Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗт сăмах пирĕн базăра пур.

сӗт (тĕпĕ: сӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нюра ҫӑварӗнчен сӑмахсем вӑркӑнса ҫеҫ тухса тӑнӑ вӑхӑтра, асламӑшӗ сӗтел ҫине сӗт пырса лартать, ҫӑкӑр хурать.
Пока из Нюры словно взапуски выскакивают слова, бабушка ставит на стол молоко, хлеб.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ну, ларӑр, сӗт ӗҫӗр…
— Ну от, сидайте, молочка выпейте…

Сӑмала шултӑран хӑмпӑланса хӑпарать, унтан вӑл, вӗреме кӗрекен сӗт пек, хутшӑнса ҫӗкленме пуҫлать.
Смола вспучивается большими пузырями, потом начинает подниматься в котле, как закипающее молоко.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич васкамасӑр, витӗмлӗн калаҫать, ҫавӑн пекех ҫӑвӑнать те вӑл, вара вӗсем сӗтел хушшине лараҫҫӗ, кӑмӑртатса тӑракан кӑпӑшка пашалусем ҫиеҫҫӗ, ҫӑра та шӑла витмелле сивӗ сӗт ӗҫеҫҫӗ.
Ефим Кондратьевич не спеша — как он говорит: с чувством, с толком, с расстановкой — умывается, они садятся за стол и едят пышные лепешки с похрустывающей корочкой и пьют молоко, густое и такое холодное, что от него ноют зубы.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сӗтел ҫине, шӑнкӑр-шанкӑр туса, кружкӑсем тата сӗт тултарнӑ, ӑшӑпа тарланӑ чӳлмек пырса лартать.
С громом и звоном на столе появляются кружки и пузатая запотевшая крынка с молоком.

Ҫак пӗчӗк кӳлле пӗр пӗчӗкҫеҫ шарлак шыв юхса кӗрет, анчах ку шарлакӑн шывӗ сӗт пек шурӑ мар ӗнтӗ.
А в озеро впадает ручей, и вода в нем не мутная.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Бил сӗт пек шурӑ шыв урлӑ каҫма чарӑнмарӗ.
Билл ковылял дальше по молочно-белой воде.

Иккӗмӗш ҫынни, шыври чулсем ҫийӗпе шарлаттарса кӑпӑкланса юхакан сӗт пек шурӑ шыва кӗрсе кайрӗ, вӑл лешне хирӗҫ сӑмах хушмарӗ.
Он говорил равнодушно, и его спутник, только что ступивший в молочно-белую воду, пенившуюся по камням, ничего ему не ответил.

Унтан, ҫӳллӗ курӑк хушшинчен, ҫурт патнелле сукмакпа хӗрарӑм пырать, — сӗт янӑ икӗ витрепе.
Оттуда, среди высокой травы, по тропинке шла к дому женщина с двумя ведёрышками молока.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Хӗрача пире каллех вӗрентме тытӑнать пулсан, сӗт ӗҫетпӗр те, — эпӗ темӗн тусан та юлмастӑп, — тет Буратино.
— Если девчонка опять надумает нас воспитывать, напьёмся молока — и нипочём я здесь не останусь, — сказал Буратино.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Инҫетренех вӑл вӗретнӗ сӗт шӑршине туйса илчӗ.
И ещё издалека учуял носом запах кипячёного молока.

— Пур ачасемпе хӗрачасем те сӗт ӗҫсе тӑраннӑ, ӑшӑ кроватьсем ҫинче ҫывӑраҫҫӗ.
— Все мальчики и девочки напились молока, спят в тёплых кроватках.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унта вӑл йӗкехӳре таппине тепле кӑна лекеймерӗ, столовӑйри кӑкшӑмран тин ҫеҫ сӗт ӗҫсе аннӑ хурӑн пуҫлӑ ҫӗленӗн хӳри ҫине таптарӗ те, кушак шӑтӑкӗ витӗр уҫланкӑна сиксе тухрӗ.
Там он едва не попал в крысоловку, наступил на хвост ужу, только что напившемуся молока из кувшина в столовой, и через кошачий лаз выскочил на лужайку.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӗне-пӑруласан, ҫуркуннене хирӗҫ, ӑшӑ сӗт ӗҫкелеме тытӑнсан, самаях ӑша пыраканччӗ те вӗт вӑл.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗрре эпӗ куртӑм: кӑмакана лартса пӗҫернӗ сӗт чӳлмекӗ тытса вӑл пусма патнелле утса пычӗ, анчах сасартӑк унӑн урисем хутланса анчӗҫ, вӑл ларчӗ те пӗр картлашка ҫинчен тепӗр картлашки ҫинелле кӗрӗс-кӗрӗс тутарса, чӳлмекне алӑран ямасӑр пусма тӑрӑх аялалла анса карӗ.
Однажды я видел, как она, взяв в руки горшок топленого молока, подошла к лестнице, но вдруг ноги ее подогнулись, она села и поехала вниз по лестнице, грузно шлепаясь со ступеньки на ступеньку и не выпуская горшка из рук.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпир ахаль те сӗт ҫителӗклӗ чухлӗ суса илейместпӗр, эсӗ ак махинацисем тӑватӑн.
У нас и так недодой молока, а ты махинируешь.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Санӑн ӗнӳ, Егор, симменталка, вуникӗ кӑкшӑм сӗт парать.
У тебя, Егор, корова — симменталка, дает двенадцать кувшинов молока.

Паллах, фермӑсене тасатнӑ, шӑлнӑ, юлашкинчен Йӑкӑната литр кӗленчи ӑшне сӗт тултарса панӑ, вара пӗтӗмӗшпе илсен, пурте кӑмӑллӑ пулнӑ.
Конечно, фермы очищались, подметались, Игнату в заключение подносили двухлитровую посудину молока, и все, в конечном счете, были довольны.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Акӑ, сӗт бакӗ ҫинче ларатӑп эпӗ халь.
Вот сижу на молочном баке.

— «Вӑхӑт ҫук», «сӗт йӳҫсе каять», тетӗн-и?
— Говоришь: «некогда», «молоко прокиснет»?

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика