Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ вӑл сӑмсине кантӑк ҫумне лектерсе тӑрать, Одинцов, хӑраса ӳксе, кантӑк патӗнчен тапса каялла сикрӗ, Нюрӑн куҫӗсем чарӑлса кайнӑ, акӑ пӗчӗк ача пӗрре ун патне, тепре Коля патне чуптумашкӑн туртӑнать.

Одинцов, отшатнувшийся в испуге от окна, он сам с приплюснутым к стеклу носом, Нюра с вытаращенными глазами и какой-то малыш, который лез то к нему, то к Коле целоваться.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Аманман та, чирлемен те, алли-ури те тӗрӗс-тӗкелех, тата вӗсем икӗ пӗчӗк ачана ҫӑлса хӑварнӑ!

— Не ранены, не больны, с руками, с ногами, да еще двух малышей спасли!

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук Лида пӗчӗк те шуранка питлӗ пулнине асӑрхарӗ.

Васек заметил, что лицо у Лиды было маленькое и серое.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тенкел ҫинче тӗлӗрсе ларакан пӗчӗк Павлик чышкисемпе куҫне сӑтӑркаласа илчӗ.

Маленький Павлик, дремавший на скамейке, протер кулаками глаза.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк Галькӑна тепӗр хӗрарӑм илнӗ, пурӑнасса вӗсем пурте пӗрле пурӑнаҫҫӗ.

Маленькую Гальку взяла другая женщина, а они все живут вместе.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсен аллинче икӗ пӗчӗк ача пулнӑ.

C двумя малышами на руках.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Мана Нюра ярса тытрӗ, — терӗ пӗчӗк ача, пуҫӗпе Синицына ҫумне тӗршӗнсе.

— Нюра меня схватила… — серьезно сказал малыш, прижимаясь головой к боку Синицыной.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Няня пӗчӗк ачасене ытамласа тытнӑ та нимӗн те ӑнланмасть.

А няня схватила ребят, обняла и ничего не понимает…

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ун патӗнчен хӑпма пӗлмен пӗчӗк ача сак ҫинче хускалкаласа илчӗ.

Малыш, который все время не отходил от нее, беспокойно заерзал на скамейке.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк ачасем хӑраса йӗме тытӑнчӗҫ.

Малыши испугались, начали плакать.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗр пӗчӗк ача та, Нюра кӗпинчен тытса тӑраканскер, ачасене чуптума туртӑнчӗ.

Какой-то малыш цеплялся за ее платье и тоже лез целовать мальчиков.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тӳпере пӗчӗк ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

По небу рассыпались мелкие звезды.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Пӗрре пӗчӗк чухне эпӗ типӗтмелли хута ҫисе янӑччӗ…

— Я один раз промокашку съел маленьким…

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пичӗ хӗрелсе кайнӑ Саша ҫӑкӑртан пӗчӗк ҫаврашкасем туса ларать, никам ҫине те пӑхмасть.

Саша с красным, упрямым лицом, не поднимая глаз, катал из хлеба шарики.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫырмаран пӗчӗк кӗлетке васкавлӑн хӑпарни курӑнчӗ.

А из оврага поднимается маленькая торопливая фигурка.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл пӗчӗк пит-куҫлӑ, каҫӑр сӑмсаллӑ, куҫӗсем ҫутӑ, ҫын ҫине чеен те ӑшшӑн пӑхаҫҫӗ.

Лицо было маленькое, с вздернутым носом, глаза светлые, с лукавым и простодушным выражением.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Суккӑр ҫырми тӗлӗнче шӑнасем нӑйлатса вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ, тӗмсем хушшинче кайӑксем чӗвиклетеҫҫӗ, тунката патӗнче симӗсрех тӗслӗ пӗчӗк шапасем сиккелеҫҫӗ.

Над Слепым овражком гудели мухи, в кустах попискивали птицы, зеленые лягушата прыгали около коряги.

33 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Оксана, пӗчӗк ачана йӑпатнӑ пек калаҫса, Ваҫҫукӑн ҫӳҫне илсе ячӗ, вӗркелесе пӳрнисемпе ӳте сӑтӑркаласа илчӗ.

Приговаривая, как над маленьким, Оксана подстригла Ваську волосы, дунула на пробор, поскребла ногтем кожу.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк чухне ырханччӗ вӑл, ҫӑмӑлччӗ.

— А маленький худой был, легонький.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ун сенкер куҫӗсем патӗнчен тӑнлавӗсем патнелле пӗчӗк пӗркеленчӗксем юлса выртрӗҫ.

От голубых глаз ее протянулись к вискам тонкие морщинки.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.