Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Атя-ха, эппин, тата тепре чупса пӑхар, — тенӗ.
«Ну,— говорит,— давай еще раз побежим!»

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл сана манран уйӑраймӗ, эпӗ тесе шухӑшлӗ», — тенӗ.
Он тебя от меня не узнает — подумает, что это я».

Хам мӗншӗн вӗрнине хам та пӗлместӗп, ҫапах та вӗрмесӗр чӑтаймастӑп», — тенӗ.
И сама не знаю зачем, но не могу удержаться от лая».

Мулкачӑпа вӗшле (пурсуй) йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрӑмтуна вара каланӑ: «Вӑйлӑ тискер кайӑка, арӑслана, ҫӗнтертӗм, акӑ халӗ хама начар эрешменех пӗтерет», — тенӗ.
Комар и говорит: «Сильного зверя, льва, одолел, а вот от дрянного паука погибаю».

Вӑрӑмтунапа арӑслан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Манпа ҫапӑҫатӑн пулсан, кил ҫапӑҫар! — тенӗ те, нӑйлатса пырса, хай арӑслана ҫара питҫӑмартипе сӑмсинчен ҫырта пуҫланӑ.
Хочешь, выходи на войну!» — и комар затрубил и стал кусать льва в голые щеки и в нос.

Арӑслан ӑна урипе пусса лапчӑтнӑ та каланӑ: «Кунтан малашне хам куҫӑмпа хам курмасӑр нимӗнрен те хӑрамӑп ӗнтӗ», — тенӗ.
Лев раздавил ее лапой и сказал: «Вперед не рассмотревши, не буду пугаться».

Арӑсланпа шапа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тилли вара каланӑ: «Сан пата кӗнӗ йӗр нумай та, каялла тухни пӗртте ҫук, эпӗ ҫавӑнпа кӗместӗп», — тенӗ.
А лисица говорит: «Оттого не вхожу, что по следам вижу — входов много, а выходов нет».

Арӑсланпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара хайхи нимӗн тӑвайман енне: «Пиҫмен-ха, ҫиме юрамасть», — тенӗ.
Чтобы досаду заглушить, она говорит: «Зелены еще».

Тилӗ тус // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр тилли кӑна хирӗҫ каланӑ: «Э-эх, хӑвӑн хӳрӳ пӗтӗм пулсан, эсӗ ку сӑмаха каламӑттӑнччӗ», — тенӗ.
Одна лисица и говорит: «Ох, не говорила бы ты этого, кабы не была куцая!»

Тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: — Хӳренӗн нимӗн усси те ҫук, эпир ахалех ытлашши ҫӗклем сӗтӗрсе ҫӳретпӗр», — тенӗ.
«Хвост,— говорит,— совсем не кстати, только напрасно лишнюю тягость за собой таскаем».

Кашкӑр вара ҫилленсе ҫитнӗ те каланӑ: «Сана сӑмахпа ҫӗнтереймӗн, эпӗ халӗ выҫӑ, ҫавӑнпа ӗнтӗ сана тытса ҫиетӗп», — тенӗ.
Волк рассердился и говорит: «Тебя не переговоришь. Так я натощак, за то и съем тебя».

Кашкӑрпа путек // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кашкӑр шӑлӗсене шаккаса каланӑ: «Пуҫна ман ҫӑвара чиксен, эпӗ ӑна татса илменни сана сахал-и-мӗн-ха?» — тенӗ.
Волк заскрипел зубами, да и говорит: «Или тебе мало награды, что я тебе голову не откусил, когда она у меня в зубах была?»

Кашкӑрпа тӑрна // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл тӑрнана чӗнсе илсе каланӑ: «Тӑрна тус, санӑн мӑйу вӑрӑм, эсӗ пуҫна ман пыра чиксе яр та, тархасшӑн, унта ларнӑ шӑмма туртса кӑлар. Эпӗ сана ахаль тумӑп», — тенӗ.
Он подозвал журавля и сказал: «Ну-ка, ты, журавль, у тебя шея длинная, засунь ты мне в глотку голову и вытащи кость: я тебя награжу».

Ҫавна илтсен, кашкӑр каланӑ: «Калаҫасса кунта пӗр тӗрлӗ калаҫаҫҫӗ, тӑвасса вара тепӗр тӗрлӗ тӑваҫҫӗ иккен», — тенӗ те ял патӗнчен пӑрахах кайнӑ.
Волк и подумал: видно, тут говорят одно, а делают другое; и пошел прочь от деревни.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Карчӑк ачине калана: «Асту, йӗме чарӑнмасан, эпӗ сана кашкӑра парса ярӑп», — тенӗ.
И старуха говорит: — Не перестанешь плакать, я тебя волку отдам.

Вӑл вӗсене каланӑ: «Эсир каллех ҫӑмарта ӑшне кӗрер; эсир ҫӑмарта ӑшне кӗрсен, эпӗ ӗлӗкхи пек сирӗн ҫие ларӑп та сире сыхласа усрӑп», — тенӗ.
Она и сказала им: «Полезайте опять в скорлупу; когда вы будете в скорлупе, я сяду на вас, как прежде сидела, и уберегу вас».

Пусма ларакан чӑхӑпа унӑн чӗпписем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах манӑн пӗр усал йӑлам пур: эпӗ, йытӑ сассине илтсен, шухӑшласа илме те ӗлкӗрейместӗп, чупма тытӑнатӑп», — тенӗ.
Одна беда: как только услышу собачий лай, не успею подумать, а уж бегу».

Пӑлан вӑкӑрӗпе пӑлан пӑрушӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑлан пӑрушӗ пӑлан вӑкӑрӗнчен ыйтса каланӑ: «Атте, эсӗ йытӑсенчен пысӑкрах та, ҫӑмӑлтарах та, санӑн вӗсене хирӗҫ тӑма мӑйракусем те пур, мӗншӗн эсӗ вӗсенчен хӑратӑн?» — тенӗ.
Ланчук сказал раз оленю: «Батюшка, ты и больше и резвее собак, да еще и рога у тебя огромные на защиту; отчего же ты так боишься собак?»

Пӗтес патне ҫитсен, пӑлан вара каланӑ: «Ытла та эпӗ ухмах ҫав. Начар, черченкӗ тесе хурланӑ урамсемех хӑтарса пыратчӗҫ, лайӑх тесе мухтанисемех пуҫӑма ҫирӗҫ», — тенӗ.
Как пришло погибать оленю, он и говорит: «То-то глупый я! Про кого думал, что плохи и жидки, те, спасали, а на кого радовался, от тех пропал».

Пӑлан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ашакӗ лашине каланӑ: «Мана пит йывӑр, эпӗ пурне те туртса ҫитерес ҫук, кӑшт та пулин ман ҫийӗмрен ил-ха», — тенӗ.
Осел сказал лошади: «Мне тяжело, не дотащу я всего, возьми с меня хоть немного».

Ашакпа лаша // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика