Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Горн пуҫне хыттӑн силлерӗ.

Горн встряхнул головой.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ун умӗнче — ҫурта ҫуннипе юхакан ҫутӑ, бронза канделябр, вӑл сӗм тӗттӗмлӗхрен чӗнтӗрпе пӗчӗк алла — вут патнелле тӑсӑлнӑскере — вӑрлать, каллех, темиҫе ҫул каяллахи пекех, алӑкран шаккаҫҫӗ — хыттӑн, ҫав вӑхӑтрах чӗмсӗр хистевпе…

Светлый, бронзовый канделябр с оплывающими свечами горел перед ним, похищая у темноты маленькую, окаймленную кружевом руку, протянутую к огню, и снова, как несколько лет назад, слышался стук в дверь — громкое и в то же время немое требование…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӑл хыттӑн, ҫыхӑнусӑр пакӑлтатма пуҫларӗ, ылханать.

Он начал громко, бессвязно болтать, разразился проклятиями.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Перӳ сассине илтес мар тесе пуҫа аллӑмсемпе хыттӑн чӑмӑртарӑм.

Я охватил голову руками, стараясь не слышать выстрела, но все же услышал.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вара эпӗ ӑна хул пуҫҫисенчен тытса хыттӑн силлерӗм, унтан питне шывпа сапрӑм.

Тогда я сильно встряхнул его за плечи, потом плеснул ему в лицо водой.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Кунта — нимӗн те… — ыраттарса хыттӑн янӑранӑ сӑмахсемпе хуравларӗ Саллас.

— Здесь ничего нет, — громко, больно раздавшимися словами сказал Саллас.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсем ытамлашрӗҫ те пӗр-пӗрин аллисене хыттӑн чӑмӑртарӗҫ, пӗр-пӗрне куҫран пӑхмаҫҫӗ, — ҫав тери хытӑ хумханаҫҫӗ.

Они обнялись и крепко пожали руки, избегая смотреть один на другого: так сильно были они взволнованы.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак ыйха ҫӗнтерейменнине пӗлекенскер — Сузие хыттӑн чӗнчӗ:

Зная, что такой сон непобедим, громко позвал Сузи:

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Икӗ рет пӗрлешет, чакать, ҫаврӑнать те — хӑйсене ура тупанӗсенчен шаплаттараҫҫӗ, ҫӗр ҫумнех пӗкӗрӗлсе сиккелеҫҫӗ, хыттӑн ҫаврӑна-ҫаврӑна хӗҫ-пӑшалӗпе сулкалашаҫҫӗ.

Два ряда сходились, отступали, повертывались, хлопая себя по пяткам, перегибаясь головой к земле, подскакивая, вертясь и свирепо махая оружием.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Арабсен шурӑ халачӗсемпе тюрбанӗсем мӗлтлетеҫҫӗ, мулсем кӗҫенсе шуйлашаҫҫӗ, автансен ирхи авӑтӑвӗ яла ыйхӑ тӗлӗшпе хыттӑн янӑратать.

Мелькали белые халаты и тюрбаны арабов; кричали мулы; утреннее пение петухов сонно и звонко оглашало деревню.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Чӑнлӑх сӗмленчӗ, Гент хӑй ӑҫтине чылай вӑхӑт тӗшмӗртеймерӗ: кулянакан Цаупере сӑнӗ мӗлтлете-мӗлтлете куҫать хутран-ситрен, — чирлӗскер выртакан наҫилкке умӗнче негр пӗрре шӑппӑн, тепре хыттӑн темӗн пуплет, анчах сӑмахсен пӗлтерӗшне чир тӳрех сӳнтерет те Гент каллех курӑнусем патне таврӑнать, вӗсем вара унӑн пуҫелӗкӗ тӗлӗнче чӑн-чӑн тӗнчен мӗн пур янкӑр ҫутӑлӑхӗпе кӗпӗрленсе тӑнӑ.

Действительность померкла, и он долго не сознавал ее. Иногда мелькало перед ним страдающее лицо Цаупере, что-то говорившего над носилками, в которых несли больного, но болезнь быстро гасила смысл слов, и Гент возвращался к видениям, толпившимся у его изголовья со всей яркостью материального мира.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Моряк хыттӑн харлаттарать.

Моряк громко храпел.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Фаркугар хыттӑн мӑшлатать, каҫӑрӑлса ларнӑскер апат-ҫимӗҫе рехетлӗн шӑршлать; Шау аллисене хӗреслетсе тытнӑ, тутине пӑчӑртанӑ та пуҫ пӳрнисемпе ҫавӑрттарать.

Фаркугар грузно сопел, подбоченившись, нюхал кушанья; Шау, поджав губы, вертел большими пальцами, сцепив руки.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫакна каласа кӑтартнӑ чухне калавҫӑ аллисемпе ытарлӑн сулкалашать, хыттӑн кулать; вӑл хӑйӗн терт-асапне маннӑ ӗнтӗ.

Рассказчик картинно жестикулировал и смеялся, говоря это; он уже забыл свои страдания.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ииоки хыттӑн кӑшкӑрать, унтан лачлаттарса сурчӗ те арабсенчен пӗрне пуҫӗнчен лектерчӗ.

Ииоки громко кричал, потом плюнул и попал в глаз арабу.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл негра хӑлӑп ҫинче выртакан аллинчен ярса тытрӗ, хыттӑн туртрӗ те путӑкран сӗтӗрсе кӑларчӗ.

Он взял негра за руку, лежавшую на скобе, и, сильно дернув, вытащил туземца за предел ниши.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗреклӗ йытӑ-павиан шӑвӑҫ савӑта тытнӑ та йывӑҫ тӑрринче ларать, ӑна уҫассишӗн мекеҫленет; кӗҫех ӑнӑҫтарчӗ те — ҫӑварне йӳҫек япалан ҫуррине яхӑн хӑвӑрт-хӑвӑрт чиксе тултарчӗ, ҫав самантрах хыттӑн сурма пикенчӗ.

Здоровенный собака-павиан, схватив жестянку и забравшись на дерево, старался открыть ее; скоро это удалось ему, с той же быстротой он отправил в рот добрую порцию горького вещества и стал громко плеваться.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хыттӑн: «Ху-ух! Ху-ух!» — тени ӑна пуҫне ҫӗклеме хистерӗ.

Громкое «Ф-фу-х! Ф-фу-х!» заставило его поднять голову.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑрмана тарса кӗрсен наҫилккеҫӗ — хӑй валли инкек шыранӑн — телейпе ҫав самантрах рехетленес йӳтӗмпе хӗрсех кайрӗ: хӑйӗн ҫине шӑрҫасем ҫакса тултарчӗ — вунӑ фунтран кая мар, ҫакӑнпа ҫырлахмасӑр йӗри-таврари туратсем ҫине ҫав тери чаплӑ капӑрчӑксен тӗрлӗ тӗслӗ, йӑлтӑркка гирляндисене сапаласа тухрӗ; ташлать-сиккелет, чее те ӑнӑҫтаракан этем — хӑй — пирки хыттӑн кӑшкӑрашса юрлать.

Убежав в лес, носильщик на свою беду воспылал жаждой немедленного счастья: обвешав себя фунтами десятью бус и не довольствуясь этим, он развесил вокруг на ветках цветные сверкающие гирлянды замечательных украшений, танцуя, распевая во все горло песни о самом себе, таком хитром и удачливом.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӑйсен хумханӑвне Ван-Ландпа ҫамрӑк сунарҫӑ Ван-Буш ытлах кӑтартмаҫҫӗ; именчӗклӗн ҫуталнӑ сӑн-питлӗ Буш Гента аллинчен тытрӗ те ӑна хыттӑн силлерӗ…

Меньше всех показали волнения Ван Ланд и молодой охотник Ван Буш; с застенчиво просиявшим лицом Буш поймал руку Гента и крепко потряс ее…

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех