Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сеня Симферополе хӑйӗн чирлӗ амӑшне Севастополе илсе кайма тесе килнӗ пулнӑ, анчах илсе кайма ӗлкӗреймен те хуларах тытӑнса юлнӑ.

Сеня приехал в Симферополь, чтобы вывезти свою больную мать в Севастополь, но не успел и застрял в городе.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Николайпа амӑшне арестленине пӗлсен, Семирханов арӑмӗ хӗрачана амӑшӗ патне илсе пынӑ:

Узнав, что Николай и его мать арестованы, Семирханова принесла девочку:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Таврӑннӑ ҫӗре Николайпа амӑшне тата икӗ ҫулти йӑмӑкне, Томӑна, арестлесе кайнӑ.

А когда вернулись, Николай вместе с матерью я двухлетней сестренкой Томой были уже арестованы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

31-мӗш номерлӗ шкулӑн ҫиччӗмӗш класӗнче вӗренекен, ватник тӑхӑннӑ типшӗм ача Изя Гофман ашшӗпе амӑшне, икӗ йӑмӑкне шырать.

Худенький мальчик в ватнике, ученик седьмого класса школы № 31, Изя Гофман разыскивал отца, мать и двух сестер.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Пӗртен-пӗр чӳречене ҫаплах-ха татти-сыпписӗр бомбардировка сасси чӗтрете-чӗтрете илет, ҫине-ҫинех хӑрушлӑх пуррине аса илтерсе тӑрать вӑл; пӗрре аманнисем курӑнаҫҫӗ пек ӑна, юн курӑнать пек, тепре пӳлӗме чуласа кӗрекен бомбӑсемпе осколкӑсем курӑнаҫҫӗ пек, кӗҫех хӑйне, вилме пуҫланӑскерне, ҫыхса яракан чипер сестра, хӑйне шеллесе макӑракан сестра курӑнса каять, хӑйне уезд хулинчен ӑсатса яракан амӑшне курать вӑл, амӑшӗ, куҫҫуле юхтара-юхтара, хӑват кӳрекен икона умне тӑрса, чун-чӗререн кӗлтӑвать пек, ҫаксене курать те вӑл, каллех ҫывӑрса кайма пултарайманнине туйса илет.

заставлявших дрожать стекла в единственном окне звуках бомбардирования и снова напоминали об опасности: то ему грезились раненые и кровь, то бомбы и осколки, которые влетают в комнату, то хорошенькая сестра милосердия, делающая ему, умирающему, перевязку и плачущая над ним, то мать его, провожающая его в уездном городе и горячо, со слезами, молящаяся перед чудотворной иконой, — и снова сон кажется ему невозможен.

14 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫав вӑхӑтрах Виль хӑйӗн сывмар амӑшне пӗр ӳркенмесӗр питӗ тӑрӑшса юратса пӑхнӑ.

В то же время Виль с нежностью и вниманием ухаживал за своей больной матерью.

4. Хут ҫӗленсем, бейсбол, шинни // Ярукка Сантри. Чарнлей, М. Райтсем: (Вильбурпа Орвиль) / А. И. Ярлыкин куҫарнӑ; ред. Н. Васянка. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 110 с.

Митенька амӑшне хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ…

Митенька крепко прижал к себе мать.

Хаклӑ хӑнасем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Амӑшне аса илчӗ пулӗ.

— Он, верно, маму вспомнил.

Хӑрушӑ каҫ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Каҫхине амӑшне кӗнекесем вуласа панӑ.

По вечерам читал матери книжки.

Дуня инкепе Тимка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Пӗрре Тимка киле вӑраха юлса таврӑннӑ та, хуҫалла сӗтел хушшине ларса, амӑшне: — Атте урапа чӗриклетнинчен хӑратчӗ, ывӑлӗ комсомола ҫырӑнчӗ, — тенӗ.

Поздновато однажды вернулся Тимка домой, по-хозяйски уселся за стол и сказал матери: — Отец тележного скрипу боялся, а сын в комсомол записался.

Дуня инкепе Тимка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Амӑшне хӗрхенетчӗ, пулӑшма тӑрӑшатчӗ.

Жалел мать, старался ей помочь.

Дуня инкепе Тимка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Фронтра амӑшне ҫыру ҫырмаллисӗр пуҫне урӑх ӗҫ те ҫук тетӗн-и?

Думаешь, у него только и делов на фронте, что мамке писать?

Петр Тихонович килтен киле ҫӳрет // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Макӑрса ячӗ, — терӗ Саша амӑшне хӳтӗлесе, — вӑл манӑн ҫавнашкал, кӑшт мӗн те пулин пулсанах — куҫҫуль юхтарать… хӗрарӑм.

— Заплакала, — сказал Саша снисходительно, — она у меня такая, чуть что — и слезы… женщина.

Йӑрӑ Манька тӗнчене урӑхлатни // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Эпӗ Власьевнӑпа пӗрле килтӗм, — терӗ хӑвӑрт Чижик, — Нюра амӑшне калама килтӗм, ыран Холмри ачасен шкула карттӑсемпе учебниксем ҫыпӑҫтарса юсама пухӑнмалла.

— А я с Власьевной пришла, — тараторит Чижик, — Нюриной маме сказать, чтобы завтра ребята из Холмов собрались в школе карты, учебники подклеивать.

Ӗнесене киле илсе кайма хатӗрленеҫҫӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Юрӗ, — терӗ Власьевна, — эпӗ ыран утӑ ҫулнӑ ҫӗре каятӑп, унта Нюра амӑшне Холмиран Нюрӑпа ытти ачасене яма хушӑп.

— Ладно, — говорит Власьевна, — я завтра в луга пойду и Нюриной матери велю, чтоб она Нюру прислала и других ребят из Холмов.

Каҫ пулсан // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Чижик амӑшне астумасть: вӑл Чижик ҫулталӑкри ача чухнех вилнӗ.

Чижик не помнит маму: мама умерла, когда Чижику был год.

Ҫулла Ленӑпа Чижик // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вара пӗр чӗппи амӑшне калать: «Пирӗн пӗрмаях ҫӑмарта ӑшӗнче пурӑнмалла пулнӑ пулсан, санӑн пире кӑларас та ҫукчӗ», — тет.

Тогда один цыпленок и сказал матери: «Если нам всегда оставаться в скорлупе, ты бы лучше и не выводила нас».

Пусма ларакан чӑхӑпа унӑн чӗпписем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ачасем килне таврӑнсан, ылтӑнӗсене ашшӗпе амӑшне панӑ.

И когда они вернулись, то отдали отцу с матерью золото.

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Амӑшне итлесе, Маруҫ выртнӑ та ҫывӑрса кайнӑ.

Маша легла и заснула, а мать взяла топор и пошла к воде.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Килне пырсан, амӑшне калать: «Анне, ман кӗпе ҫине хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен улӑхса выртрӗ те: «Мана качча пыр, пымасан, кӗпӳне памастӑп», — терӗ.

Дома она сказала матери: «Матушка, ужак лег на мою рубашку и сказал: иди за меня замуж, а то не отдам рубашки.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех