Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫук, эпӗ ун чухлӗ тӳлеме пултараймастӑп, — тенӗ Жилин.

— Нет, — говорит Жилин, — я этого заплатить не могу.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тутарсем вара хӑйсем хушшинче калаҫкаласа илнӗ те, тӑлмачӑ каланӑ: «Виҫӗ пин тенкӗ», — тенӗ.

Поговорили татары, переводчик и говорит: — Три тысячи монет.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑртак тӑрсан, Жилин патне ногай тутарӗ пынӑ та: «Атя, хуҫа, атя!» — тенӗ.

Погодя немного, приходит к Жилину ногаец и говорит: — Айда, хозяин, айда!

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан хӑйсен чӗлхипе темескер хӑвӑрт калаҫа пуҫланӑ, куҫӗсене хӗскеленӗ, чӗлхипе шаклаттаркаланӑ; хӑй шавах Жилина: «Аван вырӑс, аван вырӑс!» — тенӗ.

Что-то начал часто-часто по-своему лопотать, глазами подмигивает, языком прищелкивает, все приговаривает: «корошоурус! корошоурус!»

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин хай ӑшӗнче ҫапла шухӑшласа пынӑ: «Пӗлетӗп эпӗ сире, шуйттансене, чӗрӗлле тытсан, вӗсем мана шӑтӑка лартӗҫ, пушӑпа ҫаптарӗҫ. Вилмесӗрех вӗсен аллине ӳкмӗп-ха», — тенӗ.

«Ну, — думает Жилин, — знаю вас, чертей, если живого возьмут, посадят в яму, будут плетью пороть. Не дамся же живой».

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин ӑна итлемен: — Ҫук, эсӗ аялта кӗтсе тӑр-ха, эпӗ кӑшт анчах пӑхса килем, — тенӗ.

Жилин не послушал его: — Нет, — говорит, — ты подожди внизу, а я только взгляну.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Мӗн пӑхасси пур, малалла каяр, — тенӗ Костылин.

А Костылин говорит: — Что смотреть? поедем вперед.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин каланӑ: «Ту ҫине хӑпарса пӑхас пулать, унсӑрӑн тусем хушшинчен тутарсем сиксе тухӗҫ те, кураймӑн та», — тенӗ.

Жилин и говорит: — Надо выехать на гору, поглядеть, а то тут, пожалуй, выскочат из-за горы и не увидишь.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Апла пулсан каяр, анчах асту вара — пӗр-пӗринчен уйӑрӑлса каяс ан пултӑр, — тенӗ Жилин.

— Ну, так поедем. Только уговор — не разъезжаться.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Авӑрланӑ, — тенӗ лешӗ.

— Заряжено.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин шухӑшланӑ-шухӑшланӑ та каланӑ: — Пӑшална авӑрланӑ-и? — тенӗ.

Подумал Жилин и говорит: — А ружье заряжено?

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав вӑхӑтра ун патне Костылин ятлӑ тепӗр офицер пӑшалпа пырса ҫитнӗ те каланӑ: «Жилин, атя хамӑр кӑна каяр. Хал пӗтрӗ, ҫиес килет, ҫитменнине тата ытла шӑрӑх. Ҫанҫурӑмран тар юхать, пӑрсан, кӗперен шыв юхмалла», — тенӗ.

И подъезжает к нему на лошади другой офицер, Костылин, с ружьем, и говорит: — Поедем, Жилин, одни. Мочи нет, есть хочется, да и жара. На мне рубаху хоть выжми.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лашам лайӑх, тутарсем тӗл пулсан та тарса хӑтӑлӑп. Е каяс мар-ши?» — тенӗ.

Лошадь подо мной добрая, если и нападусь на татар — ускачу. Или не ездить?..»

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин киле каяс тенӗ вӑхӑтра ҫулла пулнӑ.

Дело было летом.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин шухӑшла пуҫланӑ: «Чӑнах та, анне ватӑлса начарланнӑ пулӗ ӗнтӗ, урӑх, тен, кураймӑп та, каяс; хӗрӗ лайӑх пулсан, авлансан та пырать», — тенӗ.

Жилин и раздумался: «И в самом деле: плоха уж старуха стала; может, и не придется увидать. Поехать; а если невеста хороша — и жениться можно».

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тепрере Бухар хуҫисем Ермак патне ак мӗн калама янӑ: «Эпир сан патна тавар турттарса пырас тесе тухрӑмӑр, анчах пирӗн ҫул ҫинче Кучум хӑй ҫарӗпе тӑрать, пире сан патна ямасть», — тенӗ.

Прислали другой раз бухарские купцы весть Ермаку, что они собрались к нему в Сибирь-город товары везти, да что им на дороге Кучум с войском стоит и не пускает их пройти.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре Ермак патне пӗр Карача ятлӑ тутар акӑ ҫапла калама янӑ: «Эпир сана парӑнасса парӑнтӑмӑр, анчах пире ногай ҫыннисем аптӑратаҫҫӗ. Пире пулӑшма хӑвӑн маттур ҫыннусене ярччӗ. Эпир пӗрлешсе ногай ҫыннисене ҫӑмӑлах парӑнтарӑпӑр. Эпир сан ҫыннусене тивмӗпӗр, ӗненместӗн пулсан, тупа тӑвӑпӑр», — тенӗ.

Прислал раз к Ермаку татарин Карача посла, говорит: «Мы тебе покорились, а нас ногайцы обижают, пришли к нам своих молодцов на помощь. Мы вместе ногайцев покорим. А что мы твоих молодцов не обидим, так мы тебе клятву дадим».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав ҫӗршыва туртса илсен, Ермак Строгоновсем патне пӗр ҫынпа акӑ мӗн ҫырса янӑ: «Эпӗ Кучум хулине туртса илтӗм, Маметкула тыткӑна илтӗм, кунти халӑха пурне те хама парӑнтартӑм. Анчах хусахсем пит нумай пӗтрӗҫ. Эсир кунта ҫынсем ытларах ярар, пире пурӑнма авантарах пултӑр. Ку ҫӗрти ырлӑхӑн вӗҫӗ-хӗрри те ҫук, мӗн тенӗ — вӑл пур», — тенӗ.

Как забрал Ермак всю эту землю, послал Ермак посла к Строгановым и письмо: «Я, говорит, Кучума город взял, и Маметкула в плен забрал, и весь здешний народ под свою руку привел. Только казаков много истратилось. Присылайте народа, чтобы нам веселее было. А добра в здешней земле и конца нет».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫуркунне, шыв тулнӑ вӑхӑтра, Ермак патне тутарсем пынӑ та каланӑ: «Маметкул каллех сан ҫине килет, темӗн чухлӗ ҫар пухрӗ, халӗ вӑл Вагай ятлӑ шыв хӗрринче тӑрать», — тенӗ.

Весною по водополью прибежали к Ермаку татары, говорят: «Маметкул опять на тебя идет, собрал войска много, стоит на Вагае-реке».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хамӑр патша пулса тӑрӑпӑр», — тенӗ.

Царями сами будем».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех