Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тусӑм (тĕпĕ: тус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ман киле, тусӑм… ҫил вӗҫтерсе янӑ!

— Мой дом, брат… ветер развеял!

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Анчах эпӗ хамӑн тусӑм Илья Павлович Мазурук каласа панине аван астӑватӑп: пӗрре унӑн сӗм вӑрмана анса ларма тивнӗ, ҫапла анса ларнӑ пулсан та, вӑл машинне ҫӗмӗрмен.

Но я отлично помнил рассказ моего друга Ильи Павловича Мазурука, которому пришлось однажды садиться прямо на таёжные заросли, и он даже не сломал машину.

Кам вӑл Серёга? // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Ҫак хушӑрах вӑл мана тимлӗн сӑнама тытӑнчӗ, эпӗ ӑна ответленӗ май ҫапла шутларӑм: «Эсӗ, тусӑм, нимӗнех те пӗлместӗн-ха!

При этом он внимательно следил за выражением моего лица, а я, отвечая ему, думал: «Ничего-то ты, дружище, не знаешь!

Полюса ҫӗнсе илни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

— Вася тусӑм, малтан мана хамӑн арӑма итлеттер-ха, унтан вара эсӗ хӑвӑнне итле!

— Вася, милый, разреши мне первому завести мою жену, а потом уж ты!

Полюса ҫӗнсе илни // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

— Ну, тусӑм, тӑрӑш! — тесе кӑшкӑрса янӑ вӑл лашана, анчах лаши тилхепене туртнине пӑхман, утса кӑна пынӑ.

— Ну, дружок, потрудись! — крикнул он на лошадь; но лошадь, несмотря на потряхивание вожжей, шла только шагом.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ҫапла вара, манӑн хаклӑ тусӑм, ҫав ҫупкӑ пирки пулнӑ тахҫанах иртнӗ ӗҫе аса илсе, хӑвӑр чӗрӗре ҫунтарма кирлӗ пулман сирӗн.

Итак, вы видите, моя дорогая, не к чему вам было терзать свое сердце из-за того, что когда-то вы ударили меня.

Эпилог // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Тусӑм, часах вуникӗ сехет ҫитет, — терӗ юлашкинчен Джемма.

— Друг мой, уже почти двенадцать, — сказала Джемма наконец.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Икӗ минут та йӗркеллӗ пулас килмест, манӑн тусӑм.

— Даже и минуты не хочу быть серьезным, друг мой.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Манӑн тусӑм, — терӗ вӑл, — халӗ ӗнтӗ эсир мана шанма пултараймастӑр-и?

— Друг мой, — сказала она, — разве дружба наша недостаточно уж окрепла теперь, чтобы вы могли доверять мне хоть немного?

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Сире мӗн те пулин кирлӗ-и, манӑн тусӑм.

— Не нуждаетесь ли вы в чем-либо, друг мой?

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Хисеплӗ тусӑм, пӗтӗм кӑмӑлпа ӳкӗннӗ ҫынна яланах пулӑшма юрать.

Всегда, друг мой, можно помочь тому, кто искренне раскаялся.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Ӑшӑнма кӗмӗр-и, тусӑм? — терӗ ҫемҫе саса.

— Не зайдете ли вы ко мне погреться, друг мой? — сказал мягкий голос.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Мӗншӗн-ха эсир, ырӑ тусӑм, ҫынсем я-яланах усал ӗмӗтпе ҫӳреҫҫӗ, тесе ш-шухӑшлатӑр?

— Почему это вы, милейший, в-всегда-а приписываете людям з-злые умыслы?

IX // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Хисеплӗ тусӑм!

— М-милостивый государь!

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Анчах, ырӑ тусӑм, мана кинжал кирлӗ мар, шӗвӗрӗлчен вара — кирлӗ.

— Во всяком случае, друг мой, мне кинжал не нужен, а нужен солитер.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ӳсӗр ҫынсен алли айне лекме юрамасть, тусӑм!

Не нужно попадаться под руку, когда человек пьян, дитя мое.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Манӑн-и, тусӑм?

— У меня, мой друг?

V // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

«Пӗрремӗш числара шухӑшӑмпа санпа тата Игорьпе пӗрле пултӑм, сан ҫинчен кӑна шутларӑм, сан сӑнарна уҫҫӑнах курса тӑтӑм… Эсӗ тата ывӑлӑм — маншӑн пурнӑҫ, сывлӑшпа ҫутӑ пулса тӑратӑр. Ывӑлӑм пире пурнӑҫра ҫыхӑнтаракан сыпӑк пулса тӑрать. Эсӗ — манӑн тусӑм, юлташӑм пулатӑн, эсӗ мана йывӑр самантсенче те пӑрахмастӑн, санпа пӗрле чухне эпӗ пур енчен те лайӑх канатӑп», — тесе ҫырнӑ вӑл Ольга Эразмовна патне.

«1-го был мысленно с тобой и Игорем, думал только о тебе и твой образ видел очень ясно… Ты и сын — вот моя жизнь, мой воздух и свет. Сын — это связующее звено в нашей жизни. А ты — друг, товарищ, который не бросит меня в тяжелую минуту и рядом с которым я отдохну и морально, и физически», — писал он Ольге Эразмовне.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

— Эсӗ, тусӑм, кая юлтӑн ҫав, — калаҫӑва хутшӑннӑ ҫулӗ те шурӑ ҫӳҫлӗ, хӗвел питтинче пӑхӑр тӗслӗ пулнӑ хытанка питлӗ тата шурӑ та ҫӑра куҫхаршиллӗ летчик; унан сенкертерех куҫӗсем тӑрӑхласа кулнӑ пек, анчах ҫав хушӑрах шухӑша путнӑ пек пӑхнӑ.

— Ты, друг, уже опоздал, — вмешался в разговор высокий белокурый летчик с бронзовым от загара, худощавым лицом и густыми светлыми бровями. Серые глаза летчика смотрели слегка насмешливо и вместе с тем мечтательно.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

— Сывӑ пул, тусӑм! — хирӗҫ тавӑрать Маклай вӗсен чӗлхипех.

— Прощай, друг! — отвечает им Маклай теми же словами.

Бик! Бик! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех