего рядом с ним парня, теряясь в догадках.
XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
_ — Пухӑнас тенисем пухӑнса ҫитрӗмӗр-и-ха, шӑллӑмсем? — ыйтрӗ вӑл хӑй тавра пуҫтарӑннӑ ҫынсенчен.
XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.