Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Эпир ҫавна тӑвас тетпӗр те, — тенӗ хаяр сасӑ.
— Мы как раз и хотим это сделать, — ответил грубый голос.

LXV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

«Яр» тенӗ команда илтӗнсе кайсанах, кантра вӗсен аллинчен тухса ӳкнӗ.
Веревка выскользнула у них из рук, когда раздалось приказание: «Отпустите!»

Пулӑҫӑ каланӑ: «Ытла та ухмах ҫын анчах, пысӑка хапсӑнса, сахала аллинчен вӗҫертӗ», — тенӗ.
Рыбак и говорит: «Дурак тот будет, кто станет большой пользы ждать, а малую из рук упустит».

Пулӑҫпа пулӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Яр мана шыва; эпӗ пит пӗчӗкҫӗ: сана манран усӑ сахал пулӗ. Шыва ярсан, эпӗ ӳсӗп те, эсӗ мана тытан, вара сана усӑ нумайтарах пулӗ», — тенӗ.
Пусти меня в воду; видишь, я мелка: тебе от меня пользы мало будет. А пустишь, да я вырасту, тогда поймаешь — тебе пользы больше будет».

Ҫынни каланӑ: «Тӑрнасемпе пӗрле тытрӑм, вӗсемпе пӗрлех пусап», — тенӗ.
Мужик говорит: «С журавлями поймал, с ними и зарежу».

Тӑрнапа аист // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Аист ҫынна каланӑ: «Эсӗ мана яр: эпӗ тӑрна мар, эпӗ аист; эпир чи чыслӑ кайӑксем; эпӗ сан аҫу пӳрчӗ ҫинче пурӑнатӑп. Манӑн тӗксем те тӑрнанни пек мар», — тенӗ.
Аист и говорит мужику: «Ты меня отпусти: я не журавль, а аист; мы самые почетные птицы; я у твоего отца на доме живу. И по перу видно, что я не журавль».

Ҫамрӑкки каланӑ: «Эпӗ пулсан, пӗр урампа мулкача ҫаклатса илӗттӗм, тепринпе часрах йывӑҫран ҫакӑнӑттӑм», — тенӗ.
А молодая сова говорит: «А я одной лапой вцеплюсь, а другой поскорее за дерево придержусь».

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ватӑ тӑмана каланӑ: «Манӑн ӑна тытма вӑй ҫитес ҫук, вӑл пит пысӑк, эсӗ ӑна ҫаклатса илӗн те, вӑл сана пӗр-пӗр чӑтлӑха сӗтӗрсе кӗрсе кайӗ», — тенӗ.
Старая говорит: «Не по силам — велик русак: ты в него вцепишься, а он тебя уволочет в чащу».

Пӗр ҫамрӑк тӑмана кӑна: «Мӗншӗн эсӗ ҫав мулкача тытмастӑн?» — тенӗ.
А молодая сова говорит: «Что ж ты зайца не ловишь?»

Шакал каланӑ: «Мӗншӗн вӑй ҫитейми ӗҫ тума хушатӑн? Эпир ӗлӗкхи патшана та вӑй ҫитейми ӗҫ тума хушнӑшӑн хӑваласа ятӑмӑр», — тенӗ.
А шакал и говорит: «Так зачем же ты приказываешь, чего нельзя сделать? Мы и первого царя за то прогнали, что он приказывал то, чего нельзя делать».

Слонпа шакалсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Слон каланӑ: «Вара эсӗ мана хӳрепе туртса кӑларасси пулас ӗҫ-и ӗнтӗ вӑл?» — тенӗ.
Слон говорит: «Разве можно меня хвостом вытащить?»

Шакал кулса янӑ та: «Тыт мана хӳререн, пӗр самантра туртса кӑларӑп», — тенӗ.
Шакал рассмеялся и говорит: «Хватайся хоботом мне за хвост — сейчас вытащу».

Слон каланӑ: «Эпӗ сире мана шуртан туртса кӑларма хушатӑп», — тенӗ.
Слон сказал: «Я приказываю вытащить меня отсюда».

Шакалӗ каланӑ: «Ӗнтӗ хуш, мӗн хушнине пурне те тӑвӑпӑр», — тенӗ.
шакал и говорит: «Теперь приказывай: что велишь, то и будем делать».

Патша вара каланӑ: «Эпӗ хурчӑкана усалпа тавӑртӑм иккен: вӑл мана вилӗмрен хӑтарчӗ, эпӗ ӑна персе вӗлертӗм», — тенӗ.
Царь сказал: «Дурно же я отплатил соколу: он спас мне жизнь, а я убил его».

Патшапа хурчӑка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл шыва ӗҫнӗ пулсан, эсӗ вилнӗ пулӑттӑн», — тенӗ.
Если бы ты выпил этой воды, ты бы умер».

Кӑвакарчӑна алипе хуплас тенӗ чух хайхи кӑткӑ кайӑкҫӑ патне пырать те ӑна уринчен ҫыртать илет.
Муравей подполз к охотнику и укусил его за ногу.

Кӑткӑпа кӑвакарчӑн // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чарлан каланӑ: «Юрӗ, эппин, сирӗншӗн тӑрӑшса пӑхам, анчах пурсӑра та харӑсах йӑтса каяймӑп, пӗрерӗн йӑтса кайӑп», — тенӗ.
Цапля и говорит: «Пожалуй, постараюсь для вас, перенесу вас, только вдруг не могу, а поодиночке».

Чарлан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара мулкач каланӑ: «Эсӗ чӑнах та хытӑ чупатӑн, малашне ӗнтӗ нихҫан та санпа тавлашмӑп», — тенӗ.
Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп арӑмӗ: «Атя», — тенӗ.
«Давай!»

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика