Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл фронтра хӑйӗн бригадинче ӗҫленӗ икӗ артиста аса илнӗ.
Он вспомнил с жестокой ясностью двух, которые работали в его бригаде на фронте.

7. Тӗлпулу // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Режиссер ҫӳҫенсе илнӗ те хӑвӑрттӑн малалла утнӑ.
Режиссер вздрогнул и ускорил шаги.

Хутран-ситрен вӑрҫӑ вӑхӑтӗнчи каҫхи тӗксем ҫуртсем ҫине пӑхса илнӗ.
Изредка он кидал взгляд на дома, темные, вечерние, зимние дома военного времени.

Кӑштах ӑна кӗрсенех вӑл: «Ку эп хӑтарнӑ 98-мӗш ҫын ӗнтӗ» — тесе шухӑшласа илнӗ, унтан каллех тӑнне ҫухатнӑ.
«Это мой девяносто восьмой раненый», — подумала она почему-то и снова потеряла сознание.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ҫулӑм ҫаплах хӗҫ пек ялкӑшса хӗрпе ачана ҫутатса илнӗ.
рассекавшейся красными длинными мечами.

Унӑн суранне ҫыхнӑ чухне Поля: — Эй, ачи! Тӳсӗмлӗрех пул, илтетни, — тесе илнӗ.
И она сказала, перевязывая его: — Эй ты, хавбек! Держись! Слышишь?

Вӑл шухӑша кайнӑ: ем ешӗл лапам ҫинче вылянине, хӗвеллӗ кун пулнине, тӗрлӗ майкӑсем тӑхӑннӑ яш кӗрӗм вӑййине, кӑвак тӳпе хӗррипе шурӑ пӗлӗтсем шунине аса илнӗ.
Изумрудная лужайка. Смех вокруг. Разноцветные майки. Молодость. Солнце. Яркая музыка, теплый ясный день с курчавыми облаками.

Кирпӗч ванчӑкӗсем тӑкӑна пуҫланӑ, асфальт ҫине штукатурка йӑтӑнса аннӑ, чӳречесем чӑнкӑртатса илнӗ.
Посыпалась кирпичная пыль, по мостовой запрыгали куски штукатурки, выбитые стекла.

Мӗн тетӗн? — мӑкӑртатса илнӗ хӗрарӑм.
Что все? — забормотала женщина.

Хӑшпӗр чухне вӑл тарланӑ пит-куҫне аллипе шӑлса илнӗ те, пурин ҫинчен те манса кайса, спасательнӑй команда ӗҫленине пӑхса ларнӑ.
Иногда, обтирая пот обратной стороной ладони, она садилась и смотрела на работу спасательных команд как будто со стороны.

Тӗксӗм кӑвак тӳпере прожектор ҫутин пайӑркисем хӗреслене-хӗреслене илнӗ, ракетӑсем ҫурӑла-ҫурӑла кайнӑ, татӑкӑн-татӑкӑн сапаланса кайса вӗсем чылайччен ҫунса тӑнӑ, ҫутатакан пульӑсем шӑхӑра-шӑхӑра иртнӗ.
На котором пересекали друг друга прожекторы, лопались ракеты, повисавшие красными пучками, золотые нити трассирующих пуль уходили в синий купол.

Вӑл хӗрӗ ҫине пӑхса илнӗ те: — Паян эсӗ радио илтнӗ-и? — тенӗ вӑл хытӑ саспах, сӑмахсене тӑсарах.
Он посмотрел на нее и сказал медленно ясным и громким голосом: — Ты слышала сегодня радио?..

5. Ватӑ ҫарҫынни // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

— Ку ватӑ ҫыннӑн пурнасси вӑрӑмах юлмарӗ пулас ӗнтӗ, — тесе калаҫа-калаҫа илнӗ кӳршӗ ҫыннисем.
— Старик протянет недолго, — говорили жильцы в квартире.

Вӑл вӗсен ҫутӑлса тӑракан сӑн-сӑпатне, вӗсен сатурлӑхне, шавлӑ сӑмах-юмахне аса илнӗ, ҫав хушӑрах тата сасартӑк хӑйӗн ҫамрӑк чухнехи вӑхӑтне, лаша утланса Кавказ тӑвӗсем тӑрӑх ҫӳренине, кӑпӑкланса юхакан ҫырма хӗррисене пырса тӑнине, пуринпе те интересленекен картограф пулнине, ҫулҫӳревҫӗ пулса ҫӳренине, тусем хушшинче пулса иртнӗ вӑрҫӑсен историкӗ пулнине аса илнӗ…
Он то вспоминал их улыбающиеся лица, их задор, их шумные беседы, то вдруг он видел себя молодым, на коне, в горах, у пенистых потоков, на высотах Кавказа — любознательным картографом, путешественником, историком горных войн…

Ӑшӗ лӑпланмасӑр ҫуннӑ вӑхӑтсенче, иртсе кайнӑ ӗмӗр ҫинчен шухӑшлани пусса ҫитернӗ вӑхӑтсенче, вӑл сӗтел сунтӑхӗнчен ылтӑн сехетне кӑларса илнӗ те, алтупанӗ ҫине хурса пӑхса тӑнӑ.
В минуты сентиментальные, когда думалось как-то особенно грустно об уходившей жизни, он вынимал из ящика стола золотые часы и держал их в руке.

Вӑл пурнакан кил-ҫурта сывлӑш хумӗ хӑватлӑн пыра-пыра ҫапӑннӑ, ҫурт тӑррине бомба ванчӑкӗсем чӑнкӑртатса ӳкнӗ, чӳрече кӗленчисем чанкӑртатнӑ, чул ҫуртсем те йывӑҫ беседкӑсем пекех кисрене-кисрене илнӗ.
Воздух сотрясался над домом, о крышу звякали осколки, окна дребезжали, дом качало.

Вӑхӑт-вӑхӑт вӑл куҫӗсене хупа-хупа илнӗ, хула таврашӗнчи мирлӗ вырӑнсене аса илнӗ; ҫамрӑк вӑхӑтне, командир пулнине, ҫав вырӑнсем тӑрӑх тахҫан авал маневрсем туса ирттернине аса илнӗ.
Он закрывал глаза и видел все эти мирные окрестности, где некогда участвовал в маневрах молодым командиром.

Ҫапла ҫав, фашистсене, — тесе мӑкӑртата-мӑкӑртата илнӗ вӑл, сурчӑкне сирпӗтсе.
Да, да, — брюзжал он себе под нос.

Вӑл пӗркеленчӗк ҫамкине ҫилӗллӗн пӗре-пӗре илнӗ, куҫӗсенчи ҫутӑсем те пӗрре сиввӗн, тепре тӗссӗрӗн ҫуннӑ.
Болезненно морщил лоб, взгляд его становился угрюмым и тусклым.

Амӑшӗ хӑйӗн ҫӳхе тутисемпе кулса илнӗ: — Чиперех ҫитетпӗр, Оля, — тенӗ вӑл, пӑртак чӗнмесӗр пынӑ хыҫҫӑн, — халь эпӗ лӑплантӑм ӗнтӗ.
Мать усмехнулась своими тонкими губами: — Ничего с нами не будет, Оля, — сказала она снова, помолчав, теперь я спокойна.

4. Амӑшӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика