Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шел сăмах пирĕн базăра пур.
шел (тĕпĕ: шел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шел пулсан та, эпӗ ӑна каялла чӗнсе илме шут тытрӑм, анчах сасартӑк вӑл хӑйӗн ҫунат евӗрлӗ илемлӗ хӳрине вылятса илчӗ те, ман ҫине пӑхрӗ.

С сожалением хотел было я его отозвать, но вдруг он вильнул своим великолепным, похожим на крыло, хвостом, взглянул на меня.

Ярик // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 3–11 с.

Шел

Куҫарса пулӑш

XXVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Йышӑнма юрамасть ӑна, йышӑнмасан та шел

Принять ее нельзя, и отказать как-то жалко…

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Халӗ Ван ҫӗрӗн-кунӗн пӑшӑрханать, ниҫта кайса кӗреймест, уншӑн пулсан, ҫут тӗнче те шел мар…

Вот старая Ван теперь и горюет, вот и расстраивается до того, что ей прямо свет не мил…

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ҫапах та — шел йӗкӗте!.. — тенӗ Бобров, Маякин хыҫӗнчен пӑхса юлса.

— А — жалко парня!.. — сказал Бобров, посмотрев вслед ему.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Калама ҫук… шел!

Так жаль… нельзя сказать!

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вилетӗн эс час — шел!

Умрешь ты скоро — жаль!

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Питӗ те шел — калама та ҫук!

Так жаль — сказать не могу!

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн чухлӗ шел пулсан та, ҫак вӑл — хурлӑхлӑ чӑнлӑх…

— К сожалению, — это печальная истина…

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шел, пурӑнаймӑп ҫав вӑл куна куриччен…

Не доживешь до этого, жаль!..

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑнланатӑн-и, мана ним те шел мар!

Мне, понимаешь, как есть ничего не жалко!

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Шел!

Куҫарса пулӑш

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫук, сутма шел, тепӗр тесен, кама качча илмелле?

Нет, продавать жалко, да и на ком женишься?

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Унӑн аллине чӗрӗп лекнӗ те, унпа мӗн тумаллине хӑй те пӗлмест: тытса тӑма алла чикет, пӑрахма шел.

Ему в руки попался еж, и он сам не знает, что с ним делать: и держать больно и бросить жалко.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ӑна чӑннипех те шел.

Вот это уж действительно жалко.

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кӑвакарчӑнӑм… шел сана!..

Голубчик… жалко-то как тебя!..

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑлпӑнчӗ, тӑлпӑнчӗ ҫырмара… аран-аран таҫта тарса пытанчӗ… эпир шырарӑмӑр та вара, ытла та шел пулчӗ, йӑлт ҫапӑнса пӗтрӗ…

Уж она трепалась, трепалась по оврагу-то… — насилу где-то спряталась… мы и искать не стали, жаль стало, избилась вся…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӑрахута чӑнах та шел пулчӗ…

Пароход — жалко было, точно…

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Акӑ — «Волгарь» ҫунчӗ, ӑна вара кураймарӑм, питӗ шел.

А вот, когда у меня «Волгарь» горел, — жалко, не видал я.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шел пулӗ таканана? — ыйтнӑ Маякин.

— Жалко посуду-то, Игнат? — спросил Маякин.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех