Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавӑрчӗ (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Итлетӗп! — тавӑрчӗ Хоуик.

— Есть! — ответил Хоуик.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Кунта, капитан! — тавӑрчӗ боцман, ура ҫине ҫӗкленсе.

— Здесь, капитан! — ответил боцман, вставая.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эп хатӗр-ха, капитан, — тавӑрчӗ боцман, — анчах ӑнӑҫсӑр хытӑ ишнӗ хыҫҫӑн пирӗн улашка сасартӑк лӑпланни иккӗлентерет мана…

— Я-то готов, капитан, — ответил боцман, — но меня смущает, что после такого бешеного рывка наш полосатик вдруг затих…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Хатӗр! — тавӑрчӗ шӑппӑн Хоуик, кимме тытса пыракан кӗсмене хытӑрах чӑмӑртаса.

— Готовы! — ответил Хоуик, крепче сжав рулевое весло.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Итлетӗп капитан! — тавӑрчӗ боцман.

— Есть, капитан! — ответил боцман.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Сӑнаса тӑрӑп, — кӗскен тавӑрчӗ улӑп, пысӑк аллине чӑмӑртаса.

— Буду следить, — просто ответил великан, сжимая огромные кулачищи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Тавтапуҫ! — тавӑрчӗ Халл капитан.

— Спасибо! — сказал капитан Халл.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Мӗнех вара, Бенедикт господин, — куларах тавӑрчӗ Халл капитан, — пирӗн йӑрӑмлӑ кит «Пилигрим» борчӗ ҫумне килсе чарӑнсан, сире сунара тухма никам та чармӗ! —

— Что ж, господин Бенедикт, — смеясь, ответил капитан Халл, — никто не помешает и вам поохотиться, когда наш полосатик будет пришвартован к борту «Пилигрима»!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Халлӗхе нимех те, — куларах тавӑрчӗ Дик.

— Пока что ничего, — улыбаясь, ответил Дик.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Пӗлместӗп, Уэлдон миссис, ку манӑн тавҫӑру ҫеҫ, — тавӑрчӗ ҫакна хирӗҫ Халл капитан.

— Нет, миссис Уэлдон, это только моя догадка, — ответил капитан Халл.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Вилнӗ пуль тетӗп, — лӑпкӑн тавӑрчӗ Халл капитан, — мӗншӗн тесен вӑл нихӑҫан та пурӑнман.

— Полагаю, что да, — невозмутимо ответил капитан Халл, — так как он никогда не существовал.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ырӑ ҫыннӑм, — типпӗн тавӑрчӗ Бенедикт пичче, — сире акӑ мӗне пӗлни кансӗрлемен пулӗччӗ: Джон Франклин хурт-кӑшпанка нихӑҫан та вӗлермен.

— Сударь, — сухо ответил кузен Бенедикт, — вам не мешает знать, что сэр Джон Франклин никогда напрасно не убивал насекомых.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Мана пӗр япала кӑна кирлӗ, йӑмӑкӑм, — тавӑрчӗ хӗрӳллӗн энтомолог.

— Я желаю только одного, кузина! — ответил пылкий энтомолог.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вергилипе Гораци ылханнӑ ҫак тӳрӗ ҫунатлӑ ҫӗрлехи кӑпшанкӑсем мӗнле кирлӗ ан пулччӑр мана? — пӗтӗм пӗвӗпе тӳрленсе тӑрса тавӑрчӗ Бенедикт пичче.

Как могут не интересовать меня эти ночные прямокрылые насекомые, которые навлекли на себя проклятия Вергилия и Горация! — возразил кузен Бенедикт, гордо выпрямившись во весь рост.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Хурт-кӑпшанкӑ, ырӑ ҫыннӑм, хурт-кӑпшанкӑ! — ҫилӗллӗн тавӑрчӗ Бенедикт пичче.

— Насекомых, сударь, насекомых! — сердито ответил кузен Бенедикт.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эпӗ те ҫапла шутлатӑп, — тавӑрчӗ Халл капитан.

— Я тоже так думаю, — сказал капитан Халл.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Шанасчӗ, Уэлдон миссис, — тавӑрчӗ Халл капитан.

— Да, будем надеяться, миссис Уэлдон, — ответил капитан Халл.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫывӑхарах пырар-ха, курӑпӑр, — тавӑрчӗ Халл капитан.

— Подойдем поближе — узнаем, — ответил капитан Халл.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ман шутпа, пӑрахнӑ сулӑ! — тавӑрчӗ тепри.

— По-моему, брошенный плот! — ответил другой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Саша Чекалина вӗлернӗ пирки айӑпа кӗнӗ сутӑнчӑксем халӑх ылханӗнчен пӗри те хӑтӑлаймарӗҫ, вӗсене халӑх тивӗҫлипе тавӑрчӗ.

Ни один предатель, виновный в гибели Саши Чекалина и его друзей, не ушел от народного возмездия.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех