Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӑртак та пулин тӑр ӗнтӗ, сывлӑш ҫавӑрма пар; манӑн пӗтӗм ура чӗп-чӗрӗ юн пулнӑ, — тенӗ Костылин.

А Костылин говорит: — Подожди хоть немножко, дай вздохнуть, — у меня ноги в крови все.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пирӗн каялла ҫаврӑнса сулахая, ту ҫинелле каяс пулать, унта вӑрман пулмалла, — тенӗ.

Назад надо, да влево в гору; тут лес должен быть.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин ӑна каланӑ: — Урусене шӑйӑрса пӗтерсен те тӳрленӗҫ, хуса ҫитсен, унтан та усалтарах пулӗ — вӗлерӗҫ, — тенӗ.

Жилин ему говорит: — Ноги обдерешь — заживут, а догонят — убьют — хуже.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Эс аттуна хыв, ҫӑмӑлтарах пулӗ, — тенӗ Жилин.

— Да ты сними, легче будет.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ериперех ут, инкек аттисем урасене йӑлт шӑйӑрса пӗтерчӗҫ, — тенӗ вӑл.

— Тише, — говорит, — иди: сапоги проклятые, все ноги стерли.

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин тӑнӑ та: «Ну, атя», — тенӗ.

Поднялся Жилин, говорит товарищу: «Ну, брат, айда!»

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ялта халӑх лӑпланса ҫитсен, Жилин шӑтӑка кӗрсе кайнӑ та тепӗр енне тухнӑ, хӑй Костылина шӑппӑн: «Тух», — тенӗ.

Только затих народ в ауле, Жилин полез под стену, выбрался; шепчет Костылину: «Полезай».

5 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Костылин шухӑшланӑ-шухӑшланӑ та каланӑ: — Атя, тарар, эппин, — тенӗ.

Подумал, подумал Костылин и сказал: — Ну, пойдем.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем пире вӗлерме шухӑшлаҫҫӗ, — тенӗ Жилин.

Поговаривают — нас убить хотят.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫулне пӗлсен те, эпир пӗр ҫӗрте ҫитеймепӗр, — тенӗ Костылин.

— Да и не дойдем в ночь.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Эпӗ пӗлетӗп, — тенӗ Жилин.

— Я знаю дорогу.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпир ҫулне те пӗлместпӗр, — тенӗ вӑл.

Мы и дороги не знаем.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин шухӑшланӑ: «Кӗҫӗр ӗнтӗ тарас пулать», — тенӗ.

«Ну, — думает Жилин, — нынче бежать надо».

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара пурте: — Алла! Алла! Алла! — тенӗ те, хыттӑн сывласа ярса, ура ҫине тӑнӑ.

— Алла! Алла! Алла! — Вздохнули и встали.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин ӑна тимле пуҫланӑ: — Эпӗ инҫе каймастӑп, ҫав ту ҫине анчах улӑхатӑп, ман сирӗн халӑха эмеллеме эмел курӑкӗ тупас пулать; атя манпа пӗрле, эпӗ, тарас тесен те, каскапа тарас ҫук; ыран эпӗ сана ҫӗмӗренпе ухӑсем туса парӑп, — тенӗ.

Стал его Жилин уговаривать: — Я, — говорит, — далеко не уйду, — только на ту гору поднимусь: мне траву нужно найти — ваш народ лечить. Пойдем со мной; я с колодкой не убегу. А тебе завтра лук сделаю и стрелы.

4 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл сана вӗлерме хушать, анчах манӑн сана вӗлерме юрамасть, эпӗ саншӑн укҫа тӳленӗ; тата эпӗ сана, Иван, пит юратрӑм; эпӗ сана, киле яма сӑмах паман пулсан, вӗлерме мар, хам патӑмран та ямӑттӑм, — тенӗ.

Он велит тебя убить; да мне нельзя убить, — я за тебя деньги заплатил; да я тебя, Иван, полюбил; я тебя не то что убить, я бы тебя и выпускать не стал, кабы слова не дал.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин каланӑ: — Эпӗ ӑна нимӗнле усал та тумарӑм. Эпӗ вӑл епле пурӑннине анчах пӗлесшӗнччӗ, — тенӗ.

— Я, — говорит, — ему худого не сделал. Я хотел посмотреть, как он живет.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хуҫи Жилина чӗнсе илнӗ те, кулкаласа: «Эсӗ мӗншӗн старик патне кайрӑн?» — тенӗ.

Позвал хозяин Жилина, сам смеется и спрашивает: — Зачем ты к старику ходил?

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Жилин патне пынӑ та: «Пырса сыватаймӑн-и?» — тенӗ.

Пришли к Жилину: «Поди, полечи».

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Мӗн тӑвас тетӗн, илес пулать, каҫхине витӗнсе выртма та юрӗ», — тенӗ вӑл.

Нечего делать, взял, — и то годится покрыться ночью.

3 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех